Γιατί οι βασιλικές γέννες ήταν δημόσιο θέαμα και οι βασίλισσες με τις πριγκίπισσες γεννούσαν πάντα με θεατές μπροστά σε κόσμο;
Για πολλούς αιώνες, ο τοκετός των γυναικών των βασιλικών οικογενειών δεν αποτελούσε ιδιωτική υπόθεση. Αντιθέτως, εξελισσόταν σε δημόσιο γεγονός, ένα «θέαμα» μπροστά σε πλήθος θεατών. Αυτή η παράδοξη πρακτική, που γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση στους Γάλλους γαλαζοαίματους, είχε έναν θεμελιώδη, αν και παράξενο, σκοπό: την αδιαμφισβήτητη επιβεβαίωση της γνησιότητας του βασιλικού απογόνου και την αποτροπή τυχόν αλλαγής βρεφών.
Οι βασιλικές γέννες ήταν δημόσιο θέαμα και οι Βασίλισσες γεννούσαν πάντα με θεατές – Το έθιμο
Η παράδοση αυτή έφτασε στο αποκορύφωτο της δυσφορίας και της υπερβολής με τη Μαρία Αντουανέτα. Κατά τη γέννηση του πρώτου της παιδιού, ο αριθμός των θεατών ήταν τόσο μεγάλος που επικρατούσε αποπνικτική ατμόσφαιρα. Άτομα σκαρφάλωναν σε έπιπλα για καλύτερη οπτική επαφή, ενώ η έντονη ζέστη και η συμφόρηση προκάλεσαν την λιποθυμία της βασίλισσας. Αυτό το περιστατικό οδήγησε σχεδόν στην εγκατάλειψη του εθίμου.
Ωστόσο, η πρακτική δεν σταμάτησε εντελώς. Συνεχίστηκε σε πολύ μικρότερη κλίμακα, με την παρουσία ενός περιορισμένου κύκλου, συνήθως αποτελούμενου από υπουργούς και συμβούλους. Ο βασικός λόγος παρέμενε η διασφάλιση της νόμιμης διαδοχής.
Πόσο αποτελεσματική ήταν, όμως, αυτή η δημόσια θέαση; Η ιστορία δείχνει ότι ακόμα και η παρουσία πολλών μαρτύρων δεν ήταν αρκετή για να καταπνίξει τις φήμες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Μαρία της Μόντενα, σύζυγος του Καθολικού βασιλιά Ιακώβου Β’ της Αγγλίας. Παρόλο που πάνω από 70 άτομα είδαν τη γέννηση του γιου τους, Ιακώβου Φραγκίσκου Εδουάρδου, διαδόθηκαν έντονα κουτσομπολιά, υποκινούμενα από τους Προτεστάντες αντιπάλους, ότι το παιδί είχε αλλαχθεί και είχε μεταφερθεί κρυφά στο δωμάτιο. Αυτή η «υποτιθέμενη» νόθα γέννηση αποτέλεσε μάλιστα πρόσχημα για την εισβολή του Γουλιέλμου της Οράγγης.
Τι ένοχα μυστικά κρύβουν οι νέες Βασίλισσες της Ευρώπης; Της ‘ακολασίας’ στα παλάτια!
Παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ επίσημη «πολιτική» που να την επιβάλλει, η ανάγκη για επιβεβαίωση της γνησιότητας διατηρήθηκε σε διάφορες μορφές για αιώνες. Ακόμη και στη Βρετανία, μέτρα για τη διασφάλιση ότι το βασιλικό μωρό ήταν το σωστό ίσχυαν μέχρι και το 1936. Μέχρι τότε, συμπεριλαμβανομένων των γεννήσεων της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’ και της αδελφής της, η παράδοση επέβαλε στον Βρετανό Υπουργό Εσωτερικών να βρίσκεται έξω από την πόρτα του δωματίου τοκετού, ως επίσημος μάρτυρας και εγγυητής της διαδοχής.
Χορηγούμενο
