Απίστευτο: Σε ποιά πόλη και γιατί απαγόρευσαν να πεθάνεις με νόμο; Τα έκτακτα μέτρα που ελήφθησαν και η τραγική κατάσταση που οδήγησε σε αυτήν την πρωτοφανή απόφαση
Σε μια απίστευτη αλλά πέρα για πέρα αληθινή ιστορία, μια μικρή πόλη στα βουνά της… Ανδαλουσίας στην Ισπανία έχει θεσπίσει έναν πρωτότυπο νόμο: την απαγόρευση του θανάτου!
Απίστευτο: Σε ποιά πόλη απαγόρευσαν να πεθάνεις με νόμο;
Πρόκειται για την πόλη Lanjarón, με πληθυσμό περίπου 4.000 κατοίκων, η οποία, σύμφωνα με τη New York Post, έλαβε αυτή την παράδοξη απόφαση πριν από περίπου 30 χρόνια, το 1999, λόγω ενός πολύ πρακτικού προβλήματος: το νεκροταφείο είχε γεμίσει και δεν υπήρχε διαθέσιμος χώρος για νέους τάφους.
Ο Χιουμοριστικός Νόμος του Lanjarón
Ο τότε δήμαρχος της πόλης, Jose Rubio, εξέδωσε τον εν λόγω νόμο με μια δόση χιούμορ και απελπισίας, καθώς βρισκόταν σε αδιέξοδο σχετικά με τη διαχείριση της κατάστασης. Ο νόμος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Καλούνται οι πολίτες του Lanjarón να προσέχουν όσο το δυνατόν περισσότερο την υγεία τους, ώστε να μην πεθάνουν μέχρι το δημαρχείο να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την απόκτηση γης κατάλληλης για να αναπαυθεί ένδοξα ο νεκρός μας. Απαγορεύεται δια του παρόντος να πεθάνει κανείς στο Lanjaron». Ο ίδιος, σε παλαιότερες δηλώσεις του, αστειευόταν λέγοντας: «Είμαι απλώς ένας δήμαρχος. Ο Θεός παίρνει τις αποφάσεις και αποφάσισε για λίγο καιρό να μην πάρει κοντά του κανέναν από εσάς».
Ο νόμος αυτός φέρεται να ισχύει ακόμα και σήμερα, αν και παραμένει άγνωστο αν προβλέπεται κάποια ποινή για τους… «Παραβάτες», αν έχει επιλυθεί το πρόβλημα με την έλλειψη χώρου στο νεκροταφείο ή αν οι νεκροί μεταφέρονται αλλού για ταφή.
Η Περίπτωση του Longyearbyen στη Νορβηγία: Θάνατος και Παγωμένα Μυστικά
Το Lanjarón δεν είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πόλη που έχει απαγορεύσει τον θάνατο. Μια ακόμη πιο δραματική περίπτωση αποτελεί η πόλη Longyearbyen στη.. Νορβηγία, που βρίσκεται στον κόλπο του αρχιπελάγους Svalbard, σε σχετικά κοντινή απόσταση από τον Βόρειο Πόλο. Από το 1950, οι κάτοικοι του Longyearbyen έχουν επίσημα απαγορευτεί να πεθαίνουν εντός των ορίων της πόλης.
Ο λόγος εδώ δεν είναι η έλλειψη χώρου, αλλά οι ακραία χαμηλές θερμοκρασίες της περιοχής. Λόγω του παγωμένου εδάφους (permafrost), τα ανθρώπινα σώματα δεν αποσυντίθενται μετά τον θάνατο. Αυτό όχι μόνο σημαίνει ότι τα πτώματα παραμένουν άθικτα για δεκαετίες, αλλά εγκυμονεί και τον σοβαρό κίνδυνο αναβίωσης επικίνδυνων ασθενειών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα περιστατικό του 1998, όπου ερευνητές έλαβαν δείγματα γενετικού υλικού από πτώματα που είχαν πεθάνει από την θανατηφόρα ισπανική γρίπη του 1918, διαπιστώνοντας πως ο ιός παρέμενε ακόμα ενεργός και δυνητικά απειλητικός.
Τι συμβαίνει τη στιγμή που πεθαίνουμε; Η ανακάλυψη για την «ψυχή» μας που ανατριχιάζει
Οι δύο αυτές περιπτώσεις αναδεικνύουν τις απροσδόκητες προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι τοπικές κοινωνίες και τους ασυνήθιστους τρόπους με τους οποίους προσπαθούν να τις επιλύσουν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την “απαγόρευση” της φυσικής πορείας της ζωής.
Χορηγούμενο
