«Παρών» στις Ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις που διεξάγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πίσω από κλειστές πόρτες, με προκλητική μυστικότητα και δίχως να λογοδοτεί σε κανέναν δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς, που μετέτρεψε ένα σημείωμα προς μία ιστορική εφημερίδα της Κύπρου σε «μήνυμα» -και- προς τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Την κατάσταση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και τον αναβρασμό που προκαλεί η υποχωρητικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι των συνεχών διεκδικήσεων της Τουρκίας αποτυπώνει με την σημερινή παρέμβασή του στα ελληνοτουρκικά ο Αντώνης Σαμαράς.
Ο πρώην πρωθυπουργός κλήθηκε να γράψει στην εφημερίδα «Σημερινή» της Κύπρου, και επέλεξε να αρθρογραφήσει για τις εξελίξεις στο Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές συζητήσεις, στέλνοντας μηνύματα για όσα πολλά «γράφονται και λέγονται αυτή την περίοδο», και να προειδοποιήσει «την Τουρκία και όποιους άλλους κινούνται προς την κατεύθυνση» της λύσης δύο κρατών στην Κύπρο και της διχοτόμησης του Αιγαίου.
Σημειώνεται πως πριν από δύο σχεδόν μήνες, την επόμενη της συνάντησης του Κυρ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν στο Βίλνιους και την ομολογία για «υποχωρήσεις» του πρωθυπουργού έναντι του Τούρκου, ο Αντ. Σαμαράς είχε επιλέξει να στείλει μήνυμα μέσω συνεργάτη του.
«Χώρα που διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις σε επεκτατιστή γείτονα ΔΕΝ πρόκειται να τη στηρίξουν άλλες χώρες τις περιοχής που έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τον ίδιο επεκτατιστή γείτονα. Η Τουρκία απλώς κερδίζει χρόνο. Ενώ εμείς χάνουμε πραγματικούς ή δυνητικούς συμμάχους» ανέφερε μεταξύ άλλων τότε «Θανάσης Κ», για τον οποίο όλη η δημοσιογραφική πιάτσα γνωρίζει ότι πρόκειται για στενό συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά. Επίσης, τον περσινό Δεκέμβριο είχε εμφανιστεί λάβρος για επερχόμενες «Πρέσπες του Αιγαίου», καταδικάζοντας τις «συνομιλίες με κράτος πειρατή».
Τώρα, τονίζει πως «θέλουμε διάλογο, όχι όμως παράδοση». Η συνέχεια αναμένεται ενδιαφέρουσα. Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του Αντ. Σαμαρά στη «Σημερινή» της Κύπρου:
«Με την ευκαιρία των αλλαγών που γίνονται σε μια ιστορική εφημερίδα της Κύπρου και του Ελληνισμού, τη «Σημερινή», θα ήθελα να εκφράσω ακόμα μία φορά την αγάπη μου στη Μεγαλόνησο. Παρακολουθώ επί σειρά ετών τη «Σημερινή» και, κυρίως, τη μαχητική και τεκμηριωμένη αρθρογραφία της. Αρθρογραφία που επηρεάζει πολλές φορές όχι μόνον την πολιτική σκηνή της Κύπρου, αλλά και των Αθηνών. Αρθρογραφία που χαρακτηρίζεται από ψυχρό ορθολογισμό και άδολο πατριωτισμό.
Είναι χρήσιμος ο πολιτικός της λόγος για τις Κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, για το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες. Ανοίγει νέους δρόμους. Δεν περιορίζεται στην κριτική, αλλά δίνει λύσεις. Αρνείται να υποστείλει τη σημαία. Παράγει πολιτική και εμπνέει σεβασμό.
Αυτήν την περίοδο γράφονται και λέγονται πολλά. Ότι δήθεν τα ελληνοτουρκικά είναι παγιδευμένα στο άλυτο κυπριακό πρόβλημα. Ακόμα και ότι θα πρέπει να προχωρήσει η Ελλάδα με την Τουρκία, αφήνοντας πίσω της την Κύπρο. Οφείλω, επομένως, ως πρώην Πρωθυπουργός να επισημάνω με αίσθημα πολιτικής ευθύνης τα εξής: Η αιτία, για την οποία δεν επιλύθηκαν τα Ελληνοτουρκικά, δεν είναι η αδυναμία εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό, αλλά ο ίδιος λόγος, που δεν λύνεται το Κυπριακό. Δηλαδή η τουρκική επεκτατική πολιτική.
Η Άγκυρα δεν σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο και, αντί να τερματίσει την κατοχή της Κύπρου, επιδιώκει να επιβάλλει με διχοτομικά πολιτειακά μορφώματα τα τετελεσμένα της εισβολής.
Βεβαίως και θέλουμε διάλογο. Όχι, όμως, παράδοση. Θέλουμε διάλογο, αλλά όχι για την υπογραφή της λύσης των δύο κρατών στην Κύπρο και της διχοτόμησης στο Αιγαίο. Αυτά πρέπει να τα βγάλει από το μυαλό της η Τουρκία και όποιοι άλλοι κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Υπάρχει το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο, όπως και το Δίκαιο της Θάλασσας, που θα πρέπει να γίνονται σεβαστά από όλους και να αποτελούν τη βάση της επίλυσης των διαφορών. Όπως υπάρχει η εθνική, ηθική και νομική υποχρέωση της Ελλάδας έναντι των Κυπρίων, που άλλωστε καθορίζεται από τις Συνθήκες Εγγύησης. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, παρά μόνο να τιμήσουμε τις υποχρεώσεις μας.
Καλή επιτυχία στη νέα εκδοτική προσπάθεια»!
Χορηγούμενο
