Ο Μοχάμεντ Αλ Φαγέντ, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 94 ετών, ξέφυγε από τους δρόμους της Αλεξάνδρειας για να αποκτήσει ένα από τα πιο διάσημα πολυκαταστήματα στον κόσμο.
Αλλά πίσω από την ιστορία επιτυχίας βρισκόταν ένας περίπλοκος άνθρωπος του οποίου οι μηχανορραφίες κλόνισαν το βρετανικό κατεστημένο στον πυρήνα του.
Οι ισχυρισμοί για ατασθαλίες προκάλεσαν την πτώση τριών Συντηρητικών πολιτικών.
Και συνέχισε να επιμένει ότι ο θάνατος της Νταϊάνα, πριγκίπισσας της Ουαλίας, ήταν δολοφονία – ένας ισχυρισμός που απορρίφθηκε τόσο από Γάλλους όσο και από Βρετανούς ερευνητές και μια κριτική επιτροπή.
Γεννήθηκε απλά Μοχάμεντ Αλ Φαγέν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, αλλά η ημερομηνία γέννησής του έχει αποτελέσει αντικείμενο εικασιών.
Στην αυτοεγκεκριμένη καταχώρησή του στο Who’s Who αναφέρεται ως Ιανουάριος 1933 χωρίς ακριβή ημερομηνία – αλλά όταν έλαβε μέρος σε έρευνα του Υπουργείου Εμπορίου καταγράφηκε επίσημα ως 27 Ιανουαρίου 1929.
Ξεκίνησε την επιχειρηματική του ζωή πουλώντας μπουκάλια ανθρακούχου ποτού στους δρόμους, αλλά κέρδισε το «τζακ πότ» στα μέσα της δεκαετίας του 1950 όταν γνώρισε και παντρεύτηκε την αδελφή του Σαουδάραβα εκατομμυριούχου εμπόρου όπλων Αντμάν Κασόγκι.
Ο Κασόγκι έδωσε στον νέο κουνιάδο του μια δουλειά που του έδωσε πρόσβαση σε κύκλους επιρροής στο Λονδίνο και τον Κόλπο.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, ο Αιγύπτιος ήταν ένας πλούσιος άνθρωπος που συναλλασσόταν με τους πάντες, από τους Άραβες σεΐχηδες μέχρι τον Πάπα Ντοκ Ντουβαλιέ, τον διαβόητο δικτάτορα της Αϊτής.
Είχε ιδρύσει τη δική του ναυτιλιακή εταιρεία στην Αίγυπτο και έγινε οικονομικός σύμβουλος του Σουλτάνου του Μπρουνέι.
Μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1974 προσθέτοντας το «Αλ» στο όνομά του, μια απόφαση που έκανε το σατιρικό περιοδικό «Private Eye» να του δώσει το παρατσούκλι «ο ψεύτικος φαραώ».
Το 1979, μαζί με τον αδελφό του Αλί, αγόρασε το ξενοδοχείο Ritz στο Παρίσι. Έξι χρόνια αργότερα, νίκησε τον όμιλο Lonrho στη μάχη για την αγορά του Harrods.
Άρνηση διαβατηρίου
Αξέχαστη θα μείνει η διαμάχη με τον πρόεδρο του Lonrho, Τίμι Ρόουλαντ . Η έκθεση του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας σχετικά με τη διαμάχη, το 1990, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Φαγεντ είχαν πει ψέματα για το παρελθόν και τον πλούτο τους.
Η διαμάχη με τον Ρόουλαντ έληξε το 1993 με μια συμφιλίωση στην αίθουσα τροφίμων του Χάροντς, αλλά πιθανότατα συνέβαλε στην άρνηση της βρετανικής υπηκοότητας του Αλ Φαγέντ. Θεώρησε την απόφαση ως προσβολή της αξιοπρέπειάς του.
«Γιατί δεν μου δίνουν διαβατήριο;» φώναξε τότε. «Είμαι ιδιοκτήτης του Harrods και απασχολώ χιλιάδες ανθρώπους σε αυτή τη χώρα».
Απογοητευμένος από την υπόθεση των διαβατηρίων, ο Αλ Φαγιέντ δήλωσε στον Τύπο ότι είχε πληρώσει δύο Συντηρητικούς υπουργούς, τον Νιλ Χάμιλτον και τον Τιμ Σμιθ, για να κάνουν ερωτήσεις σχετικά με τα συμφέροντά του, στη Βουλή των Κοινοτήτων.
