Άγιος ΠαΐσιοςΆγιος Παΐσιος: Οι συγκλονιστικές διδαχές του Γέροντα για τα λάθη και τα πάθη μας και το πως θα γαληνεψει η ψυχή μας
Οι Άγιοι δεν γεννήθηκαν Άγιοι, αλλά έγιναν μέσα από μια βαθιά ενδοσκόπηση και αυτοκριτική. Το μυστικό της πνευματικής τους ανόδου δεν βρισκόταν στην αναζήτηση λαθών στους άλλους, αλλά στην αδιάκοπη αναζήτηση των δικών τους αδυναμιών.
Άγιος Παΐσιος: Συγκλονιστικές διδαχές για τα λάθη και τα πάθη – Το Μονοπάτι της Αυτογνωσίας
Οι Άγιοι είχαν την εξαιρετική ικανότητα να βλέπουν τον εαυτό τους με μια ασυνήθιστη διαύγεια. Αντί να εστιάζουν στις ατέλειες του κόσμου, έστρεφαν το βλέμμα τους προς τα μέσα, αναγνωρίζοντας τα δικά τους πάθη και σφάλματα. Αυτή η συνεχής αυτομεμψία και αυτοκριτική ήταν σαν ένα “ξεφλούδισμα” από τα μάτια της ψυχής τους, επιτρέποντάς τους να δουν την αλήθεια καθαρά και βαθιά. Έφτασαν σε σημείο να θεωρούν τους εαυτούς τους κατώτερους από όλους τους άλλους ανθρώπους, πιστεύοντας πως τα δικά τους λάθη ήταν τεράστια “δοκάρια”, ενώ των άλλων μικρά “ξυλαράκια”. Αυτή η προοπτική, που εκφράζεται με τη φράση «Εγώ είμαι χειρότερος από όλους τους ανθρώπους», δεν ήταν ένδειξη ψυχικής κατάπτωσης, αλλά αποτέλεσμα μιας βαθιάς πνευματικής καθαρότητας, όπου τα μάτια της ψυχής είχαν γίνει διόπτρες που μεγέθυναν τα δικά τους, ακόμα και τα πιο μικρά, ελαττώματα.
Η Διαφορά στην Αντίληψη
Σε αντίθεση με τους Αγίους, εμείς συχνά αδυνατούμε να δούμε τα δικά μας “δοκάρια”, ενώ αντιθέτως, χρησιμοποιούμε ένα “μικροσκόπιο” για να μεγεθύνουμε τα “ξυλαράκια” των άλλων. Αυτό συμβαίνει επειδή η ψυχή μας δεν έχει ακόμα καθαρίσει. Όταν ένας άνθρωπος φτάσει σε υψηλό πνευματικό επίπεδο, η αντίληψή του αλλάζει ριζικά. Βλέπει τα πάντα καθαρά, δικαιολογεί τα σφάλματα των άλλων και τους παρέχει ελαφρυντικά, όχι από αδιαφορία, αλλά επειδή βλέπει τον κόσμο με το Θείο μάτι, γεμάτο κατανόηση και συμπόνια, και όχι με το περιορισμένο ανθρώπινο.
Η Δύναμη της Αναγνώρισης του Σφάλματος
Η αναγνώριση του σφάλματος είναι το πρώτο και πιο κρίσιμο βήμα προς την πνευματική πρόοδο. Είναι η μισή προκοπή. Ένας άνθρωπος που αναγνωρίζει την αδυναμία του και προσπαθεί να διορθωθεί, είναι ανώτερος από εκείνον που αγωνίζεται πολύ, αλλά αρνείται να δει τις ατέλειές του.
Είναι ζωτικής σημασίας να προσέχουμε τα εκ προθέσεως σφάλματα, καθώς ο Θεός εξετάζει κυρίως την πρόθεσή μας. Τα λάθη που γίνονται από απροσεξία είναι ελαφρότερα και ο Θεός, στην απεριόριστη σοφία Του, μπορεί να τα αξιοποιήσει για να προκύψει κάτι καλό. Ωστόσο, όταν κάνουμε ένα συνειδητό σφάλμα και μετανιώσουμε, πρέπει να προσευχηθούμε να μην υπάρξουν αρνητικές συνέπειες. Το να πιστέψει κανείς ότι δεν έσφαλε ποτέ, είναι από μόνο του ένα πολύ μεγάλο σφάλμα. Άλλωστε, «προτιμώ τα λάθη που με κάνουν ταπεινό, παρά τις επιτυχίες που μου προσθέτουν εγωισμό».
Άγιος Παΐσιος: Νέο συγκλονιστικό θαύμα στον τάφο του στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου
Η Επικίνδυνη Αδιαφορία
Υπάρχουν άνθρωποι που παραμένουν αμετανόητοι. Όταν κάνουν ένα λάθος, δεν τους απασχολεί καθόλου, δεν τους “κεντάει” εσωτερικά και έτσι παραμένουν αδιόρθωτοι. Αυτή η αδιαφορία, που φτάνει στο σημείο να γελούν με τις παρατηρήσεις, είναι ένα σατανικό γνώρισμα. Η στενοχώρια για τα σφάλματα είναι μάταιη αν δεν ακολουθείται από προσπάθεια διόρθωσης – είναι σαν να κλαις για έναν άρρωστο χωρίς να του προσφέρεις βοήθεια.
Άγιος Παΐσιος: Η συγκλονιστική προφητεία για μεγάλο σεισμό
Η Οδός της Ταπείνωσης
Η αρχή της πνευματικής καθαρότητας είναι η αυτοανάλυση. Αν δεν βρούμε άμεσα κάποιο σφάλμα, η ταπείνωση είναι ο οδηγός. Μια απλή προσευχή, με μετάνοιες και το αίτημα: «Θεέ μου, πάντως σε κάτι έχω σφάλει. Φώτισέ με να καταλάβω τι έκανα», αρκεί. Η ταπείνωση διαλύει την “ομίχλη του πειρασμού”, και ο Θεός, βλέποντας αυτή την ταπείνωση, στέλνει τη Χάρη Του, φωτίζοντας τον άνθρωπο να θυμηθεί ακριβώς το λάθος του και να το διορθώσει.
Χορηγούμενο
