Ένας απελπισμένος άνδρας, ο Γιώργος, αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με την πεθερά του η οποία, όπως λέει… του “ρίχνεται”.
Όλα όλα λέει, για την πεθερά και τη γυναίκα του
«Με τη γυναίκα μου είμαστε παντρεμένοι δύο χρόνια και η σχέση μου με τα πεθερικά μου ήταν πάντα κάπως παράξενη. Η μητέρα της γυναίκας μου είναι περίεργη και πολλές φορές έχω καταλάβει ότι μου φέρεται με έναν τρόπο κάπως… ακατάλληλο, αν με καταλαβαίνετε. Η πεθερά μου, ήταν πάντα κάπως πιο «φιλική» απ’ ότι έπρεπε. Προσπαθεί να αγγίξει τα πόδια μου κάτω από το τραπέζι, κάνει σχόλια για το μέγεθος των γεννητικών μου οργάνων με βάση τα εσώρουχα που φορούσα και πολλά άλλα που δεν αρμόζουν σε μία φυσιολογική σχέση ανάμεσα σε πεθερά και γαμπρό.
Η γυναίκα μου κάθε φορά που της το έλεγα, γελούσε και έλεγε ότι τουλάχιστον είναι καλή και ευγενική απέναντί μου σε αντίθεση με άλλα πεθερικά. Άρχισα και εγώ να σκέφτομαι μήπως είναι απλά λίγο τρελλή και υπερβάλλω».
Η γυναίκα μου διακωμωδεί την κατάσταση
«Ένα βράδυ όμως έτυχε να μείνω μόνος με την πεθερά μου στο σαλόνι την ώρα που η γυναίκα μου και ο πατέρας της βγήκαν για λίγο στην αυλή. Η πεθερά προτίμησε να κάτσει δίπλα μου στο σαλόνι παρόλο που υπήρχαν πολλές άλλες άδειες καρέκλες. Την ώρα που της απαντούσα στην ερώτηση αν σχεδιάζαμε με τη γυναίκα μου να κάνουμε τελικά ή όχι παιδί άρπαξε τον καβάλο μου και τον έσφιξε δυνατά. Δεν μπόρεσα να αντιδράσω καν. Πάγωσα και έμεινα ακίνητος.
Όταν κάπως συνήλθα πετάχτηκα στον αέρα και είπα στην γυναίκα μου, που έμπαινε στο σπίτι τι είχε συμβεί. «Η μάνα σου μου την έπεσε. Με χούφτωσε μόλις πριν από λίγα δευτερόλεπτα». Όσο απίστευτο και αν σας ακούγεται η γυναίκα μου όχι μόνο δεν ταράχτηκε, όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά το πήρε στην πλάκα και έβαλε τα γέλια λέγοντάς μου να σταματήσω να είμαι τόσο μονόχνοτος και να βάλω λίγο χιούμορ στη ζωή μου. Στη συνέχεια έκατσε με τους γονείς της στον καναπέ σαν να μην είχε συμβεί τίποτα ενώ εγώ είχα μείνει όρθιος να τους κοιτάζω όλους απορημένος. Ο δε πατέρας της ήταν σαν να ήταν σε έναν άλλο κόσμο».
Έχω ξενερώσει με τη γυναίκα μου. Νιώθω ότι δεν με υπερασπίζεται και το κυριότερο, ότι δεν με θέλει. Αγαπάει τόσο την οικογένειά της που παραβλέπει πόσο δυσλειτουργική είναι. Προτιμάει να τη δεχτεί όπως είναι για να μη χάσει την ευτυχία και την άνεσή της. Μη με ρωτήσετε αν αξίζει να κάνω παιδιά μαζί της. Δε θα ρισκάρω εγώ την ασφάλειά τους και τη σωματική τους ακεραιότητα.
Σκέφτομαι σοβαρά το διαζύγιο….»
Γιώργος
Χορηγούμενο