Και οι δύο εγκατέλειψαν την κυβέρνηση. Ο Χάμιλτον , ο οποίος αρνήθηκε σθεναρά τον ισχυρισμό, έχασε μια υπόθεση συκοφαντικής δυσφήμισης εναντίον του Φαγέντ.
Ο Τζόναθαν Άιτκερ, τότε υπουργός του υπουργικού συμβουλίου, παραιτήθηκε αφού ο Φαγέντ αποκάλυψε ότι έμενε δωρεάν στο Ritz στο Παρίσι ταυτόχρονα με μια ομάδα Σαουδαράβων εμπόρων όπλων.
Τα ‘πάρε δώσε’ με τους βασιλείς
Μεταξύ των άλλων επιχειρηματικών του συναλλαγών ήταν η ιδιοκτησία της Fulham FC και ενός κτήματος 50.000 στρεμμάτων στη Σκωτία. Το οποίο ανέπτυξε μάλιστα σε τουριστικό αξιοθέατο.
Για χρόνια ο Αλ Φαγέντ φλέρταρε με τη βασιλική οικογένεια, χορηγώντας εκδηλώσεις όπως το Windsor Horse Show.
Όταν αποκαλύφθηκε ότι ο γιος του, Ντόντι, είχε γίνει στενός φίλος της Νταϊάνα, πριγκίπισσας της Ουαλίας… Φάνηκε ότι θα μπορούσε να βρίσκεται πιο κοντά, αν όχι να γίνει αποδεκτός από το βρετανικό κατεστημένο.
Αλλά όλα άλλαξαν το 1997, όταν ο γιος του και η πριγκίπισσα σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι.
Τα αποδεικτικά στοιχεία ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου είχε πιει πολύ ντρόπιασαν τον Αλ Φαγέντ, αλλά μετατόπισε την ευθύνη.
«Οι παπαράτσι είναι η κύρια αιτία. Αν κάποιος ήθελε να βλάψει τον γιο μου ή την Νταϊάνα είχε πολλές ευκαιρίες», είπε.
Κατά την έρευνα για το δυστύχημα κακοποίησε λεκτικά τη μητέρα της πριγκίπισσας, λέγοντας: «Δεν δίνω δεκάρα γι ‘αυτήν. Είναι σνομπ».
Απογοήτευση με το Ηνωμένο Βασίλειο
Στα χρόνια μετά το ατύχημα, ο Αλ Φαγιέντ συνέχισε να κατηγορεί αυτό που αποκάλεσε «το κατεστημένο» για τους θανάτους του Ντόντι και της Νταϊάνα.
Τον Φεβρουάριο του 2008, κατέθεσε στην έρευνα για τους θανάτους, υποστηρίζοντας ότι το ζευγάρι είχε δολοφονηθεί με εντολή του πρίγκιπα Φιλίππου και με τη συνενοχή της MI6.
Το 2010, μετά από μήνες άρνησης του Harrods ήταν προς πώληση, πούλησε την επιχείρηση στην Qatar Holdings για 1,5 δισ. λίρες. Σχεδόν το ήμισυ της τιμής αγοράς χρησιμοποιήθηκε για την εκκαθάριση των χρεών της εταιρείας.
Σε συνέντευξή του στην London Evening Standard, ο Αλ Φαγέντ ισχυρίστηκε ότι είχε πουλήσει το Harrods επειδή ήταν απογοητευμένος με τους διαχειριστές συνταξιοδοτικών ταμείων που εμπόδιζαν τις προσπάθειές του να αποσπάσει μέρισμα.
Ακόμα πικραμένος για το θάνατο του γιου του, ο Αλ Φαγιέντ χρηματοδότησε ένα ντοκιμαντέρ το 2011 με τίτλο… «Unlawful Killing», το οποίο επανέλαβε τις θεωρίες συνωμοσίας του για το κραχ του Παρισιού.
Αν και προβλήθηκε στο φεστιβάλ κινηματογράφου των Καννών, νομικά ζητήματα εμπόδισαν τη γενική κυκλοφορία του.
Ο Αλ Φαγέντ δεν συγχώρεσε ποτέ την υιοθετημένη χώρα του που αρνήθηκε την υπηκοότητα που τόσο λαχταρούσε.
Τα πολιτικά σκάνδαλα και οι κατηγορίες για τους θανάτους του Ντόντι και της Νταϊάνα… Θθεωρήθηκαν από πολλούς ως η εκδίκησή του
Χορηγούμενο
