Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, Από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά. Ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.
H έκτη εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής, πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα, ονομάζεται “Εβδομάδα των Βαΐων”. Στη συνείδηση των πιστών, όμως, έχει μείνει γνωστή ως “βουβή” ή “κουφή”.
Το ότι δεν τελείται η χαρμόσυνη Ακολουθία των Χαιρετισμών την Εβδομάδα αυτή, ίσως και να οδήγησε σε αυτή την… παρεξήγηση.
Αρκεί μια ματιά στα Λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας για να μας πείσει ότι, μόνο “βουβή” και “κουφή” δεν είναι η Εβδομάδα πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Για έξι μέρες πριν το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων η λατρεία της Εκκλησίας μας ωθεί ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό. Καθώς πρώτος αναγγέλλει το θάνατο του φίλου Του. Και κατόπιν αρχίζει το ταξίδι Του στη Βηθανία και στην Ιερουσαλήμ.
Στο κέντρο της προσοχής είναι ο Λάζαρος – η αρρώστια του, ο θάνατός του, ο θρήνος των συγγενών του. Και η αντίδραση του Χριστού σ’ όλα αυτά. Η τελευταία εβδομάδα δηλαδή περνάει με πνευματική περισυλλογή πάνω στην ερχόμενη συνάντηση του Χριστού με τον θάνατο – πρώτα στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, έπειτα στον θάνατο του ίδιου του Χριστού.
Μέσα στη λειτουργική ορολογία, το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων είναι η “έναρξη του Σταυρού”. Ο κόσμος όμως, αποκαλεί την εβδομάδα αυτή “κουφή” η “βουβή”. Με μοναδική δικαιολογία ότι την Εβδομάδα αυτή δεν τελούνται Ακολουθίες και ως εκ τούτου ούτε η καμπάνα σημαίνει.
Παλαιότερα αυτό καλλιεργούνταν και από τους ίδιους τους ιερείς. Ως μια δικαιολογημένη ίσως προσπάθεια για λίγη ξεκούραση λίγο πριν τον μεγάλο κόπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος.
Χορηγούμενο
