Επιστήμονες βρήκαν τη Χαμένη Ατλαντίδα! Η μυθική πόλη 12.500 ετών που βρέθηκε θαμμένη 120 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας
Για αμέτρητους αιώνες, η Ατλαντίδα παρέμενε μια αινιγματική ιστορία, ένα γοητευτικό παραμύθι που φώτιζε τη φαντασία ποιητών, φιλοσόφων και ακαταπόνητων τυχοδιωκτών. Φανταζόταν ως μια ευλογημένη χώρα, λουσμένη στο χρυσαφένιο φως του ήλιου, όπου η γη καρποφορούσε άφθονα αμπέλια και σιτηρά, μια ουτοπία όπου τα όνειρα έπαιρναν σάρκα και οστά. Όμως, όπως κάθε τι που φτάνει στο απόγειό του, η καταστροφή χτύπησε ανελέητα. Σεισμοί που έσεισαν τα θεμέλια της γης και πλημμύρες που κάλυψαν τα πάντα στο πέρασμά τους, έσβησαν την Ατλαντίδα από τον χάρτη, αφήνοντας πίσω τους μόνο θρύλους και ερωτηματικά. Σήμερα, ωστόσο, η πρόοδος της επιστήμης φαίνεται να ρίχνει φως σε αυτόν τον αρχαίο μύθο, φέρνοντας την πιθανότητα της ανακάλυψής της πιο κοντά από ποτέ.
Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας, ο πρώτος που κατέγραψε την ιστορία της Ατλαντίδας στους περίφημους διαλόγους του «Τίμαιος» και «Κριτίας», την περιέγραψε ως έναν ισχυρό και τεχνολογικά προηγμένο πολιτισμό που άκμασε χιλιάδες χρόνια πριν, πέρα από τις μυθικές Στήλες του Ηρακλή, στη θέση που σήμερα βρίσκεται το Στενό του Γιβραλτάρ. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η ευημερούσα αυτή χώρα ήταν ένα νησί με έκταση μεγαλύτερη από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, ένας τόπος απίστευτου πλούτου, γεμάτος χρυσό, ασήμι και ένα μυστηριώδες μέταλλο γνωστό ως ορείχαλκος.
Η μεγαλειώδης πρωτεύουσα της Ατλαντίδας περιβαλλόταν από ένα περίπλοκο σύστημα ομόκεντρων καναλιών και επιβλητικών γεφυρών, δημιουργώντας έναν λαβύρινθο από υδάτινες αρτηρίες που προστάτευαν τους κατοίκους της. Ήταν μια χώρα που βρισκόταν υπό την ευλογία και την κυριαρχία του θεού της θάλασσας, Ποσειδώνα, όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε αρμονία με τη φύση, αξιοποιώντας παράλληλα την προηγμένη τεχνολογία τους για να ευημερούν.
Ωστόσο, η ιστορία διδάσκει ότι η ειρήνη και η ευτυχία δεν είναι αιώνιες. Στην Ατλαντίδα, η ισορροπία διαταράχθηκε από την εμφάνιση της υπερηφάνειας, της ακόρεστης δίψας για εξουσία και της βίας. Ο πανίσχυρος θεός Δίας, βλέποντας τη διαφθορά και την αδικία να κυριαρχούν, αποφάσισε να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς κατοίκους και να επιφέρει την ολοκληρωτική καταστροφή στην πατρίδα τους.
Επιστήμονες βρήκαν τη Χαμένη Ατλαντίδα
Για αμέτρητους αιώνες, η Ατλαντίδα παρέμεινε χαμένη στην ομίχλη του χρόνου, μια συναρπαστική ιστορία που ενέπνεε την τέχνη και τη φιλοσοφία, αλλά στερούνταν απτών αποδείξεων. Σήμερα, όμως, η πρόοδος της σύγχρονης τεχνολογίας έχει οδηγήσει τους επιστήμονες σε νέα και ενδιαφέροντα ευρήματα που αρχίζουν να δίνουν πραγματικές διαστάσεις σε αυτόν τον πανάρχαιο μύθο.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο στην αναζήτηση της Ατλαντίδας άνοιξε το 1866, όταν εργάτες που πραγματοποιούσαν ανασκαφές στο νησί της Θήρας (Σαντορίνη) ανακάλυψαν ασυνήθιστα μεγάλα κομμάτια πέτρας. Οι αρχαιολογικές έρευνες που ακολούθησαν έφεραν στο φως μια πέτρινη κατασκευή με ένα ισχυρό προστατευτικό τείχος, ανθρώπινους σκελετούς, πλούσια κεραμική και πολλά άλλα αντικείμενα που μαρτυρούσαν την ύπαρξη ενός προηγμένου πολιτισμού, άγνωστου μέχρι τότε.
