Εκτιμάται ότι το 16-75% των μικρών παιδιών εμφανίζουν ιδιομορφίες και προτιμήσεις στη διατροφή τους. Λόγω της αναπτυσσόμενης προσωπικότητάς τους και των ατομικών τους χαρακτηριστικών.
Γεύματα – Πού, Πώς, Πότε, Γιατί;
Τα παιδιά χρειάζονται καθημερινό πρόγραμμα και σταθερές συνήθειες. Για να υπάρχει ηρεμία κατά τη διάρκεια των γευμάτων.
Ιδανικά, όλη η οικογένεια θα πρέπει να κάθεται μαζί στο τραπέζι όσο το δυνατόν περισσότερα γεύματα. Σε κάθε γεύμα, τουλάχιστον ένας γονέας ή φροντιστής πρέπει να τρώει μαζί με το παιδί.
Τα γεύματα πρέπει να είναι σε καθορισμένες ώρες. Αν το παιδί αρνηθεί να φάει την ώρα του γεύματος, εξηγούμε ότι το πιάτο του. Και δε θα έχει πρόσβαση σε φαγητό μέχρι το επόμενο γεύμα.
Το παιδί πρέπει να κάθεται σε άνετο, κατάλληλο καρεκλάκι και να χρησιμοποιεί παιδικά σκεύη και σερβίτσια.
Είναι χρήσιμο το παιδί να συμμετέχει στη διαδικασία του γεύματος από πολύ μικρή ηλικία, π.χ., να κρατά το δικό του κουτάλι ενώ το ταΐζουμε με ένα άλλο.
Περιορίζουμε τη διάρκεια του γεύματος σε 20-30 λεπτά. Εξηγούμε ότι όταν τελειώσει ο χρόνος, το πιάτο θα απομακρυνθεί χωρίς περαιτέρω σχόλια.
Προσφέρουμε μερίδες ανάλογες με τις ανάγκες του παιδιού και επιτρέπουμε στο παιδί να σερβιριστεί μόνο του, αν είναι εφικτό. Για μικρότερα παιδιά, προτιμάμε μικρές μερίδες που μπορούν να ζητήσουν επιπλέον αν πεινούν.
Προσφέρουμε περιορισμένες επιλογές, όπως δύο εναλλακτικά πιάτα, για να αποφεύγουμε συγκρούσεις. Το παιδί δεν πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει μόνο το φαγητό που του αρέσει.
Εάν το παιδί αρνείται να φάει, μπορούμε να συμφωνήσουμε να πει «όχι, ευχαριστώ»
αφού δοκιμάσει μια μπουκιά από το φαγητό, μειώνοντας έτσι την πίεση και δίνοντάς του έλεγχο.
Ανταμείβουμε την καλή συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του γεύματος, αποφεύγοντας να χρησιμοποιούμε το φαγητό ως ανταμοιβή. Επαινέστε το παιδί για την επιθυμητή συμπεριφορά και αγνοήστε την κακή, αν είναι δυνατόν.
Αποφεύγουμε τη χρήση του φαγητού ως επιβράβευση, καθώς τα παιδιά μπορεί να το χρησιμοποιήσουν για να κερδίσουν αυτό που θέλουν.
Ποικιλία και χρώματα είναι σημαντικά στο πιάτο. Εισάγουμε νέες τροφές με μικρές ποσότητες και συνδυάζουμε με αγαπημένα φαγητά του παιδιού. Επαναλαμβάνουμε την παρουσίαση νέων τροφών πολλές φορές, αν χρειαστεί.
Ενθαρρύνουμε το παιδί να συμμετέχει στην προετοιμασία του φαγητού, για να αυξήσουμε το ενδιαφέρον του για νέες τροφές.
Προσφέρουμε σνακ ενδιάμεσα των γευμάτων για να καλύψουμε την αυξημένη πείνα και να δοκιμάσουμε νέες τροφές.
Αποφεύγουμε την προσθήκη αλατιού και ζάχαρης στη διατροφή των παιδιών, προτιμώντας φυσικές γεύσεις από φρούτα και λαχανικά.
Μειώνουμε τα ερεθίσματα κατά τη διάρκεια των γευμάτων, όπως τηλεόραση και παιχνίδια, για να επικεντρωθούμε στο φαγητό.
Δεχόμαστε ότι η ακαταστασία είναι μέρος της διαδικασίας του γεύματος.
Είμαστε καλό παράδειγμα για τα παιδιά. Αν τρώμε και δοκιμάζουμε νέες τροφές, το παιδί θα είναι πιο πρόθυμο να τις δοκιμάσει.
Συχνά Λάθη στη Βελτίωση της Στάσης του Παιδιού έναντι στο Φαγητό:
Πίεση να φάει όταν δεν πεινά ή να τελειώσει όλο το φαγητό.
Υπερβολική κατανάλωση γάλακτος, χυμού ή γλυκών που μειώνουν την όρεξη.
Επιρροή του Κλαψουρίσματος στις Διατροφικές Επιλογές:
Τα παιδιά συχνά επιθυμούν αυτό που δεν μπορούν να έχουν.
Αποφεύγουμε να ανταγωνιζόμαστε το κλαψούρισμα και διατηρούμε την ψυχραιμία μας.
Ανταμοιβή:
Ανταμείβουμε με προνόμια, αγαπημένες ασχολίες ή επαίνους, όχι με φαγητό. Η ανταμοιβή πρέπει να ακολουθεί την επιθυμητή συμπεριφορά άμεσα για καλύτερη συσχέτιση.
Νέες Τροφές – Λαχανικά:
Αντιστέκονται συνήθως στα πράσινα λαχανικά. Κρύβουμε τα λαχανικά σε αποδεκτές τροφές και τα εισάγουμε με ενδιαφέροντα και ευφάνταστο τρόπο. Συμπεριλαμβάνουμε λαχανικά σε σούπες, σάλτσες και άλλες τροφές που είναι αγαπητές.
Συμπέρασμα:
Η καλλιέργεια υγιεινών διατροφικών συνηθειών απαιτεί χρόνο και υπομονή. Στόχος είναι η δημιουργία μακροχρόνιων θετικών διατροφικών πρακτικών στο παιδί.
Χορηγούμενο
