Δημήτρης Λιαντίνης: Το ημερολόγιο, η προφητεία και η μυστήρια εξαφάνιση – Τι συνέβη τις τελευταίες του στιγμές, στον Ταΰγετο, στα 2240μέτρα υψόμετρο;
Δημήτρης Λιαντίνης: Το ημερολόγιο, η προφητεία και η μυστήρια εξαφάνιση – Ο Δημήτρης Λιαντίνης ανέβηκε στον Ταΰγετο 14 φορές πριν αποφασίσει τη θέση όπου θα τελείωνε τη ζωή του το 1998. Η αυτοκτονία του καθηγητή είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη γεγονότα που έχουν εξεταστεί από αστυνομικούς δημοσιογράφους. Έχει κάνει πολλές αναφορές στα βιβλία του προηγουμένως.
Μία από αυτές τις αναφορές βρίσκεται στη σελίδα 235 του βιβλίου «Έξυπνον Ενύπνιον»…
«Αν ο θάνατος έρχεται σαν βίαιο και αναπόφευκτο γεγονός και ταρακουνά την ανθρώπινη εμπειρία, δεν οφείλεται στη φύση του θανάτου, αλλά στον τρόπο που ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τη ζωή.
Δεν είναι η αυτοκτονία βίαιη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος διαχειρίζεται τη ζωή του είναι ακατάλληλος και αδέξιος…».
Πολλά χρόνια πριν αποχωρήσει από τη ζωή, ο Λιαντίνης ετοίμαζε τον τρόπο με τον οποίο θα συνέβαινε αυτό. Αυτό προκύπτει από μαρτυρίες από τους κοντινούς του αλλά και από δημοσιογραφικές έρευνες και τις σημειώσεις του. Αυτό που τον απασχόλησε περισσότερο απ’ όλα ήταν η επιθυμία του να συμβεί με τον δικό του τρόπο. Ήθελε να επιλέξει αυτός τον τρόπο, τον τόπο και τη στιγμή.
«Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα – βήμα ολόκληρη τη ζωή μου» έγραψε στην επιστολή του προς την κόρη του Διοτιμία πριν χαθεί.
Δεν θα μάθουμε ποτέ αν ο ίδιος φοβήθηκε τις τελευταίες του στιγμές στον Ταύγετο στα 2240μέτρα υψόμετρο, μπορούμε όμως να πούμε με βεβαιότητα πως έγραψε τον επίλογο με τον δικό του τρόπο και δεν το έβαλε στα πόδια.
«Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω. Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη , δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου», αναφέρει στο βιβλίο του “Γκέμμα”.
Πολλοί θεώρησαν ότι ο ίδιος έπασχε από βαριάς μορφής κατάθλιψη ή και διατάραξη της πνευματικής του υγείας. Ο ίδιος όμως δεν κράτησε για εκείνον την πηγή της άρνησης για τη ζωή. Αυτό φαίνεται μέσα από την επιστολή προς την κόρη του.
«Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Η λύπη μου γι αυτό το έγκλημα με σκοτώνει…» έγραψε.
Δύσκολα χωρά ο ανθρώπινος νους το τρόπο που προετοίμαζε τον θάνατο του. Ανέβηκε στο βουνό συνολικά 14 φορές για να χαρτογραφήσει την περιοχή και να στήσει το μέρος που θα πέθαινε. Τα έχει καταγράψει όλα στο “Ορειπορικόν” το σημειωματάριο του που βρέθηκε καιρό μετά ανάμεσα στα προσωπικά του αντικείμενα. Η πρώτη φορά που ανέβηκε ήταν τον Οκτώβριο του 1992 και η τελευταία τον Ιούνιο του 1998.
Νεύτωνας: Η βιβλική προφητεία για το φρικτό τέλος του κόσμου!
Τα στοιχεία που άφησε πίσω του
Το ημερολόγιο βρέθηκε αφού εξαφανίστηκε, μαζί με άλλες αποδείξεις της ενέργειάς του, τις οποίες είχε τοποθετήσει σε σημεία που ήταν εύκολο να εντοπιστούν.
Στο γραφείο του αφήνει το επιστολή προς την κόρη του και δίπλα ένα ανοιχτό βιβλίο με μια αναπαράσταση της σύζυγό του Καίσαρα, τον οποίο είχε δει στο όνειρό του να πεθαίνει.
Στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι του αφήνει το βιβλίο “Η ζωή εν τάφω” του Στρατή Μυριβήλη, σημειώνοντας στο τέλος του… «Αύριο είναι η μεγάλη μέρα» και δίπλα την ημερομηνία 31/5/1998.
Στο τραπέζι αφήνει το ρολόι του, τον αναπτήρα του, τα προσωπικά του αντικείμενα και οδηγίες για τα οικονομικά και τους λογαριασμούς του.
Την επόμενη ημέρα, αποχώρησε από το σπίτι του και πήγε στη Σπάρτη, αφήνοντας το αυτοκίνητό του και αποφασίζοντας να πάρει ταξί για το καταφύγιο στον Ταΰγετο. Ενημέρωσε τον ταξιτζή να μην τον περιμένει να επιστρέψει όπως συνέβαινε στις προηγούμενες φορές. Κατά το μεσημέρι, περίπου στις 2, άρχισε να ανεβαίνει το μονοπάτι για τον Προφήτη Ηλία στην κορυφή του βουνού.
Νοστράδαμος: Η τρομακτική προφητεία για τον «κόκκινο αντίπαλο» και τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Από τότε, κανείς δεν τον είδε ζωντανό ή νεκρό.
Η απλή προσέγγιση θα ήταν να θεωρήσει κανείς ότι ο Λιαντίνης έκανε μια άσκοπη θυσία, ενώ η πιο δύσκολη θα ήταν να κατανοήσει κανείς, μέσω μελέτης, το τελευταίο μήνυμα ενός ανθρώπου που ακόμα και δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, αναγνωρίζεται συλλογικά ως ο πιο διορατικός αυτόχειρας.
Χορηγούμενο
