Η πρώτη εικόνα που θυμάται από την ούτως ή άλλως περιπετειώδη ζωή του ο επιχειρηματίας Αλκης Δαυίδ είναι όταν ήταν τριών χρόνων και μαζί με έναν ξάδερφό του παίζανε στις Σπέτσες όπου τα σπίτια τους ήταν δίπλα-δίπλα.
Το δικό του βγήκε τελικά σε πλειστηριασμό την περασμένη Τετάρτη και αγοράστηκε αντί 13.120.000 ευρώ, απόρροια των δικαστικών περιπετειών του με τη Λόρεν Ριβς στην Αμερική, η οποία τον κατηγόρησε για σεξουαλική παρενόχληση. Η έκπληξη όμως ήταν ο αγοραστής, αφού, όπως επιβεβαίωσε ο Αλκης νωρίς το πρωί της περασμένης Παρασκευής, τη βίλα του «χτύπησε» ο δεύτερος ξάδερφός του Χρήστος Λεβέντης.
«Ενιωσα πραγματικά εξοργισμένος με τον πλειστηριασμό γιατί δεν έπρεπε να συμβεί ποτέ αυτό, αλλά είμαι πραγματικά θυμωμένος με τον ξάδερφό μου Χρήστο Λεβέντη που αγόρασε το σπίτι. Ηταν κάτι που προσπαθούσε να κάνει χρόνια κι αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι ένας επικίνδυνος τύπος που κινήθηκε ύπουλα, αλλά δεν τελείωσε τίποτε ακόμη. Θα με βρει μπροστά του», μου λέει ο 55χρονος entrepreneur, ο οποίος έχει ακούσει αρκετές φορές τον χαρακτηρισμό «εκκεντρικός».
Ο ίδιος προτιμάει το «αληθινός», επισημαίνοντας ότι «είμαι λιγάκι απογοητευμένος από όλο αυτό, αλλά πιστεύω ότι τον Νοέμβριο που θα εκδικαστεί η αγωγή που κατέθεσα στην Ελλάδα θα καταφέρω να πάρω πίσω το σπίτι».
Η αγωγή του, ύψους 100 εκατ. δολαρίων, στρέφεται κατά της Λόρεν Ριβς και άλλων τριών γυναικών που τον είχαν καταγγείλει για σεξουαλική κακοποίηση, αλλά και μιας «συμμορίας», όπως τους αποκαλεί, Αμερικανών δικηγόρων. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται ο Τομ Τζιράρντι, η Γκλόρια Ολρεντ, που ανέλαβε μετά από τον πρώτο τη Ριβς, η Λίζα Μπλουμ, άλλα οκτώ άτομα και η Πολιτεία της Καλιφόρνιας.
Ο Δαυίδ δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, αλλά όταν το κάνει, μιλάει χωρίς να μασάει τα λόγια του. Ετσι, κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας αποκάλυψε ουκ ολίγα για τη μυθιστορηματική διαδρομή του που ξεκίνησε από το Λάγος της Νιγηρίας.
Μεταξύ αυτών, ότι από μικρός ήθελε να γίνει ηθοποιός, ότι έχει πουλήσει εδώ και είκοσι χρόνια τις μετοχές του στην οικογενειακή εταιρεία και ότι ετοιμάζεται ξανά για τη μεγάλη οθόνη. Θα παίξει στο remake της ταινίας «The Wild Geese» δίπλα στον φίλο του Τζέισον Στέιθαμ, ερμηνεύοντας τον ρόλο μισθοφόρου που αναλαμβάνει μια σχεδόν ακατόρθωτη αποστολή στην Αφρική.
«Εβαζα τα καπάκια στα μπουκάλια της Coca-Cola»
«Η πρώτη εικόνα που θυμάμαι από τη ζωή μου είναι εγώ και ο ξάδερφός μου ο Μπάμπος, που μέναμε σε διπλανά σπίτια στις Σπέτσες, να παίζουμε σε ηλικία τεσσάρων ετών. Βρήκαμε κάτι παπούτσια που ήταν του κηπουρού και τα πετάξαμε σε μια τρύπα, αλλά αμέσως μετά ένιωσα πολύ άσχημα», λέει ο Αλκης Δαυίδ κάνοντας μια αναδρομή στα παιδικά του χρόνια.
