Στις 9 Νοεμβρίου η Εκκλησία τιμά τον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο της υπομονής και της πίστης. Τον προστάτη των φτωχών, των αδύνατων και όλων όσοι αναζητούν εργασία. Ο Άγιος Νεκτάριος, που γεννήθηκε στην Ανατολική Θράκη το 1846, πέρασε πολλές δυσκολίες στη ζωή του. Αλλά πάντα με υπομονή και πίστη κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια. Η ζωή του αποτελεί παράδειγμα για τη σύγχρονη κοινωνία. Δίνοντας δύναμη σε εκείνους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Από νεαρή ηλικία, ο Άγιος Νεκτάριος αγωνίστηκε να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ενώ παράλληλα βίωνε οικονομικές δυσκολίες και εργασιακές αδικίες. Αν και η ζωή του ήταν γεμάτη από δυσκολίες, ο Θεός και το Ευαγγέλιο υπήρξαν οι σταθερές αξίες του, οι οποίες τον καθοδήγησαν.
Καθώς ανέβαινε στην Εκκλησία, η διατύπωση της πρόοδος και η εκτίμηση του κόσμου τον έφεραν αντιμέτωπο με συκοφαντίες και ψευδείς κατηγορίες. Οι οποίες τους οδήγησαν στην εξορία και τη φτώχεια. Παρά τις αντιξοότητες, ο Άγιος Νεκτάριος παρέμεινε πιστός στην αποστολή του και τελικά αποκαταστάθηκε. Κερδίζοντας ξανά τη λατρεία του λαού.
Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε στην Αίγινα. Εκεί ανέγειρε τη μοναστική του αδελφότητα και πραγματοποιούσε θαύματα. Ο θάνατός του, στις 9 Νοεμβρίου 1920, σηματοδότησε το τέλος μιας πορείας γεμάτης κακουχίες. Καθώς και θυσίες για την πίστη και την αγάπη του Θεού. Σήμερα, το δωμάτιο όπου νοσηλεύτηκε έχει μετατραπεί σε ναό προς τιμήν του.
Το συγκλονιστικό θαύμα που έγινε στην Ρουμανία
Στη Ρουμανία, σε ένα χωριό χωρίς ιερέα, οι κάτοικοι ζητούσαν επίμονα από τον Πατριάρχη να τους στείλει έναν. Ωστόσο, ο Πατριάρχης δεν είχε τη δυνατότητα να καλύψει το αίτημά τους και τους ενημέρωνε ότι δεν υπήρχε ιερέας για να αποσταλεί. Παρά την προσπάθεια των κατοίκων να τον πείσουν, η κατάσταση παρέμενε αμετάβλητη, με αποτέλεσμα πολλοί να πεθαίνουν αβάπτιστοι ή να ζουν χωρίς γάμο, ενώ οι παιδικές και οικογενειακές ανάγκες έμεναν ανικανοποίητες.
Μια μέρα, όμως, ένα αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από τον ναό και από μέσα βγήκε ένας ιερέας. Ολόκληρο το χωριό αντέδρασε με χαρά, καθώς αναγνώρισαν ότι επιτέλους είχαν τον παπά που ζητούσαν. Όταν τον ρώτησαν πώς βρέθηκε εκεί, αφού ο Πατριάρχης τους είχε ότι δεν είχε ιερέα να στείλει, εκείνος απάντησε πει απλά: “Δεν το θέλω· Εγώ ήρθα.”
Ο ιερέας άρχισε να εργάζεται αμέσως, διαβάζοντας τις ακολουθίες στους τάφους, βαπτίζοντας, παντρεύοντας και λειτουργώντας για τους κατοίκους του χωριού. Όταν, μετά από λίγο, δεν έπρεπε, ότι έπρεπε να το χωριό αναστατώθηκε, αλλά εκείνος παρέμεινε σταθερός στην απόφασή του.
Οι κάτοικοι, ευγνώμονες για τη βοήθεια που τους παρείχε, τον ευχαρίστησαν και τον αποχαιρέτησαν. Όταν όμως πήγαν στον Πατριάρχη για να τον ευχαριστήσουν και να ζητήσουν νέο ιερέα, εκείνος δήλωσε πως δεν είχε στείλει κανέναν. Έτσι, επικοινώνησε με τον πρωτοσύγκελο, αλλά ούτε εκείνος είχε αποστείλει παπά.
Όταν ρώτησε για τη δράση του ιερέα, οι κάτοικοι τον ενημέρωσαν ότι είχε πραγματοποιήσει όλα τα μυστήρια και είχε δώσει χαρτιά για τα τελεσθέντα. Ωστόσο, η υπογραφή του ήταν γραμμένη σε μια γλώσσα που δεν γνώριζε, εκτός από το όνομα “Νεκτάριος, επίσκοπος Πενταπόλεως”.
Ο Πατριάρχης, σοκαρισμένος, ζήτησε να του φέρει τα βιβλία και όταν τα είδε, διαπίστωσε ότι όλα ήταν καταχωρημένα στα ρουμανικά και με την υπογραφή του Αγίου Νεκταρίου, του επισκόπου Πενταπόλεως.
Χορηγούμενο
