«Μου την έπεσε πολύ γνωστός τραγουδιστής μες στο καμαρίνι του – Έκλεισε την πόρτα και μου είπε: Τώρα θα περάσουμε όμορφα»…
Ο Δημήτρης Κανέλλος ξεκίνησε να τραγουδάει σε ηλικία 16 χρόνων, δουλεύοντας παράλληλα στην οικοδομή, προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα για την επιβίωσή του. Ο Δημήτρης Κανέλλος μίλησε στην «ON time» για τις δυσκολίες που έχει περάσει μέχρι σήμερα. Αναφέρθηκε στη σεξουαλική παρενόχληση, στα αυτοάνοσα που απέκτησε, αλλά και στις συνεργασίες του με σπουδαίους ανθρώπους της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Βρίσκεσαι στο χώρο του τραγουδιού πολλά χρόνια…
Μου είπαν ότι είμαι καλός τραγουδιστής, όταν ήμουν μικρός, κι εγώ το πήρα σοβαρά όταν μεγάλωσα. Έτσι, το έκανα επάγγελμα τα τελευταία 25 χρόνια. Στη δισκογραφία είμαι γύρω στα δώδεκα χρόνια κι έχω κάνει τέσσερις ολοκληρωμένες δουλειές. Έχω συνεργαστεί με πολύ κόσμο, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μίκης Θεοδωράκης. Η τελευταία μου δισκογραφική δουλειά είναι με την ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» και περιλαμβάνει έντεκα ζεϊμπέκικα τραγούδια του Μίκη. Επίσης, έχω συνεργαστεί με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Φώντα Λάδη, κολλητό φίλο του Μάνου Λοΐζου, που έχει γράψει πολλά γνωστά τραγούδια, όπως «Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει», «Πάγωσε η τσιμινιέρα» – έχω κάνει διασκευές σε τραγούδια του Μάνου Λοΐζου. Επίσης, με τον Τάσο Οικονόμου, που έχει γράψει το τραγούδι «Καλοκαίρια και χειμώνες». Έχω δουλέψει με την Πόλυ Πάνου, τη Γλυκερία, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Μίλτο Πασχαλίδη, την Ελένη Βιτάλη.
Αντιμετώπισες εμπόδια;
Πολλοί στο χώρο προσπάθησαν να μου βάλουν τρικλοποδιές πολλές φορές δισκογραφικά. Η «πίτα» του χώρου δεν είναι μεγάλη και τελικά δεν τους χωράει όλους.
Ποιοι σου έβαλαν τρικλοποδιές, τι σου συνέβη;
Θα σου πω κάτι το οποίο έμαθα αργότερα. Ήμουν σε κάποια δισκογραφική και παρενέβη ένα μεγάλο όνομα του τραγουδιού, είπε λόγια για να μη με «φροντίσουν». Αυτό συνέβη στο ξεκίνημά μου. Μικροπρέπειες από ανθρώπους που κάνουν τέτοια πράγματα και, δυστυχώς, δεν είναι ένας, αλλά διάφοροι. Τα μεγάλα ονόματα, για να διατηρήσουν τη «θέση εξουσίας» που έχουν στο στερέωμα, κάποιες φορές λειτουργούν έτσι λόγω του ανταγωνισμού που νιώθουν από ανερχόμενους.
Οικονομικά, μπορείς και αντεπεξέρχεσαι;
Το πρωί βάζω τζάμια – είμαι πολλά χρόνια στην οικοδομή, από μικρή ηλικία, γύρω στα 26 χρόνια το κάνω αυτό. Τα πρώτα μου ένσημα τα κόλλησα σε ηλικία δεκαεπτά χρόνων. Αυτό το κάνω για να διατηρήσω την αξιοπρέπεια στη ζωή μου και να είμαι συνεπής οικονομικά στο παιδί μου. Πάντα ένιωθα την ανασφάλεια του χώρου. Βέβαια, δεν ξέρω αν θα το κάνω για πολύ καιρό ακόμα, γιατί μεγαλώνω. Από δεκαέξι χρόνων τραγουδάω και δουλεύω στην οικοδομή παράλληλα. Το «πληρώνει» αυτό η υγεία μου.