Γεννημένος στο Λάγος, μεγαλώνει για λίγο στη Ροδεσία, ακολουθεί η Κύπρος και κατόπιν η οικογένειά του μετακομίζει στο Λονδίνο, όπου η εταιρεία που έστησε ο πατέρας του Ανδρέας Δαυίδ μαζί με τον Α.Γ. Λεβέντη διατηρούσε γραφεία στη βρετανική πρωτεύουσα. «Κολλήσαμε για τα καλά στην Αγγλία και ουσιαστικά μεγάλωσα εκεί χωρίς να μου λείψει τίποτε. Εκεί πήγα πανεπιστήμιο, αλλά από παιδί ήθελα να γίνω ηθοποιός και να ασχοληθώ με την παραγωγή ταινιών», τονίζει εμφατικά.
Τον ρωτάω πότε αντιλήφθηκε το οικονομικό εύρος της οικογένειάς του. «Μπορεί να σου ακούγεται τρελό, αλλά μεγαλώνοντας νόμιζα ότι όλος ο κόσμος ζούσε όπως εμείς. Κι αυτό γιατί ζούσα σπουδάζοντας σε συγκεκριμένα σχολεία και έκανα παρέα με συγκεκριμένα άτομα που ανήκαν σε μια κλειστή κάστα. Αυτό έγινε ακόμη πιο έντονο όταν πήγα εσώκλειστος στην Ελβετία, στο Le Rosey, το οποίο είναι ουσιαστικά ένα κλειστό κλαμπ. Μου άρεσε πολύ αυτό το σχολείο». Αυτό που δεν του άρεσε ήταν το διάβασμα, που δεν αποδείχτηκε το φόρτε του νεαρού τότε κληρονόμου, ο οποίος παρέμεινε ένας μέσος μαθητής διαβάζοντας τόσο ώστε να περάσει τα μαθήματα και να αποφοιτήσει.
Μετά ήρθε η πρώτη δουλειά που ήταν μάλλον ασυνήθιστη για έναν δισεκατομμυριούχο τότε κληρονόμο. «Εβαζα τα καπάκια στα μπουκάλια της Coca-Cola στο εργοστάσιο. Από μικρός ήθελα να δουλέψω, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό σε κάποιους, επειδή ήθελα να έχω δικά μου λεφτά. Ντυνόμουν έξω όπως ο πατέρας μου, αλλά είχα διαφορετικές ιδέες, πιο προχωρημένες αντιλήψεις».
Το επόμενο στάδιο ήταν να δουλέψει ως υπάλληλος στα γραφεία της εταιρείας στο Λονδίνο, αλλά «δεν μου άρεσε επειδή κατάλαβα ότι αυτό που ζούμε είναι μια κατασκευασμένη ψευδαίσθηση. Πιστεύω ότι πολλές φορές ζούμε για την επόμενη καλή ψευδαίσθηση, μόνο που κάποια στιγμή η ψευδαίσθηση διαλύεται».
Οταν αναφέρομαι στα όσα ακούγονται για τη θητεία του στην ελίτ ομάδα των SAS χαμογελάει και μου λέει: «Αν ήμουν στους SAS είναι απόρρητο και απαγορεύεται να αποκαλύψω ότι υπηρέτησα στη συγκεκριμένη μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων».
Η κουβέντα επανέρχεται στα χρήματα, εξηγώντας του ότι τα πολλά χρήματα δεν είναι ψευδαίσθηση για πολύ κόσμο και γελάει λέγοντας: «Το να βγάλεις λεφτά είναι πολύ εύκολο. Ο πατέρας μου μια φορά μού το εξήγησε λέγοντάς μου ότι βρίσκεις το κέρδος σε μια δουλειά, απλά το επαναλαμβάνεις και τα υπόλοιπα θα έρθουν. Για μένα το να βγάλω λεφτά ήταν πάντα εύκολο και γι’ αυτό βαρέθηκα γρήγορα, γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάτι που να πιστεύεις πραγματικά και να βγάλεις λεφτά από αυτό».
