Στις 19 Μαΐου 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα. Μια κίνηση που σηματοδότησε την έναρξη της πιο βίαιης περιόδου της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Υποτίθεται ότι ερχόταν για να αποκαταστήσει την τάξη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτή η ημέρα υπήρξε η αρχή ενός εγκλήματος που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 350.000 Ελλήνων του Πόντου. Η γενοκτονία πραγματοποιήθηκε μέσω μαζικών σφαγών, βασανιστηρίων, εκτοπισμών και πορειών θανάτου στην Ανατολία. Ο ακμάζων επί αιώνες ελληνικός πληθυσμός του Πόντου εξοντώθηκε με σκοπό τη δημιουργία ενός εθνικά καθαρού τουρκικού κράτους.
Η πολιτική εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, η οποία είχε ήδη πλήξει τους Αρμένιους και τους Ασσυρίους, επεκτάθηκε στον Πόντο με την άφιξη του Κεμάλ. Η περιοχή θεωρήθηκε εστία αντίστασης και «απειλή» για το νέο τουρκικό έθνος. Οι αντάρτικες ομάδες των Ελλήνων, που αγωνίζονταν για την επιβίωσή τους, χρησιμοποιήθηκαν ως δικαιολογία για την εκτεταμένη βαρβαρότητα.
Επίσης οι μαρτυρίες αποκαλύπτουν φρικιαστικές λεπτομέρειες των εγκλημάτων. Όπως εκτελέσεις αμάχων, πυρπολήσεις χωριών και πορείες εξόντωσης σε αντίξοες συνθήκες, χωρίς τροφή και νερό. Παιδιά πέθαιναν στην αγκαλιά των μητέρων τους, γυναίκες υφίσταντο βιασμούς και βασανιστήρια, ενώ άνδρες εκτελούνταν ή στέλνονταν σε καταναγκαστικά έργα από τα οποία δεν επέστρεφαν ποτέ. Σάντα: Η συγκλονιστική θυσία των βρεφών στην Ποντιακή Γενοκτονία
Σάντα: Η συγκλονιστική θυσία των βρεφών στην Ποντιακή Γενοκτονία
Ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα της Ποντιακής Γενοκτονίας έλαβε χώρα στη Σάντα. Ένα σύμπλεγμα επτά ορεινών χωριών με ισχυρή αντιστασιακή παρουσία. Τον Σεπτέμβριο του 1921, οι πολιορκημένοι κάτοικοι κατέφυγαν σε μια σπηλιά για να σωθούν. Ωστόσο, το κλάμα των βρεφών απειλούσε να αποκαλύψει την κρυψώνα τους. Σε μια πράξη απελπισίας, οι μητέρες παρέδωσαν τα μωρά τους στους αντάρτες. Οι οποίοι τα θανάτωσαν για να εξασφαλίσουν την επιβίωση των υπολοίπων. Επτά βρέφη θυσιάστηκαν. Όταν οι Τούρκοι ανακάλυψαν τα νεκρά βρέφη, συγκλονίστηκαν. Ο επικεφαλής αξιωματικός φέρεται να είπε ότι άνθρωποι ικανοί για μια τέτοια πράξη ήταν αδύνατο να συλληφθούν, καθιστώντας περιττή την παραμονή τους στην περιοχή.
Το 1994, η ελληνική Βουλή ανακήρυξε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, τιμώντας τη θυσία των θυμάτων και την επιμονή όσων διατήρησαν την ποντιακή ταυτότητα παρά τις αντιξοότητες. Παρά τα αδιάσειστα στοιχεία που πληρούν τον ορισμό της γενοκτονίας, η διεθνής αναγνώριση παραμένει περιορισμένη, με τον αγώνα να συνεχίζεται από οργανώσεις της διασποράς και ακαδημαϊκούς.
Χορηγούμενο
