Η 29η Φεβρουαρίου αποτελεί μία σπάνια ημέρα, κάνοντας… αραιές εμφανίσεις στο ημερολόγιο. Μόνο μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια, κατά τα δίσεκτα έτη.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Η απόκλιση του ισχύοντος γρηγοριανού ημερολογίου από το φυσικό ηλιακό/αστρονομικό ημερολόγιο δημιουργεί αυτήν την ανάγκη προσθήκης μιας ημέρας ανά τετραετία.
Ενώ στο γρηγοριανό ημερολόγιο οι μέρες είναι 365. Μια πλήρης περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο. Δηλαδή ένα αστρονομικό έτος, διαρκεί περίπου έξι ώρες παραπάνω (365,24 ημέρες). Το αποτέλεσμα είναι κάθε τέσσερα έτη να δημιουργείται σφάλμα της τάξεως της. Μίας πλήρους ημέρας, δηλαδή 24 ωρών.
Έτσι, ανά τετραετία ο Φεβρουάριος «μεγαλώνει» κατά μία ημέρα, για να συγχρονίζεται καλύτερα το γρηγοριανό ημερολόγιο με την περιστροφή της Γης γύρω από τον ήλιο. Πάντως, ανά περίπου 100 χρόνια χρειάζεται να αφαιρείται μία ημέρα. Για την ακρίβεια να μην προστίθεται-, προκειμένου να μην υπάρχει απόκλιση μεταξύ περιφοράς της Γης από τον ήλιο και γρηγοριανού ημερολογίου.
Η επιλογή του Φεβρουάριου, για αυτήν την πρόσθετη ημέρα, έγινε γιατί ήταν ο μήνας με τις λιγότερες ημέρες. Ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων Οκταβιανός Αύγουστος «παρέλαβε» ένα ημερολόγιο. Όπου ο μήνας που έφερε το όνομά του είχε 29 ημέρες. Ενώ ο Φεβρουάριος 30. Για να μην έχει περισσότερες ημέρες ο μήνας του Ιουλίου Καίσαρα, ο αυτοκράτορας αποφάσισε να «μεταφέρει» δύο ημέρες από τον Φεβρουάριο στον Αύγουστο.
Χορηγούμενο