Το δυστύχημα που άλλαξε τη ζωή του και η κατάθλιψη
Το σαράκι της υποκριτικής, που δεν έφυγε ποτέ από μέσα του, τον ώθησε να σπουδάσει στο Royal College of Arts, αλλά ο πρώτος του επαγγελματικός ρόλος ήρθε στην ηλικία των 30 ετών. «Μπήκα στον χώρο ως το νέο πρόσωπο του τρόμου. Επαιξα όλους τους μουσουλμάνους και τους Αραβες, ανατίναζα τους πάντες και όλοι το λάτρεψαν. Εγώ πίστευα ότι δεν είμαι καλός, αλλά οι άλλοι είχαν ξετρελαθεί, αφού τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου μοιάζουν με Αραβα».
Πολύ πριν υποδυθεί όμως τον τηλεοπτικό τρομοκράτη, ο Δαυίδ βίωσε ένα πολύ άσχημο ατύχημα που τον σημάδεψε για πάντα ένα βράδυ που είχε βγει στο Λονδίνο. «Ηταν αργά τη νύχτα, είχα πάρει δυο φίλους να βγούμε μαζί με ένα άλλο παιδί, έγινε μια παρεξήγηση κι εγώ έφυγα για να περάσω απέναντι σε μια διασταύρωση. Επεσε πάνω μου ένα αυτοκίνητο, πετάχτηκα στον αέρα και έσκασα κάτω με το κεφάλι. Το κρανίο μου άνοιξε σε τρία σημεία και ήμουν σε κώμα για τέσσερις μέρες». Οταν ξύπνησε στη ΜΕΘ πονούσε πολύ και όταν πήρε εξιτήριο μετά από λίγες εβδομάδες όλοι υπέθεταν ότι ήταν καλά πλέον, όμως όπως μου επισημαίνει, «δεν καταλάβαινα ότι τα επτά επόμενα χρόνια θα έπασχα από βαθιά κατάθλιψη».
Με την τότε σύζυγό του Αρτεμη πάνε ένα ταξίδι στο Λος Αντζελες για δύο εβδομάδες, αλλά τελικά θα μείνουν οκτώ χρόνια. Στην Πόλη των Αγγέλων ο Αλκης ανακαλύπτει τα αντικαταθλιπτικά. «Εκεί κατάλαβα ότι είχα κατάθλιψη όταν πήρα ένα Prozac και ένιωσα αμέσως χαρούμενος. Δεν είχα ιδέα τι ήταν η ευτυχία, αλλά σταμάτησα το χάπι και την αναζήτησα αλλού. Εγινα βουδιστής, χριστιανός, μουσουλμάνος, ενώ έψαχνα τον Θεό μέσα μου με διαλογισμό, κάτι που με βοήθησε πολύ».
Κοιτώντας με στα μάτια μου λέει ότι ο άνθρωπος δεν πεθαίνει ποτέ και θυμάται την ημέρα που κάπνισε το πιο δυνατό παραισθησιογόνο στον πλανήτη, ενώ όταν τον ρωτάω αν ο πατέρας του αντιδρούσε ποτέ στον τρόπο ζωής που επέλεξε είναι ξεκάθαρος: «Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου με υποστήριξε σε ό,τι έκανα. Δεν ήθελε να μπω στην οικογενειακή επιχείρηση γιατί ήξερε πόσο σκοτεινό μπορούσε να γίνει αυτό, επειδή τα λεφτά σε αλλάζουν».
Η νομική μάχη και οι Σπέτσες
Το κατάλαβε τα τελευταία 15 χρόνια, όταν μπλέχτηκε σε έναν νομικό αγώνα κατά των ανθρώπων που πιστεύει ότι επιβουλεύονται τα συμφέροντά του και φυσικά την περιουσία του. «Οι εχθροί μου είναι οι ίδιοι σχεδόν άνθρωποι που παλεύω τα τελευταία 15 χρόνια. Ανθρωποι που έχουν μεγάλα κανάλια και μια συμμορία δικηγόρων που θέλησαν να πέσουν πάνω στην περιουσία μου, όπως ο Τζιράρντι, η Ολρεντ, η Μπλουμ, η Ριβς, ο Κιθ Γκρίφιν κ.ά. που οδήγησαν στα δικαστήρια επιχειρηματίες ενώ δεν είχαν παρενοχλήσει σεξουαλικά υπαλλήλους τους».