Σου έχει κοστίσει στην υγεία σου;
Βέβαια, έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα με την υγεία μου, έχω βγάλει αυτοάνοσα στην πορεία της ζωής μου, έχω αυτοάνοσο με τα νεφρά μου, μια νεφροπάθεια που παλεύω να τη διατηρήσω σε επίπεδα συντήρησης, για να μην μπλέξω με αιμοκαθάρσεις. Μεγάλος αγώνας…
Οι δικοί σου άνθρωποι σε στήριξαν;
Είμαστε μια λαϊκή οικογένεια. Επειδή είμαστε φτωχοί, όταν ήμουν μικρός, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και η μητέρα μου ασχολούνταν με τα οικιακά, με τρία παιδιά, αγόρια. Δύσκολες εποχές. Είμαι το τρίτο παιδί της οικογένειας, οι πρώτοι πέρασαν ακόμα πιο δύσκολα, αλλά κι εγώ δεν πέρασα εύκολα. Οι γονείς μου δεν μπορούσαν να με γράψουν να σπουδάσω μουσική, γιατί δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν. Είχαμε ένα ζευγάρι παπούτσια για ένα χρόνο, δεν υπήρχε άλλο, δεν έβγαινε αλλιώς. Πολλά ρούχα, όπως και παιχνίδια, τα έπαιρνα από τα αδέλφια μου, τα φορούσα μετά εγώ, πήγαιναν από τον ένα στον άλλο. Μετά που έμπλεξα με το χώρο της μουσικής, έκανα και δύο και τρεις δουλειές πολλές φορές. Κάποια στιγμή δούλευα και σε λούνα παρκ, έχω κάνει πάρα πολλές δουλειές.
Ο αδελφός μου έχει ένα ψυχιατρικό πρόβλημα πολλά χρόνια, μια μορφή σχιζοφρένειας, νοητική υστέρηση, που του έχει βγάλει κάποια προβλήματα στη συμπεριφορά του. Τον τελευταίο καιρό τον έχουμε σε μια ψυχιατρική κλινική, για να έχει την ανάλογη φροντίδα, γιατί οι γονείς μου είναι μεγάλοι σε ηλικία. Πριν από κάποια χρόνια είχαμε κι ένα άσχημο περιστατικό, έτσι αποφασίσαμε να μπει στην κλινική.
Τι περιστατικό;
Εκδήλωσε επιθετική συμπεριφορά, τους χτύπησε, ήταν βίαιος απέναντί τους. Οι γονείς μας τον κράτησαν πενήντα χρόνια δίπλα τους, γιατί δεν ήθελαν να τον αποχωριστούν.
Σεξουαλική παρενόχληση έχεις δεχτεί;
Το «έκοψα μαχαίρι» σε κάποιον άνθρωπο από το χώρο, σε ένα καμαρίνι, κάποια στιγμή που μου συνέβη. Μου έκλεισε την πόρτα όταν πήγα να τον δω. Ήταν ένας πολύ γνωστός τραγουδιστής. Στην αρχή τρόμαξα, αλλά του είπα ότι δεν θα περάσουμε όμορφα, αν δεν ανοίξει την πόρτα. Ήταν γκέι, αλλά εγώ δεν το ήξερα, δεν έδινε τέτοια εντύπωση, παρά μόνο ότι ήταν σοβαρός κύριος. Γυμνασμένος, υπεράνω κάθε υποψίας. Δεν το περίμενα αυτό, έπαθα σοκ. Τότε ήμουν είκοσι ενός χρόνων.
Έχεις δεχτεί έντονα χτυπήματα στη ζωή σου…
Ναι, πολλά. Έζησα πολλές, χείριστες καταστάσεις. Πέρασα δύσκολες καταστάσεις. Δεν κάνω όνειρα πια, κοιτάω να δημιουργώ πράγματα, μόνο στη φάση της υλοποίησης. Βαριέμαι και κουράζομαι να ονειρεύομαι, με στενοχωρούν τα όνειρα. Βήμα βήμα, κι όπου φτάσει… Τώρα ετοιμάζω ανέκδοτους στίχους του Άλκη Αλκαίου, του ανθρώπου που έχει γράψει το «Ρόζα», το «Πάντα γελαστοί», το «Όσο κρατάει ένας καφές», πολλά και αγαπημένα τραγούδια. Ο αγαπημένος μου φίλος, αδελφός του Άλκη, Γρηγόρης Λιάρος με εκτιμάει και μου έχει εμπιστευτεί αρκετούς στίχους του αδελφού του, που θα τους υλοποιήσουν ο Μίνως Μάτσας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Θέμης Καραμουρατίδης και πολλοί άλλοι, πιο «εμπορικοί». Πραγματικά, είναι μια έκπληξη.
Χορηγούμενο
