Η απορία αν «κλειδώνονται οι ψυχές» την Πεντηκοστή πηγάζει από μια αρχαία αθηναϊκή γιορτή, τα Ανθεστήρια. Την τρίτη μέρα, τα Υδροφόρια, οι αρχαίοι Αθηναίοι τιμούσαν τους νεκρούς τους και στο τέλος της τελετής φώναζαν «ΘΥΡΑΖΕ ΚΑΡΕΣ ΟΥΚΕΤ’ ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ». Πιστεύοντας ότι οι ψυχές επέστρεφαν στον Κάτω Κόσμο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ενσωμάτωσε αυτή την παράδοση, μετατρέποντάς την σε ευκαιρία για μνημόνευση των κεκοιμημένων μέσω προσευχών και ελεημοσυνών. Τα Ψυχοσάββατα αποτελούν ακριβώς αυτό: «επισκεπτήρια ανακούφισης» για τις ψυχές.
Όπως έλεγαν οι Όσιοι Παΐσιος και Παπαδημήτρης ο Γκαγκαστάθης, οι προσευχές και τα κόλλυβα είναι τρόποι να ανακουφίσουμε τους νεκρούς. Και να δώσουμε στον Θεό το δικαίωμα να παρέμβει για τη σωτηρία τους.
Ας προσευχηθούμε για όλους τους κοιμηθέντες:
Προσευχή Υπέρ των Κοιμηθέντων
«Μνήσθητι Κύριε ημών Ιησού Χριστέ […] των δούλων σου, των κοιμηθέντων, και συγχώρησον, ανάπαυσον και ανάστησον αυτούς, ψυχή τε και σώματι, εις ανάστασιν ζωής εν τη εσχάτη Σου ημέρα.»
Η προσευχή περιλαμβάνει μνήμη για όλους τους κεκοιμηθέντες. Όσους κοιμήθηκαν σε κάθε τόπο, τους ακηδεύτους, τα εκτρωθέντα παιδιά, όσους κανείς δεν μνημονεύει, τις βασανισμένες ψυχές, όσους τελειώθηκαν για την πίστη και την Πατρίδα, όσους απεβίωσαν σήμερα, καθώς και τους οικείους, φίλους και συγγενείς μας.
π. Διονύσιος Ταμπάκης
Χορηγούμενο