Η Λόρεν Ριβς είναι αυτή που κατάφερε τελικά να βγάλει το σπίτι του Δαυίδ στις Σπέτσες σε πλειστηριασμό μετά από αγωγή που έκανε. «Πρώτα απ’›όλα, θέλω να σου πω ότι δεν έχω αγγίξει τη Ριβς ή οποιαδήποτε άλλη υπάλληλό μου απρεπώς. Φαντάσου ότι αυτή δεν έχει πει ότι την άγγιξα, αλλά ότι της είπα διάφορα. Ζούμε όμως στην Αμερική και υπάρχουν νόμοι για τη συμπεριφορά απέναντι στους εργαζομένους σου, αλλά οι συγκεκριμένοι δικηγόροι μού την έπεσαν άσχημα επειδή τους είχα ξεφτιλίσει σε μια υπόθεση μεγάλου τηλεοπτικού παρόχου που είχε πάρει αμέτρητα “κλικ” επειδή υπόγεια διένειμε υλικό παιδικής πορνογραφίας». Εχει πάρει φόρα για όλα πλέον και μου εξηγεί τον πανικό που προκάλεσε η πλατφόρμα του Film On στα μεγάλα κανάλια πριν από δέκα και πλέον χρόνια. «Τα κανάλια ξόδεψαν 250 εκατ. δολάρια για να με παλεύουν. Εγώ ξόδεψα 11 εκατ. δολάρια και τελικά ξέρεις για τι ποσό επήλθε συμβιβασμός; Εδωσα 1.600.000 ευρώ για να τελειώσει η υπόθεση».
Οταν κάλεσε τον Θέμη Σοφό στην Αντίγκουα για να φέρει την υπόθεση της «συμμορίας» στην Ελλάδα, ο γνωστός δικηγόρος μαζί με τον συνεργάτη του Νταν Μαρίνο αποφάσισαν να το παλέψουν ξεκινώντας από τον πλειστηριασμό.
Η επόμενη μέρα και το Εφετείο
Ο Αλκης Δαυίδ επιμένει ότι στην υπόθεση της Ριβς καταδικάστηκε «επειδή στην Καλιφόρνια δεν μπορείς να διώξεις κάποιον από τη δουλειά χωρίς αυτός μετά να σε καταγγείλει ότι τον άγγιξες. Είναι κάτι σαν στάνταρ αυτό το πράγμα, αλλά δυστυχώς, χωρίς να έχει τελειώσει, το σπίτι στις Σπέτσες μπήκε σε περιπέτεια με τον πλειστηριασμό. Τη Λόρεν Ριβς, την Τσάσιτι Τζόουνς, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τη Μάγκι Καν δεν τις ακούμπησα ούτε μία φορά. Τους πλήρωσα λεφτά που δεν είχαν ξαναδεί στη ζωή τους και ξαφνικά επειδή τις απέλυσα βρέθηκα κατηγορούμενος».
Την περασμένη Τετάρτη το μεσημέρι η κατοικία που αγαπάει πιο πολύ απ’ όλες βγήκε σε πλειστηριασμό για να ικανοποιηθούν οι οικονομικές απαιτήσεις, ύψους 4.350.000 ευρώ, που επιδίκασε το ανώτερο δικαστήριο της Καλιφόρνια. «Στενοχωρήθηκα για το σπίτι, αλλά έγινα έξαλλος με τον ξάδερφό μου που σε μια δύσκολη στιγμή κοίταξε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία απέναντι σε ένα συγγενή του. Τίποτε δεν τέλειωσε ακόμη. Στις 23 Νοεμβρίου η αγωγή μας κατά της “συμμορίας” αυτής παρουσιάζεται στα ελληνικά δικαστήρια», μου επισημαίνει και συνεχίζει: «Θα κάνουμε ανακοπή του πλειστηριασμού μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση στο Εφετείο. Σε απλά ελληνικά, ο συμβολαιογράφος δεν μπορεί να υπογράψει την κατοχύρωση στον Χρήστο Λεβέντη που έδωσε 13.120.000 ευρώ αν δεν βγει η απόφαση του Εφετείου, κάτι που αναμένεται να γίνει το καλοκαίρι του 2024, οπότε να του ευχηθώ καλά ξεμπερδέματα». Για τον ίδιο «είναι καιρός ο Τζιράρντι, ο Γκάρι Ντόρντικ και ο Κιθ Γκρίφιν που τον διαδέχθηκαν, η Ολρεντ και οι λοιποί να πάρουν επιτέλους αυτό που τους αξίζει». Κατάφερε μέχρι στιγμής να αποδείξει ότι οι κατηγορίες μιας γυναίκας που δεν αποκαλύφθηκε το όνομά της εναντίον του ήταν κατασκευασμένες από τους συγκεκριμένους δικηγόρους και το δικαστήριο του Μαλιμπού ανέκοψε τη διαδικασία του πλειστηριασμού της κατοικίας του εκεί.
