Άγιος Παΐσιος: Η συγκλονιστική μαρτυρία για το τι συμβαίνει την ώρα που πεθαίνεις και τη μεταθανάτια συνείδηση
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924–1994), μια από τις πιο επιδραστικές μορφές της σύγχρονης Ορθοδοξίας, προσέφερε πλήθος πνευματικών διδαχών που συνεχίζουν να φωτίζουν τους πιστούς. Ένα από τα ερωτήματα που του τέθηκαν, και στο οποίο έδωσε μια ενδιαφέρουσα απάντηση, αφορούσε τη μεταθανάτια συνείδηση: «Γέροντα, όταν πεθάνει ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;»
Άγιος Παΐσιος: Τι συμβαίνει την ώρα που πεθαίνεις;
Ο Άγιος Παΐσιος απάντησε καταφατικά, χρησιμοποιώντας μια χαρακτηριστική παρομοίωση για να εξηγήσει το φαινόμενο: «Ναι, συνέρχεται και λέει “τι έκανα;”, αλλά “φαϊντά γιόκ”, δηλαδή δεν ωφελεί αυτό». Συνέκρινε την κατάσταση αυτή με έναν μεθυσμένο: «Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώσει λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τι έκανε, και όταν ξεμεθύσει, κλαίει και οδύρεται και λέει “τι έκανα;”, έτσι και όσοι σ’ αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι».
Άγιος Παΐσιος: Η προφητεία για το Ισραήλ που ανατριχιάζει και βγαίνει αληθινή
Σύμφωνα με τον Άγιο, οι άνθρωποι που ζουν αμαρτωλά δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος των πράξεών τους στη διάρκεια της ζωής τους. Ωστόσο, «όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγει από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα». Η διδαχή αυτή υπογραμμίζει την άμεση και πλήρη συνειδητοποίηση της πνευματικής κατάστασης της ψυχής αμέσως μετά την έξοδο από το σώμα.
Άγιος Παΐσιος: Νέο συγκλονιστικό θαύμα στον τάφο του στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου
Οι Θεμελιώδεις Διδαχές του Αγίου Παϊσίου: Μια Πυξίδα για την Ψυχή
Ο Άγιος Παΐσιος, μέσα από τη ζωή της ταπείνωσης και της αγάπης, άφησε πίσω του ένα πλούσιο πνευματικό έργο που καθοδηγεί και παρηγορεί εκατομμύρια ανθρώπους:
- Προσευχή και Εμπιστοσύνη στον Θεό: Τόνιζε την αδιάλειπτη προσευχή («Να λες το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, και να μη σταματάς») και την απόλυτη εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια: «Μην ανησυχείς. Ο Χριστός θα το κανονίσει καλύτερα απ’ ό,τι εσύ νομίζεις».
- Ταπείνωση ως Πηγή Χάριτος: Θεωρούσε την ταπείνωση την υπέρτατη αρετή, λέγοντας: «Η ταπείνωση φέρνει τη Χάρη του Θεού, ενώ η υπερηφάνεια τη διώχνει». Προειδοποιούσε δε για τον κίνδυνο του εγωισμού, ακόμα και στην πνευματική πρόοδο.
- Αντιμετώπιση του Πόνου και των Δοκιμασιών: Έβλεπε τον πόνο ως ευκαιρία εξαγνισμού και πνευματικής ωρίμανσης («Ο πόνος εξαγνίζει την ψυχή, την κάνει διαμάντι»). Προέτρεπε στην καρτερία και στην αναγνώριση ενός βαθύτερου σκοπού στις δοκιμασίες, τις οποίες αποκαλούσε «επιστολές του Θεού».
- Αγάπη και Διάκριση: Υπογράμμιζε την ανάγκη για πνευματική διάκριση σε συνδυασμό με αγάπη προς τον πλησίον. «Ο καλός λογισμός είναι προσευχή, ο κακός είναι βλασφημία», έλεγε, προτρέποντας στην αυτοκριτική και τη συγχώρεση: «Μην κοιτάς τα λάθη των άλλων. Κοίταξε να διορθώσεις τον εαυτό σου».
- Προφητείες και Πνευματική Εγρήγορση: Οι προφητείες του, που πάντοτε συνδέονταν με την ανάγκη για μετάνοια και αφύπνιση, τόνιζαν την ελπίδα ακόμα και στις δύσκολες μέρες: «Ο Θεός θα βάλει την υπογραφή Του και δεν θα την πάρει πίσω».
Το μήνυμα του Αγίου Παϊσίου παραμένει ιδιαίτερα επίκαιρο. Σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητα, οι διδαχές του αποτελούν μια σταθερή πυξίδα, υπενθυμίζοντας ότι «η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει μόνο με τον Χριστό. Όλα τα άλλα είναι φούσκες». Μας καλεί σε μια ζωή πίστης, αγώνα, διάκρισης, αγάπης και ελπίδας.
Χορηγούμενο
