Στις 30 Μαρτίου 1822, ο οθωμανικός στρατός αποβιβάστηκε στη Χίο, ξεκινώντας μια από τις πιο φρικτές σφαγές της Ελληνικής Επανάστασης.
Η Χίος, ένα νησί με σημαντική οικονομική δραστηριότητα, αρχικά διατήρησε ουδέτερη στάση στον αγώνα για την ανεξαρτησία. Ωστόσο, τον Μάρτιο του 1822, επαναστατικές δυνάμεις από τα γύρω νησιά, με επικεφαλής τον Λυκούργο Λογοθέτη, έφτασαν στο νησί και κάλεσαν τους κατοίκους να συμμετάσχουν στην επανάσταση.
Η οθωμανική απάντηση ήταν άμεση και βίαιη. Στις 30 Μαρτίου, χιλιάδες στρατιώτες αποβιβάστηκαν και ξεκίνησαν μια συστηματική σφαγή του άμαχου πληθυσμού. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν, αιχμαλωτίστηκαν ή εκτοπίστηκαν. Το νησί, που κάποτε ήταν ένα ακμάζον κέντρο, μετατράπηκε σε ερείπια.
Η σφαγή της Χίου προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και συγκίνησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Έργα τέχνης, όπως ο πίνακας του Ντελακρουά «Η σφαγή της Χίου» και το ποίημα του Βίκτωρος Ουγκώ «Το Ελληνόπουλο», έγιναν σύμβολα του φιλελληνικού κινήματος.
Παρά την προσπάθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να τρομοκρατήσει τους Έλληνες, η σφαγή της Χίου είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Το νησί έγινε σύμβολο θυσίας για την ελευθερία και ενίσχυσε το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη.
Χορηγούμενο
