Καλεσμένη στην εκπομπή Γειά σου βρέθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου (21/10) η Ελένη Ράντου και παραχωρώντας μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
Η ηθοποιός μιλά για τα παιδικά της χρόνια, την αγάπη που προσφέρει στους δικούς της ανθρώπους και το πως αυτό μπορεί να «πνίξει» τον άλλον.
«Με έχει χαράξει. Σε όλα μου τα έργα έχω μια βαλίτσα και δεν ήξερα γιατί. Και συνειδητοποίησα ότι αντί για πορτ μπεμπέ με έβαζαν σε μια βαλίτσα και την έκλειναν κιόλας. Φαντάζομαι μου άφηναν και λίγο ανοιχτό να αναπνεύσω. Έχω μια εικόνα που να είναι μια καρέκλα σκηνοθέτη στην κουζίνα και να είναι η βαλίτσα εκεί.
«Νιώθω ότι σχεδόν τα πνίξαμε τα παιδιά…»
Η κάθε γενιά κάνει το αντίστροφο από ό,τι κάνει στην ίδια. Θυμάμαι που έλεγε η μάνα μου να λέει να μην περάσουμε ότι πέρασαν και εμείς τα παιδιά μας να μην περάσουν ότι εμείς. Περάσαμε στην υπερπροστατευτικότητα. Νιώθω ότι σχεδόν τα πνίξαμε τα παιδιά. Ένιωθα ότι δεν ήθελα να ταλαιπωρηθεί όσο εγώ. Δεν ήθελα να την κουράσει η εφηβεία της όσο κούρασε εμένα. Θυμάμαι να έχω στο νου να το πάω εγώ το παιδί να μην περπατήσει τόσο. Ξυπνούσα στις 6 γιατί στις 8 πήγαινα στο πανεπιστήμιο και θυμάμαι αυτή τη διαδρομή 1,5 ώρα με το λεωφορείο. Μετά να πηγαίνω δραματική σχολή. Και όλο αυτό μου έκανε τέτοια κούραση! Όταν βρέθηκε η κόρη μου σε αυτό έλεγα να την πάρω εγώ να μην κουραστεί. Γιατί είχα στο νου μου τι τραβούσα εγώ.
Οι γονείς μου δεν είχαν την οικονομική άνεση να συντηρηθώ στη Γαλλία και συνέχισε για καλό μάλλον εδώ. Το πρώτο πράγμα μάλιστα, που έλεγα στην κόρη μου είναι να φύγει έξω και να κάνει ό,τι όνειρο θέλει και θα το στηρίξω. Η κόρη μου δεν ήθελε να φύγει. Κάνουμε τα αντίστροφα από ό,τι έχουμε βιώσει. Δεν θέλουμε μάλιστα να υποστεί την ίδια μεταχείριση το ίδιο μας το παιδί.
Στην δική μας περίπτωση σε εποχές μη πολέμου και λιγότερης στέρησης είναι πνικτικό μάλιστα για ένα παιδί. Ήμουν αποφασισμένη πως ό,τι όνειρο και αν έχει θα το στηρίξω μέχρι εκεί που δεν παίρνει».
Χορηγούμενο
