Είναι μία από τις πιο συνηθισμένες σκηνές: κάθεσαι στο γραφείο του γιατρού, εκείνος βγάζει το μπλοκάκι, σου γράφει το φάρμακο και φεύγεις κοιτώντας μία ακατάληπτη «μουτζούρα». Το μόνο που σε καθησυχάζει είναι η σκέψη ότι ο φαρμακοποιός θα καταλάβει τι χρειάζεσαι.
Πώς γίνεται, όμως, τόσο μορφωμένοι επιστήμονες, με αμέτρητα χρόνια σπουδών, να γράφουν με τόσο κακό και δυσνόητο γραφικό χαρακτήρα; Η επιστήμη έχει την απάντηση. Αυτοί είναι οι πέντε πιο συχνοί λόγοι πίσω από αυτό το παράδοξο:
1. Γράφουν… Αμέτρητα Έγγραφα
Οι γιατροί δεν ασχολούνται μόνο με τη συνταγογράφηση φαρμάκων. Πρέπει να συντάξουν πολύ περισσότερα έγγραφα σε σχέση με πολλά άλλα επαγγέλματα:
- Ιατρικά ιστορικά
- Εξιτήρια
- Παραπεμπτικά
- Πιστοποιητικά
Ιδιαίτερα σε χώρους όπως τα ελληνικά νοσοκομεία, η πίεση του χρόνου είναι τεράστια. Όταν πρέπει να χειριστείς εκατοντάδες έγγραφα, αρχίζεις τις συντομεύσεις. Γιατί να σπαταλήσεις πέντε δευτερόλεπτα, όταν μπορείς να ολοκληρώσεις τη γραφή σε ελάχιστο χρόνο; Η ταχύτητα θυσιάζει την ευκρίνεια.
2. Χρησιμοποιούν Ειδική Ορολογία (Δική τους Γλώσσα)
Οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί έχουν δημιουργήσει ένα άτυπο, δικό τους «λεξικό» ή κώδικα επικοινωνίας.
Αυτή η ειδική φρασεολογία, συχνά αναγραφόμενη στα λατινικά, διευκολύνει τη δουλειά και των δύο, ακόμα κι αν σε εμάς φαίνεται απλά σαν μια ακατανόητη μουτζούρα. Για παράδειγμα, υπάρχουν ειδικές συντομογραφίες για να σημειώσουν τη δοσολογία, όπως «μία τη μέρα» ή «τρεις φορές τη μέρα».
3. Το Χέρι Κουράζεται από τις Αγχωτικές Μέρες
Επίσης οι γιατροί, ειδικά σε μεγάλα νοσοκομεία, εξετάζουν συχνά από 20 έως 50 ασθενείς την ημέρα. Πολλά από αυτά τα περιστατικά είναι έκτακτης ανάγκης και προκαλούν υψηλό στρες.
Όπως είναι λογικό, το χέρι, μετά από τόση γραφή υπό πίεση και άγχος, αρχίζει να κουράζεται. Αυτή η κόπωση αποτυπώνεται καθαρά στη συνταγή. Είναι ακριβώς όπως συνέβαινε στα διαγωνίσματα: οι πρώτες λέξεις είναι πάντα πιο καθαρογραμμένες από τις τελευταίες
4. Η Σταδιακή Επιδείνωση της Γραφής
Έρευνες έχουν δείξει ότι ένας μεγαλύτερος σε ηλικία ιατρός τείνει να γράφει πιο δυσνόητα σε σχέση με κάποιον νεότερο.
Ωστόσο αυτό δεν είναι τυχαίο. Αποτελεί συνέπεια του μεγάλου χρόνου έκθεσης σε στρεσογόνα, απαιτητικά και κουραστικά εργασιακά περιβάλλοντα. Η χρόνια κόπωση και η εξοικείωση με την ταχεία γραφή οδηγούν σε μία σταδιακή και μόνιμη επιδείνωση του γραφικού χαρακτήρα.
Χορηγούμενο
