Η φράση «πίστευε, και μη ερεύνα» είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και φορτισμένες εκφράσεις της θεολογικής παράδοσης. Που συχνά προκαλεί συζητήσεις. Ωστόσο, η πραγματική της σημασία κινδυνεύει να αλλοιωθεί από μια απλή. Αλλά καθοριστική, μετακίνηση του κόμματος.
Η πρωτότυπη φράση, «πίστευε, και μη ερεύνα», είναι σαφής: καλεί σε πίστη χωρίς την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα ή επιστημονική απόδειξη. Το κόμμα τοποθετείται μετά τη λέξη «πίστευε». Διαχωρίζοντας έτσι την ενέργεια της πίστης από την ενέργεια της έρευνας. Με αυτόν τον τρόπο, τονίζει την αποδοχή ενός δόγματος ή μίας αλήθειας χωρίς αμφισβήτηση.
Η αλλοίωση της φράσης: Πίστευε και μη, ερεύνα
Στη σύγχρονη εποχή, παρατηρείται συχνά η μεταφορά του κόμματος. Με αποτέλεσμα η φράση να γίνεται «πίστευε και μη, ερεύνα». Αυτή η αλλαγή, αν και φαινομενικά μικρή, αλλάζει ριζικά το νόημα. Το «πίστευε και μη» δημιουργεί μία ελλιπή πρόταση που υποδηλώνει μία επιλογή. Είτε πιστεύεις, είτε δεν πιστεύεις. Στη συνέχεια, η πρόταση ολοκληρώνεται με την επιταγή «ερεύνα». Η οποία πλέον γίνεται η κύρια ενέργεια.
Με αυτό το νέο νόημα, η φράση αποκτά μία εντελώς διαφορετική διάσταση. Από μία έκφραση που ζητά τυφλή πίστη, μετατρέπεται σε μία έκφραση που προτρέπει σε κριτική σκέψη και έρευνα, ανεξάρτητα από την αρχική σου στάση (είτε πιστεύεις, είτε όχι).
Η σημασία της ακρίβειας
Αυτή η παραλλαγή της φράσης δείχνει πόσο εύκολα μπορεί να αλλοιωθεί η αρχική πρόθεση ενός κειμένου ή μίας δήλωσης. Ο αρχικός συγγραφέας ή ομιλητής, όπως επισημαίνεται, είχε συγκεκριμένο σκοπό και τον απέδωσε με σαφήνεια. Η μετακίνηση του κόμματος είναι μία εσκεμμένη ή μη, προσαρμογή του νοήματος στις προσωπικές προτιμήσεις του αναγνώστη.
Επίσης η ακριβής αναφορά σε πρωτότυπα κείμενα είναι ζωτικής σημασίας για να διατηρηθεί το αρχικό νόημα και να αποφευχθούν οι παρερμηνείες. Τα «scripta manent» (τα γραπτά μένουν) και η εξέτασή τους με ακρίβεια είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της αλήθειας.
Χορηγούμενο
