Εικόνες σοκ: Οι αφορισμένοι άλυωτοι μοναχοί του Αγίου Όρους! Η τρομακτική ιστορία και οι μαρτυρίες…
Εικόνες σοκ: Οι αφορισμένοι άλυωτοι μοναχοί του Αγίου Όρους…Η γνωστή ιστορία του Λατινόφρονος αυτοκράτορα Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου και του Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκου (1260-1282) αποτελεί παράδειγμα παράδοσης της Ορθοδοξίας με σκοπό την εξασφάλιση υλικών αγαθών και τη σύναψη συμμαχιών με τα Λατινικά κράτη της Δύσης. Σύμφωνα με τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, οι δυο τους παρέδωσαν την πίστη τους στον Πάπα της Ρώμης, “αντί πινακίου φακής”.
Σύμφωνα με το neataksi.blogspot.com, παρόμοιες καταστάσεις παρατηρούνται από το 1924 έως και σήμερα. Οι σκληροί διωγμοί κατά των ορθοδόξων πιστών, ειδικά των Αγιορειτών Πατέρων, είναι επίσης γνωστοί, με πολλούς να αναδεικνύονται ως Οσιομάρτυρες και Ομολογητές. Όσοι τόλμησαν να συλλειτουργήσουν με τον Λατινόφρονα Βέκκο στο Άγιο Όρος δεν απέφυγαν την τιμωρία. Όπως καταγράφεται σε αγιορείτικη έκδοση του 1974: “Ανθενωτικά-ημερολογιακά-Αγιορείτικα”, η θεία δίκη τους τιμώρησε αναλόγως…
«Εις αδελφός ήκουε διά τους αφορισμένους όπου είναι εις την Λαύραν του Άθωνος, καί οι όποιοι έδέχθησαν καί συνελλειτούργησαν με τόν Ίωάννην Βέκκον, τόν τότε Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Είχε άμφιβολίαν όμως αν είναι πράγματι αληθινά όλα αυτά, καί πάντοτε ερευνούσε και ερωτούσε αν ευρίσκεται κανείς νά τους είδεν, ιδίοις όμμασιν ώς αυτόπτης μάρτυς διά νά πεισθεί από την αμφιβολίαν οπού είχε…
Καί από τους πολλούς οπού ερώτησε τού είπαν ότι ό Πνευματικός τούς έχει ιδεί, καί ήρθε καί με έρώτησε έάν γνωρίζω καί εάν τους είδα ιδίοις όμμασι, καί τον έπληροφόρησα ότι τους είδα καί είναι βεβαιότατα, επειδή εγώ ήρθα εις το Αγιον Ορος, εις τα 1885, ετών είκοσι…
Μετά δύο έτη, επειδή έτυχε νά πάρουμε σιτάρι από την Μονήν Κωνσταμονίτου 1200 οκάδες, πηγαίναμε διά θαλάσσης με την βάρκα την ιδικήν μας νά τό περιλάβομε, όπου ήμουν 22 ετών καί ήτο τόν Σεπτέμβριον μήνα δύο ημέρας μετά του Τιμίου Σταυρού.
Επήγαμε τό εσπέρας καί έμείναμε εις τόν άρσανάν της Μεγ. Λαύρας, όπως τό πρωΐ έξακολουθήσωμε τό ταξίδιόν μας, καθώς καί έγινε.
Μόλις όμως εξακολουθήσαμε ολίγον διάστημα, από τήν Λαύραν, ακούω καί μου λέγει ό Γέροντάς μου, Μελέτιος Μοναχός:
«Παιδί μου Γαβριήλ εδώ παρεμπρός υπάρχουν οι αφωρισμένοι, οι οποίοι έδέχθησαν τους Λατινόφρονας εις την Μεγίστην Λαύραν, καί
συλλειτούργησαν με τόν Ίωάννην Βέκκον (1275 – 1282 μ.Χ.)