Ο καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος του Πανεπιστημίου Αθηνών διατύπωσε την εκτίμηση ότι αυτά τα ευρήματα ήταν τα απομεινάρια μιας αποικίας του μινωικού-μυκηναϊκού πολιτισμού, η οποία θάφτηκε κάτω από την τρομερή ηφαιστειακή έκρηξη γύρω στο 1500 π.Χ. Αυτή η καταστροφή επιβεβαιώθηκε αργότερα από αναλύσεις δακτυλίων δέντρων, εξετάσεις πυρήνων γεωτρήσεων από παγετώνες και ιστορικές αναφορές από την Αίγυπτο και την αρχαία Κίνα.
Ο καθηγητής Μαρινάτος ήταν πεπεισμένος ότι είχε ανακαλύψει τα ερείπια της μυθικής Ατλαντίδας. Ωστόσο, ένα σημαντικό πρόβλημα παρέμενε: ο Πλάτωνας είχε γράψει ότι η Ατλαντίδα υπήρξε γύρω στο 9600 π.Χ. Το χρονικό πλαίσιο απλώς δεν ταίριαζε, και φαινόταν ότι η θεωρία του καθηγητή θα αντιμετώπιζε την ίδια τύχη με την χαμένη μυθική χώρα.
Επιστήμονες βρήκαν τη Χαμένη Ατλαντίδα
Παρόλα αυτά, η επιστημονική έρευνα δεν σταμάτησε. Με την πάροδο των χρόνων, διατυπώθηκαν πολλές άλλες υποθέσεις σχετικά με την πιθανή τοποθεσία της Ατλαντίδας. Ωστόσο, πολλοί ερευνητές, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της εξάλειψης, επιστρέφουν τακτικά στο Αιγαίο Πέλαγος. Παράλληλα, νεότερες έρευνες υποδεικνύουν ότι η καταστροφή της Ατλαντίδας μπορεί να μην ήταν τόσο ξαφνική όσο περιγράφεται από τον Πλάτωνα. Οι πιο πρόσφατες γεωλογικές μελέτες, υποστηριζόμενες από δορυφορικές εικόνες και υποβρύχια χαρτογράφηση, υποδηλώνουν ότι η κατάρρευσή της μπορεί να ήταν μια πολύ πιο σταδιακή διαδικασία.
Σύμφωνα με άλλους ειδικούς, κάτω από την επιφάνεια του Αιγαίου, σε μια περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Κυκλαδικό Οροπέδιο, βρίσκονται τεράστια απομεινάρια μιας αρχαίας ξηράς. Χιλιάδες χρόνια πριν, αυτή η περιοχή ήταν στην πραγματικότητα ένα ενιαίο, συνεχές νησί, με έκταση παρόμοια με αυτή της Κρήτης, οι ψηλότερες κορυφές του οποίου αποτελούν σήμερα τα γνωστά νησιά των Κυκλάδων.
Πριν από περίπου 12.000 χρόνια, κατά τη διάρκεια της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, η στάθμη της θάλασσας ήταν περίπου 120 μέτρα χαμηλότερη από ό,τι σήμερα. Ωστόσο, με το τέλος της παγετώδους περιόδου, η στάθμη του νερού ανέβηκε ραγδαία, πλημμυρίζοντας σταδιακά τις χαμηλότερες περιοχές. Το επίπεδο έδαφος έγινε αδιάβατο και τελικά ακατοίκητο. Η καταστροφή ολοκληρώθηκε με τους ισχυρούς σεισμούς και τις ηφαιστειακές εκρήξεις που αναφέρονται στις αρχαίες πηγές.
Δείτε στο βίντεο την αφήγηση για όσα έλεγε ο Πλάτων για την Ατλαντίδα
Δικαιώθηκε ο Ηρόδοτος: Η σπουδαία πόλη Θώνις Ηράκλειο που βρέθηκε κάτω από τη θάλασσα
Η αφήγηση του Πλάτωνα, αν και μυθοποιημένη, μπορεί κάλλιστα να εμπνεύστηκε από πραγματικά γεωλογικά και ιστορικά γεγονότα. Όπως επισημαίνει ο James Romm, καθηγητής κλασικών σπουδών στο Bard College της Νέας Υόρκης, «νομίζω ότι δημιούργησε την ιστορία της Ατλαντίδας για να μεταδώσει μερικές από τις φιλοσοφικές του θεωρίες». Έτσι, η Ατλαντίδα, από ένας απλός μύθος, μετατρέπεται σε ένα συναρπαστικό πεδίο έρευνας, όπου η επιστήμη προσπαθεί να συνδέσει τα νήματα της ιστορίας και της γεωλογίας για να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από τον θρύλο. Η αναζήτηση της χαμένης Ατλαντίδας συνεχίζεται, και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, τα μυστικά της να αποκαλυφθούν για πάντα.
Χορηγούμενο
