Πριν ο Πειραιάς γίνει το πολυσύχναστο λιμάνι που όλοι γνωρίζουμε, στους χάρτες των δυτικών ναυτικών ήταν γνωστός με ένα άλλο όνομα. Porto Leone, δηλαδή «Το Λιμάνι του Λιονταριού». Αυτό το παρατσούκλι δεν ήταν τυχαίο. Αλλά προήλθε από ένα επιβλητικό μαρμάρινο άγαλμα που επί αιώνες στεκόταν φρουρός στην είσοδο του λιμανιού.
Το μαρμάρινο σύμβολο του Πειραιά
Το άγαλμα, ύψους σχεδόν τριών μέτρων, ήταν σμιλεμένο με μεγάλη λεπτομέρεια και χρονολογείται από τον 4ο ή 5ο αιώνα μ.Χ. Καθώς η Αθήνα είχε χάσει την αρχαία της αίγλη, το λιμάνι του Πειραιά λειτουργούσε ως εμπορική δίοδος για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι Βενετοί ναυτικοί, εντυπωσιασμένοι από την επιβλητική μορφή του λιονταριού, άρχισαν να το αναφέρουν στα ημερολόγιά τους ως το «Λιμάνι του Λιονταριού». Και έτσι το όνομα καθιερώθηκε σε όλη την Ευρώπη.
Η αρπαγή και το ταξίδι στη Βενετία
Η ιστορία του λιονταριού, όμως, έμελλε να έχει άδοξο τέλος στην Ελλάδα. Το 1687, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Αθήνας, ο Βενετός διοικητής Φραντσέσκο Μοροζίνι όχι μόνο κατέστρεψε τον Παρθενώνα, αλλά πήρε μαζί του ως λάφυρο και το λιοντάρι του Πειραιά.
Μεταφέρθηκε στη Βενετία και τοποθετήθηκε στην είσοδο του Οπλοστασίου (Arsenale). Όπου στέκεται μέχρι σήμερα. Είναι ένα από τα τέσσερα λιοντάρια που διακοσμούν την είσοδο. Αλλά είναι το μοναδικό με ελληνική καταγωγή. Πάνω του είναι χαραγμένες ρουvικές γραφές, πιθανότατα από Σκανδιναβούς μισθοφόρους που υπηρετούσαν στο Βυζάντιο, προσθέτοντας ένα ακόμη μυστήριο στην ιστορία του.
Σήμερα, το λιοντάρι δεν βρίσκεται στο λιμάνι που του έδωσε το όνομα. Παραμένει στη Βενετία ως λάφυρο νίκης. Αλλά για τους Πειραιώτες είναι το διαχρονικό σύμβολο μιας ταυτότητας που προϋπήρχε του ονόματος της πόλης. Και υπενθυμίζει την εποχή που ο Πειραιάς ήταν ξακουστός σε όλη τη Μεσόγειο. Όχι μόνο για το εμπόριο του, αλλά και για τον μοναδικό του φρουρό.
Χορηγούμενο