καί τους μετ’ αύτού, τους οποίους εγώ τους έχω ιδεί καί άλλοτε,
αλλά επειδή είσαι νέος καί ίσως νά γίνει κάποτε λόγος καί νά λέγουν μερικοί οτι ψέματα είναι όλα αυτά,
και ότι δεν υπάρχουν τίποτα,
ούτε άφωρισμένοι,
αλλά τά λέγουν διά φοβέρα εις τους ανθρώπους,
δι αυτό νά πάμε,
νά τους ίδης ιδίοις όμμασι,
νά μή πιστεύεις ότι καί αν σου λέγουν μετά,
διότι καί ή Αγία Γραφή λέει, ό οφθαλμός είναι πιστότερος της ακοής…
Και λέγοντας ο Γέροντας τα τοιαύτα, φθάσαμε εις ενα άπότομον γκρεμνόν, όπου μόνον να τόν ιδεί ό άνθρωπος τρομάζει, καί μού λέγει:
«Εδώ είναι»!
Εγώ δέ περιεργαζόμουν νά τους ιδώ καί τόν λέγω «με κοροϊδεύεις;»
Λοιπόν γέλασε καί μού λέγει:
«Τί νομίζεις, μήπως είναι κανένας Σταυρός, ή τίποτα Εικόνες για νά τους βλέπουν οι άνθρωποι και νά κάμνουν τόν Σταυρόν τους;
ενώ έχουν του διαβόλου την μορφήν, την οποίαν θά ίδης και τότε θά πιστέψεις»!.
Τότε λοιπόν προσεγγίσαμεν εις την απότομον έκείνην χαράδραν καί μετά κόπου πολλού, βγήκαμε έξω,
καί μέ τά είκοσι νύχια πού λέει ο λόγος,
ανεβήκαμε πέντε-έξι μέτρα
καί έπειτα είδα ένα σπήλαιον καί εισήλθαμε,
καί βλέπω εκεί μέσα ένα ελεεινόν θέαμα:
Τρεις ανθρώπους ακουμπισμένους εις τόν βράχον, όρθιοι, μέ τά ρούχα, ράσα καί ζωστικά, οι οφθαλμοί ανοικτοί, τά μαλλιά καί τό γένειον καί των τριών μακρύ καί κατάλευκον, τά πρόσωπα των όπως είναι τό χρώμα της φούμας (μαύρο), ομοίως καί αι χείρες προς τά κάτω, οι δάκτυλοι ολίγον έστραμμένοι προς τά μέσα, οι όνυχες των χειρών εως 2-4 πόντους μεγάλοι, των δε ποδών δεν έφαίνοντο, επειδή ήσαν καλυμμένα με τις κάλτσες και τα παπούτσια…
Μάλιστα θέλησα νά τους ψηλαφήσω νά ιδώ αν πραγματικά τό σώμα ήτο μαλακό, ή μόνον ξηρό δέρμα καί οστά, αλλά δέν μου άφησε ό Γέρων και μου λέγει:
«Μή βάλεις εσύ χέρι επί την οργήν του Θεού…».
Είς όλα όμως τα άλλα έβαλα μεγάλην επιμέλειαν, μόνον χέρι δέν έβαλα.
Καί τότε διόλου δεν εδειλίασα, τώρα όμως, όταν τους ενθυμηθώ, ταράττεται ή ψυχή μου καί δεν ημπορώ ούτε νά κοιμηθώ ήμερόνυκτα ολόκληρα, ούτε νά φάγω δύο καί τρεις ημέρας, ενώ τότε όπου τους είδα ούτε έβαλα τίποτε εις τόν νουν μου…
Γράφω το παρόν, ίδια χειρί εις τάς 2 Μαρτίου 1964 εν τη Ιερά Μονή Ξενοφώντος, Γαβριήλ Ιερομόναχος Πνευματικός, από τό Ιβηριτικό Κελί «Γεννέσιον του Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου», του επιλεγομένου «Μαλάκι».
Έρχεται Κοινό Πάσχα Ορθοδόξων – Ρωμαιοκαθολικών
Δείτε στο παρακάτω βίντεο από το lonely hiker τις συγκλονιστικές εικόνες και τις μαρτυρίες
Πηγή: (Άγιορειτικόν Έγκόλπιον – Ήμερολόγιον τού έτους 2004)
Ηλιας Καλλιωρας
Χορηγούμενο