Στην Ελβετία η Μάγκι Καν έχασε την αγωγή που υπέβαλε εκεί κατά του Αλκη Δαυίδ, αφού το δικαστήριο την απέρριψε στο σύνολό της. «Αυτή η “συμμορία” κατάφερε», μιλώντας για την Αμερική πάντα, «όλες οι υποθέσεις που αφορούν εμένα και τις συγκεκριμένες κοπέλες να εκδικαστούν από δικαστή που τον είχε από κοντά ο Τζιράρντι, σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά από τους “Los Angeles Times”, που στο ρεπορτάζ τους κάνουν λόγο για υπόθεση τεράστιας διαφθοράς».
Η Αντίγκουα και ο κινηματογράφος
Η Αντίγκουα είναι πλέον το νέο του καταφύγιο, μια χώρα που δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες αυτόν τον τόσο διαφορετικό επιχειρηματία που ποστάρει πολύ συχνά στιγμιότυπα από τη ζωή του στα social media, τον ενίοτε εκρηκτικό όταν θυμώνει ή νιώθει ότι αδικείται. «Μερικές φορές είμαι ασυγκράτητος και αυτό είναι απόρροια του τροχαίου στο Λονδίνο που μου άφησε ένα “ενθύμιο” στο κεφάλι για να μην το ξεχάσω ποτέ. Γενικά είμαι ήρεμος άνθρωπος, έφερα τη SwissX CBD -μιλάμε για κάνναβη- στην Αντίγκουα για να καλλιεργηθεί σε μεγάλες φάρμες εδώ και αισιοδοξώ».
Τον ρωτάω αν εισπράττει κάτι από την εταιρεία που έστησε ο πατέρας του, ένα ετήσιο ποσοστό, και είναι κατηγορηματικός: «Δεν παίρνω τίποτε γιατί πούλησα τη συμμετοχή μου πριν από 20 χρόνια και ό,τι κάνω το κάνω με δικά μου χρήματα. Δεν μετάνιωσα που το έκανα, ζω όμορφα, έκανα καλές σχέσεις, έχω τέσσερα αγόρια από δύο γάμους και μια υιοθετημένη κόρη».
Γυρνάω την κουβέντα στην υποκριτική και του θυμίζω το 2008 που ήταν εκ των πρωταγωνιστών στην ταινία «Bank Job», η οποία βασίστηκε σε αληθινή ιστορία με βασικό σταρ τον Τζέισον Στέιθαμ και χαμογελάει. «Είμαστε φίλοι με τον Τζέισον. Μάλιστα τώρα ετοιμάζουμε ένα remake με τους παραγωγούς του “Top Gun II” μιας πολεμικής ταινίας με τον τίτλο “Wild Geese”.
Αφορά την εμπλοκή μιας ομάδας μισθοφόρων που πάνε στην Αφρική για να απελευθερώσουν τον πρόεδρο ενός κράτους που κρατείται αιχμάλωτος. Πιστεύω ότι θα είναι πολύ δυνατή ταινία γιατί θα παίξουν πολύ γνωστά ονόματα – και δεν μιλώ για μένα». Εχοντας εμπλακεί σε έναν δικαστικό αγώνα με κατηγορίες σεξουαλικής παρενόχλησης, τον ρωτάω στο τέλος για την υπόθεση του Χάρβεϊ Γουάινστιν και είναι κάθετος: «Ο Χάρβεϊ είναι ένα γουρούνι. Τον ξέρω, τον έχω συναντήσει κάποιες φορές, η άποψή μου είναι ότι ήταν ένα γουρούνι που δεν σεβόταν τις γυναίκες – κι εγώ δεν έχω τίποτε κοινό μαζί του. Εκανε κάποια πολύ άσχημα πράγματα και τα πληρώνει στη φυλακή».
Χορηγούμενο
