Μια υπόθεση που έχει προκαλέσει σοκ στην ελληνική κοινωνία είναι αυτή της κακοποίησης που διαπράχθηκε από δύο πεντάχρονα παιδιά σε έναν συνομήλικό τους στην Αλεξανδρούπολη. Η ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου αναλύει τη σημασία αυτού του ζητήματος. Καθώς και τις συνέπειες για όλα τα παιδιά που εμπλέκονται, εστιάζοντας κυρίως στην προστασία του θύματος.
«Αυτή η περίπτωση μας έχει σοκάρει, καθώς επικρατεί η πεποίθηση ότι η παιδική ηλικία συνδέεται με την αθωότητα και ότι οι περιπτώσεις παρενόχλησης και κακοποίησης προέρχονται κυρίως από ενήλικες, σπανιότερα από μεγαλύτερα παιδιά σε μικρότερα. Ωστόσο, τέτοιες περιπτώσεις σε τόσο μικρή ηλικία είναι σπάνιες», σημειώνει η Καππάτου.
Το περιστατικό έχει εγείρει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την εποπτεία των παιδιών στο σχολείο. Τη συμπεριφορά των πεντάχρονων και την αναγκαία στήριξη του θύματος.
«Αναμφισβήτητα, προκύπτει εύλογος προβληματισμός σχετικά με το πώς τα δύο πεντάχρονα κατέληξαν σε αυτή την κατάσταση. Μήπως το αντιλήφθηκαν ως «απαγορευμένο παιχνίδι» ή ως ένδειξη υπεροχής προς το συνομήλικό τους που θεωρούσαν πιο αδύναμο; Ήθελαν να πειραματιστούν ή να εκδικηθούν;», αναφέρει η Καππάτου.
«Από την άλλη πλευρά, η σκέψη μας πηγαίνει στους γονείς. Με πολλά ερωτήματα να προκύπτουν για τη σχέση τους με τα παιδιά. Ασχολούνται αρκετά μαζί τους; Έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο ή έχουν εκτεθεί σε περιεχόμενο που δεν θα έπρεπε; Οι ερωτήσεις είναι πολλές, αλλά μέχρι στιγμής μπορούμε μόνο να υποθέσουμε σε αυτή την τόσο σοβαρή υπόθεση που έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης». Τονίζει η παιδοψυχολόγος.
Η οικογένεια του θύματος βιώνει έντονα συναισθήματα θυμού και αδικίας. Επίσης, χρειάζεται υποστήριξη για να προσεγγίσει το παιδί της σωστά.
«Γενικά, τα παιδιά στην ηλικία των πέντε ετών είναι αρκετά ανεξάρτητα στην καθημερινότητά τους στο σπίτι. Η επαφή τους με την προσχολική εκπαίδευση τους προσφέρει έναν νέο, συναρπαστικό κόσμο, γεμάτο κανόνες που σταδιακά κατανοούν καλύτερα. Εξερευνούν το σώμα τους και αρχίζουν να διαμορφώνουν την προσωπική τους ταυτότητα, συχνά επιθυμώντας να εξερευνήσουν και το σώμα του άλλου φύλου», προσθέτει.
Το θύμα, έχει υποστεί μια τραυματική εμπειρία
Κεντρικό θέμα της συζήτησης είναι το θύμα, το οποίο έχει υποστεί μια τραυματική εμπειρία. «Είναι κρίσιμο να νιώσει ασφάλεια και να κατανοήσει ότι δεν φέρει ευθύνη για ό,τι του συνέβη. Η οικογένειά του πιθανώς βιώνει έντονα συναισθήματα όπως θλίψη, θυμό και άγχος, και χρειάζεται υποστήριξη ώστε να πλησιάσει το παιδί τους σωστά και να μειώσει τις πιθανότητες μελλοντικών δυσκολιών», αναφέρει η ψυχολόγος.
Η Αλεξάνδρα Καππάτου επισημαίνει ότι το παιδί – θύμα μπορεί να επηρεαστεί ψυχικά και σωματικά. Ανάλογα με το πώς έχει βιώσει και επεξεργαστεί την εμπειρία του. «Αυτή η εμπειρία μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις σε τομείς της ζωής του παιδιού. Όπως η ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη και οι κοινωνικές σχέσεις», προσθέτει.
Τέλος, προτείνει την εφαρμογή δραστηριοτήτων στην προσχολική εκπαίδευση που θα επικεντρώνονται στην αναγνώριση των συναισθημάτων. Στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης, στην ενσυναίσθηση και στην εκμάθηση των ορίων, προκειμένου να προάγουν τη συνεργατικότητα. Καθώς και την αναγνώριση των δικαιωμάτων των παιδιών, σε συνεργασία πάντα με τους γονείς.
Χορηγούμενο
