Αστυνόμος Σαΐνης: Η άγνωστη ιστορία και ο απαράβατος όρος – Τι κρύβεται πίσω από το αγαπημένο παιδικό μικρών και μεγάλων των 80’s;
Αστυνόμος Σαΐνης: Η άγνωστη ιστορία και ο απαράβατος όρος – Στην Ελλάδα, τα παιδιά της εποχής γνώρισαν τον Αστυνόμο Σαΐνη το 1985, με τον Τάσο Κωστή να δίνει τη φωνή του σε αυτόν τον χαρακτήρα. Ο Σαΐνης, αν και είχε τις ιδιοτροπίες και την απλοϊκή σκέψη του, κατάφερνε πάντα να βάζει εμπόδια στα κακόβουλα σχέδια του σατανικού Δόκτορα Κλάου και της εγκληματικής οργάνωσής του.
Για να το πετύχει αυτό, χρησιμοποιούσε μια σειρά από τεχνολογικά βοηθήματα (εξ ου και το αγγλικό του όνομα, Inspector Gadget) καθώς και τις πολύτιμες βοήθειες της ανιψιάς του, Πένι, και του πιστού (και ίσως εξυπνότερου από τον Σαΐνη) σκύλου της, Μπρέιν.
Στην αρχική προβολή της σειράς στη χώρα μας, η Λέτα Μουσούτη έδωσε τη φωνή της στην Πένι, ενώ ο Χρήστος Πάρλας “έντυσε” φωνητικά τον Δόκτορα Κλάου. Αξιομνημόνευτος είναι και ο Χρήστος Κατσιγιάννης, ο οποίος δάνεισε τη φωνή του στον… κακόμοιρο Αρχηγό Κουΐμπι. Ο Κουΐμπι, συνήθως ιδρωμένος και απελπισμένος, παρακολουθούσε τον Σαΐνη να διαβάζει δυνατά το (υποτίθεται) απόρρητο περιεχόμενο της νέας αποστολής του, και στη συνέχεια να αγνοεί την προειδοποίηση «το μήνυμα αυτό θα αυτοκαταστραφεί», με αποτέλεσμα να στρέφει το μήνυμα εναντίον του!
Κάθε περιπέτεια του αγαπημένου Αστυνόμου ξεκινούσε πάντα με αυτή την κλασική γκάφα, την οποία ακολουθούσαν πολλές άλλες. Συμπαθής αλλά εξαιρετικά αδέξιος, ο Σαΐνης δεν θα είχε καταφέρει να λύσει καμία υπόθεση χωρίς τη βοήθεια της ειδικής στους υπολογιστές ανιψιάς του και του σκύλου της. Παρά το γεγονός ότι είχε στη διάθεσή του όλη την τότε σύγχρονη τεχνολογία και μια εντυπωσιακή συλλογή από φαινομενικά άχρηστα αντικείμενα για την καταπολέμηση του εγκλήματος, ο Σαΐνης βασιζόταν σε φωνητικές εντολές για να ενεργοποιήσει τα gadget του, με την πλειονότητα των περιπτώσεων να ξεκινά με το κλασικό «Εμπρός λοιπόν, καλό μου χέρι».
Μέσα από το καπέλο του, που θύμιζε πολύ το μαγικό τσαντάκι του Σπόρτ Μπίλι (άλλος αγαπημένος ήρωας της εποχής), ο Αστυνόμος Σαΐνης μπορούσε να βγάλει σχεδόν τα πάντα, εκτός από ένα πράγμα: όπλα! Αυτή ήταν μια ξεκάθαρα συνειδητή επιλογή των δημιουργών του κόμικ (DIC Entertainment), οι οποίοι δεν ήθελαν να συνδέσουν τον χαρακτήρα με βία, κατανοώντας ότι απευθύνονταν σε παιδιά. Άλλες εποχές, άλλες αξίες, θα σκεφτεί κανείς…
Θυμηθείτε στο βίντεο το πως άρχιζε το αγαπημένο μας παιδικό
Όταν προέκυπτε πρόβλημα, η λύση ήταν πάντα ο Αστυνόμος Σαΐνης. Με την χαρακτηριστική του γκρι καπαρντίνα, πολεμούσε τον Δόκτορα Κλάου και την οργάνωση που εκείνος διοικούσε, η οποία προσπαθούσε να καταστρέψει τον κόσμο.
Ο απόλυτος κακός της σειράς, που ολοκληρώθηκε σε δύο σεζόν, ήταν ένα από τα μυστήρια του κόμικ. Ακούγαμε την επιβλητική φωνή του Χρήστου Πάρλα, βλέπαμε τη γάτα που τον συνόδευε πάντα και το δεξί του χέρι που, συνήθως στο τέλος κάθε επεισοδίου, χτυπούσε με μανία το γραφείο όταν ο Κλάου νικιόταν από τον Σαΐνη, αναφωνώντας: «Την επόμενη φορά, Σαΐνη, την επόμενη φορά»! Το πρόσωπό του, όμως, δεν το είδαμε ποτέ. Οι φανατικοί περίμεναν μάταια να αποκαλυφθεί στο τελευταίο επεισόδιο, κάτι που δεν συνέβη ποτέ στην τηλεοπτική σειρά. Το αντικρίσαμε μόνο ως φιγούρα το 1992, όταν μια άλλη εταιρεία ανέλαβε το brand και το κυκλοφόρησε στην αμερικανική αγορά.
Ένα άλλο μυστήριο που δεν λύθηκε ποτέ ήταν η σημασία του ακρωνύμιου MAD, που εμφανιζόταν στο πίσω μέρος της πολυθρόνας του Κλάου. Διάφορες εικασίες είχαν προταθεί, όπως Mean And Dirty ή Malevolent Agency of Destruction, αλλά καμία από αυτές δεν φαίνεται να είναι η αληθινή.
Επιπλέον, περίπου το 1991, επιβεβαιώθηκε ότι τα περίπου 13.000 αντικείμενα που χρησιμοποιούσε ο Αστυνόμος Σαΐνης δεν ήταν ενσωματωμένα στη γκρι καπαρντίνα του, όπως πολλοί πίστευαν. Αντίθετα, ήταν περισσότερο ένας αγαθός Ρόμποκοπ (αν και αρχικά η ιδέα ήταν να είναι ένας σκύλος, ο Dynomutt), αφού ήταν μισός άνθρωπος και μισός ρομπότ, έχοντας βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση μετά από ένα ατύχημα. Συγκεκριμένα, μετά από μια πτώση εξαιτίας μιας μπανανόφλουδας!
Αυτό αποτυπώθηκε και στην ταινία που ακολούθησε, με τον Μάθιου Μπρόντερικ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όποια κι αν ήταν η προέλευση αυτού του αδέξιου ήρωα, το σημαντικό είναι ότι κατόρθωσε να ικανοποιήσει την ανάγκη των παιδιών να βλέπουν το καλό να θριαμβεύει επί του κακού, χωρίς να καταφύγει στη βία. Ένα πολύτιμο μάθημα που έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα οι ενήλικες που μεγάλωσαν με τον Αστυνόμο Σαΐνη.
Χορηγούμενο
