‘Βόμβα’ έριξε η Αλίκη Κατσαβού με την αποκάλυψη που έκανε για το θάνατο του Κώστα Βουτσά. Η τελευταία σύζυγος του αείμνηστου ηθοποιού εξομολογήθηκε πως εκείνη την μέρα ήξερε ότι θα φύγει.
Τρία χρόνια έχουν περάσει από όταν ο μεγάλος μας κωμικός, ο «αιώνιος» έφηβος Κώστας Βουτσάς, έφυγε από τη ζωή, έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο Αττικόν.
Με τον παιχνιδιάρικo χαρακτήρα του και μπριόζικο παίξιμό του, ο Κώστας Βουτσάς δημιούργησε ένα ιδιαίτερο τύπο κωμικού ηθοποιού, που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό. Γοητευτικός, γυναικοκατακτητής, εξωστρεφής και με στόφα μεγάλου ηθοποιού, ο Κώστας Βουτσάς διέγραψε τεράστια, επιτυχημένη καριέρα 70 ετών. Ήταν από τους σταρ που σημάδεψαν τον ελληνικό κινηματογράφο.
Σαν σήμερα, τον Ιούνιο του 2019 η τελευταία σύζυγος του πολυαγαπημένου Έλληνα ηθοποιού, Αλίκη Κατσαβού μίλησε για τη γνωριμία τους, τον ερχομό του μικρού Φοίβου, αλλά και τις τελευταίες στιγμές του αείμνηστου Κώστα Βουτσά.
«Ήταν ο ορισμός της ζωής. Γιατί αν η ζωή ήταν πρόσωπο θα ήταν ο Κώστας Βουτσάς. Ξύπναγε με το ίδιο κέφι κάθε πρωί, το ίδιο χαμόγελο, διάθεση να αγαπήσει όλο τον κόσμο από την αρχή περισσότερο, να δημιουργήσει και να δουλέψει», είπε αρχικά η χήρα του αείμνηστου ηθοποιού, στην εκπομπή «Μεσάνυχτα».
Η συγκλονιστική μάχη του Κώστα Βουτσά στο νοσοκομείο
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ημέρα που ο Κώστας Βουτσάς μπήκε στο νοσοκομείο αλλά και τι ήταν αυτό που της ζήτησε… «Την τελευταία φορά που μπήκε στο νοσοκομείο δεν ήθελε να φύγει. Όταν μπόρεσε να κουνήσει τα χείλη του, το πρώτο πράγμα που είπε “θέλω να βγω γρήγορα έξω”. Αυτή ήταν η λαχτάρα του. Να ζήσει. Ακόμη και εκεί στην πιο δύσκολη στιγμή που οι γιατροί μάς έλεγαν πως οι πιθανότητες είναι εναντίον μας, ο Κώστας ήταν παράδειγμα για όλους μας… Ένιωθα πως “είναι ο Κώστας και θα βγει”. Γιατί ο Κώστας δεν μπορούσε να πεθάνει. Ήταν ο Κώστας».
Φανερά συγκινημένη μίλησε για τις τελευταίες ώρες του Κώστα Βουτσά λέγοντας πως την ημέρα που έφυγε τελικά από τη ζωή, εκείνη το είχε αισθανθεί. «Μέσα μου φώλιαζε ένας φόβος απροσδιόριστος, προφανώς ήταν αυτό, τον έδιωχνα, έλεγα πως είναι ο Κώστας και θα βγει, γιατί ο Κώστας δεν μπορούσε να πεθάνει. Ήταν ο Κώστας. Ενημερώθηκα ότι έφυγε από τη ζωή από τη μικρή του κόρη που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ. Εκείνη την ημέρα το ήξερα ότι θα πεθάνει. Το ένστικτο μαζί με τα λόγια των γιατρών… Η εικόνα του που είχα από το επισκεπτήριο εκείνης της ημέρας, έβλεπα ότι η κουρτίνα έπεφτε… Άλλο ότι δεν ήθελα να το δεχθώ. Απλά το περίμενα…».
Χορηγούμενο
