Η ονομασία του χαρταετού διαφέρει ανάλογα με τη χώρα. Για παράδειγμα, στη Γερμανία ονομάζεται “ντράχεν” (δράκος), στην Ιαπωνία “τάκο” (χταπόδι), στο Μεξικό “παραλότε” (πεταλούδα). Στην Αγγλία “κάιτ” (όνομα πουλιού) και στην Ελλάδα “χαρταετός”.
Η προέλευση του χαρταετού εντοπίζεται στην Ανατολική Ασία. Και συγκεκριμένα στην Κίνα, πριν από 2000 χρόνια. Οι Κινέζοι κατασκεύαζαν χαρταετούς από μπαμπού, μετάξι και χαρτί. Με σκοπό να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα. Με την πάροδο του χρόνου, η χρήση του χαρταετού διαδόθηκε στην Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη, το Αφγανιστάν και την Ευρώπη.
Ωστόσο στο πέρασμα των ετών, ο χαρταετός αξιοποιήθηκε σε διάφορα πειράματα. Ο μετεωρολόγος Αλεξάντερ Γουίλσον χρησιμοποίησε έναν χαρταετό για να μετρήσει τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, ενώ ο Βενιαμίν Φραγκλίνος απέδειξε την ηλεκτρική φύση των κεραυνών. Επίσης, υπάρχει μια παράδοση που αναφέρει ότι η κατασκευή της γέφυρας του Νιαγάρα ξεκίνησε με τη μεταφορά του πρώτου σχοινιού στην απέναντι όχθη μέσω ενός χαρταετού.
Το πέταγμα του χαρταετού την Καθαρά Δευτέρα έχει δύο κύριους συμβολισμούς:
Στην αρχαία Ελλάδα, συνδέεται με τον θεό Διόνυσο και συμβολίζει την κάθαρση της ψυχής μετά τις αποκριάτικες εκδηλώσεις.
Επίσης στον Χριστιανισμό, συμβολίζει την απελευθέρωση του πνεύματος και την πνευματική σύνδεση με τον Θεό. Καθώς η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί την έναρξη της Σαρακοστής.
Εν κατακλείδι, το πέταγμα του χαρταετού την Καθαρά Δευτέρα είναι ένα έθιμο με βαθιές ρίζες και ποικίλους συμβολισμούς. Που συνδυάζει στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα και τον Χριστιανισμό.
Χορηγούμενο
