Ο Όσιος Ιλαρίων ο Νέος, γεννημένος το 775 μ.Χ. στην Καππαδοκία, προερχόταν από μια ευσεβή οικογένεια. Ο πατέρας του, Πέτρος, ήταν αρτοπώλης των ανακτόρων και η μητέρα του, Θεοδοσία. Ανατράφηκε με τις αρχές της ορθόδοξης πίστης.
Τα ονόματα που γιορτάζουν σήμερα είναι τα εξής:
Ιλαρίων,
Ιλαρίωνας,
Ιλαρία,
Ιλαριάδα,
Λαριάδα.
Ωστόσο ως νέος, ο Ιλαρίων ακολούθησε την κλήση της ασκητικής ζωής. Εισήλθε στη Μονή της Ξηρονησίας στην Κωνσταντινούπολη. Όπου αφοσιώθηκε πλήρως στην άσκηση, την αυστηρή νηστεία, τη σιωπή και τη μελέτη των Θείων Γραφών.
Αργότερα, μετακόμισε στη Μονή Δαλμάτων, όπου έγινε μεγαλόσχημος μοναχός. Εκεί, για μια δεκαετία, υπηρέτησε ως κηπουρός. Αποτελώντας πρότυπο άσκησης, ταπεινοφροσύνης και μεγαλόψυχης διάθεσης για όλους τους μοναχούς, οι οποίοι τελικά τον εξέλεξαν ηγούμενο της Μονής.
Ο Διωγμός κατά την Εικονομαχία
Όταν ξέσπασε η Εικονομαχία, ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, μαζί με τον πατριάρχη Θεόδοτο τον Μελισσηνό, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κάμψουν την ακλόνητη πίστη του Οσίου. Ο Ιλαρίων, όμως, αντιστάθηκε σθεναρά. Υπερασπιζόμενος την Ορθοδοξία. Αυτή η στάση του οδήγησε σε σκληρό διωγμό.
Επίσης για οκτώ ολόκληρα χρόνια, ο Όσιος υπέστη με αξιοθαύμαστη υπομονή περιορισμούς σε απομακρυσμένα μοναστήρια, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εξορίες. Αντιμετώπισε όλες τις δοκιμασίες “ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού”. Ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον Θεό που τον αξίωσε να παραμείνει ακλόνητος στον αγώνα της πίστης.
Το τέλος και η Κοίμηση
Μετά τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, ο Όσιος Ιλαρίων επέστρεψε στη Μονή του. Έζησε άλλα τρία χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά το 845 μ.Χ., σε ηλικία 70 ετών.
Χορηγούμενο
