Έκλεισε η ταβέρνα «Λάζαρος» σύμβολο του ελληνικού κινηματογράφου κλείνοντας μια ολόκληρη εποχή… Οι αξέχαστες σκηνές που γυρίστηκαν και η ιστορία 70 ετών
Ένα κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου και της γαστρονομίας της Αττικής έριξε οριστικά αυλαία. Η θρυλική ταβέρνα «Λάζαρος», σκηνικό μιας από τις πιο αξέχαστες στιγμές της ταινίας «Κίτρινα Γάντια», με τους μοναδικούς Νίκο Σταυρίδη και Γιάννη Γκιωνάκη να πρωταγωνιστούν, δεν θα υποδέχεται πλέον τους επισκέπτες της. Έπειτα από επτά γεμάτες δεκαετίες λειτουργίας, το αγαπημένο στέκι κατέβασε ρολά, αφήνοντας πίσω του μια αίσθηση νοσταλγίας.
Έκλεισε η ταβέρνα «Λάζαρος» σύμβολο του ελληνικού κινηματογράφου
Παρότι η κινηματογραφική αφήγηση τοποθετούσε τη διάσημη σκηνή σε ταβέρνα των Αγίων Θεοδώρων, η πραγματικότητα την έζησε στην Αγία Μαρίνα, κατά μήκος της λεωφόρου Αθηνών-Σουνίου, στο ύψος του 34ου χιλιομέτρου. Εκεί, για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, η ταβέρνα «Λάζαρος» αποτελούσε ένα ζωντανό κύτταρο γεύσεων και αναμνήσεων. Ντόπιοι και ταξιδιώτες συνέρρεαν για να γευτούν τα φρέσκα θαλασσινά εδέσματα και να εισπνεύσουν την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, μιας εποχής που το παλιό, καλό ελληνικό σινεμά άφηνε το ανεξίτηλο σημάδι του.
Η απόφαση για το οριστικό κλείσιμο συνδέεται άρρηκτα με τη συνταξιοδότηση του Θανάση, του ανθρώπου που συνέχισε το όραμα του ιδρυτή της ταβέρνας, η ιστορία της οποίας ξεκίνησε το μακρινό 1955.
Η ταινία «Κίτρινα Γάντια», μια παραγωγή της Φίνος Φιλμ που έκανε την εμφάνισή της το 1960, μπορεί στην αρχή να μην γνώρισε την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία, ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων κατέκτησε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κοινού.
Η σκηνή που διαδραματίστηκε στην ταβέρνα «Λάζαρος» παραμένει μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και αγαπημένα αποσπάσματα του ελληνικού κινηματογράφου. Η θρυλική ατάκα «Πορτοκαλάδα από πορτοκάλια θέτε;» έχει πλέον χαραχτεί ανεξίτηλα στην ιστορία των κινηματογραφικών ατάκων.
Θυμηθείτε στο παρακάτω βίντεο την αξέχαστη σκηνή
Έτσι, η αυλαία έπεσε για την ταβέρνα «Λάζαρος», αλλά οι μνήμες παραμένουν ζωντανές. Οι ατάκες που ακούστηκαν, τα γέλια που δόνησαν την ατμόσφαιρα και η αλμυρή αύρα μιας άλλης, πιο απλής εποχής, θα συνεχίσουν να υπάρχουν στη συλλογική μας μνήμη.
Χορηγούμενο
