Γιορτή σήμερα, Τετάρτη 17 Ιανουαρίου – Ποιοι γιορτάζουν σήμερα σύμφωνα με το εορτολόγιο Ιανουαρίου.
Σήμερα η εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αντωνίου του Μεγάλου, του Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως και του Νεομάρτυρος Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων.
Σύμφωνα με το εορτολόγιο, σήμερα γιορτάζουν:
Αντώνιος
Αντώνης
Τόνης
Νάκος
Αντώνας
Αντωνάκος
Τόνυ
Αντωνία
Αντωνούλα
Τόνια
Επίσης, Θεοδόσιος
Θεοδόσης
Δόσιος
Δόσης
Τεό *
* Υπάρχουν και άλλες ημερομηνίες που γιορτάζει αυτό το όνομα.
Επίσης
Ανατολή ήλιου: 07:39
Δύση ήλιου: 17:30
Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 52 λεπτά
Σελήνη 6,6 ημερών
Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας
Ο Αντώνιος γεννήθηκε περίπου το 250 στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους έχασε σε νεαρή ηλικία. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού μέχρι και την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ενώ θεωρείται θεμελιωτής του μοναχικού βίου.
Στην έρημο παίδευσε την ψυχή του φθάνοντας στα ανώτατα όρια της άσκησης. Πολλοί ασκητές έφταναν στην έρημο μάλιστα για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Δίδασκε τους μαθητές του να μη θεωρούν τίποτε ανώτερο από την αγάπη του Χριστού και να μη νομίζουν ότι επειδή απέχουν από τα κοσμικά αγαθά, πως στερούνται κάτι αξιόλογο. Τόνιζε ότι δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο ανθρώπινος βίος είναι πρόσκαιρος συγκρινόμενος προς την αιώνια ζωή και ότι δεν πρέπει να κοπιάζουμε για την απόκτηση πρόσκαιρων αγαθών, τα οποία δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας, αλλά για την απόκτηση αιώνιων αγαθών, δηλαδή της φρόνησης, της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης, της ανδρείας, της συνέσεως και της αγάπης.
Ο Άγιος Αντώνιος, που ονομάστηκε Μέγας από την Εκκλησία, κοιμήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 356 σε ηλικία 105 ετών. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, χάρισε στους δύο μαθητές του, τον Σεραπίωνα και τον Μέγα Αθανάσιο, τα μοναδικά του περιουσιακά στοιχεία… Ένα χιτώνιο και δύο προβιές. Σύμφωνα με την επιθυμία του, ο τόπος της ταφής του παρέμεινε μάλιστα μυστικός.
Δείτε στο βίντεο παρακάτω για τον συγκλονιστικό βίο και τα θαύματα του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου
Έθιμα Αγίου Αντωνίου
Κάθε χρόνο στις 17 του Γενάρη εορτάζουμε την μνήμη του Αγίου Αντωνίου.
Την ημέρα εκείνη ένα έθιμο μοναδικό μάλιστα από τα Σφακιά της Κρήτης. Τα «ζυμαρένια ανθρωπάκια του Αγίου Αντωνίου». Ή αλλιώς, τα ανθρωπόσχημα τάματα που σημάδεψαν γενιές και γενιές Σφακιανών.
Έθιμο μοναδικό, όσο μοναδικά είναι και τα Σφακιά. O Άγιος Αντώνιος εδώ δεν είναι ο «καθηγητής της ερήμου», δεν είναι ο θεμελιοτής του χριστιανικού μοναχισμού, όπως τον ξέρουν σ’ όλον τον άλλο κόσμο. Ο Άγιος Αντώνιος των Σφακιανών του Λουτρού είναι γιατρός. Ας μην το λέει κανένα συναξάρι.
Φτάνει που το λέει το μεγάλο συναξάρι της λαϊκής παράδοσης. Άλλωστε, τούτο το λαϊκό συναξάρι δεν μπορεί κανείς νόμος να το καταργήσει, καμιά διάταξη δεν είναι μάλιστα ικανή να το απορρίψει.
Η συγκλονιστική προφητεία του Μέγα Αντωνίου για την εποχή μας που βγαίνει μάλιστα αληθινή
Είπε ο αββάς Αντώνιος ότι θα ’ρθει εποχή, που οι άνθρωποι θα φέρονται όπως οι παράφρονες.
Και όταν θα βλέπουν κάποιον που δεν θα συμπεριφέρεται ως παράφρων, θα τα βάζουν μαζί του και θα του λένε: «Εσύ είσαι τρελός». Επειδή δεν θα είναι όμοιος μ’ αυτούς.
Κάποτε ο αββάς Αντώνιος έλαβε επιστολή από τον βασιλιά Κωνσταντίνο που τον καλούσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη.
Σκεφτόταν λοιπόν τι να κάνει και ρωτάει τον αββά Παύλο, τον μαθητή του: «Θα ήταν καλό να πήγαινα;». Εκείνος του λέει:
«Εάν πας, θα λέγεσαι Αντώνιος, αν όμως δεν πας, θα λέγεσαι αββάς Αντώνιος».
Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Είναι κάποιοι που έλιωσαν το σώμα τους με την άσκηση, αλλ’ επειδή δεν είχαν διάκριση, βρέθηκαν μακριά από τον Θεό.
Κάποιοι αδελφοί πήγαν στον αββά Αντώνιο να του αναφέρουν τα οράματα που έβλεπαν, και να πληροφορηθούν απ’ αυτόν εάν πρόκειται για αληθινά οράματα ή τα δημιουργούν οι δαίμονες.
Αυτοί είχαν ένα γαϊδουράκι που τους ψόφησε στον δρόμο. Μόλις έφθασαν στον Γέροντα, πρόλαβε και τους είπε: «Πώς ψόφησε το γαϊδουράκι στον δρόμο;». «Πού το ξέρεις, αββά;» τον ρώτησαν. Κι εκείνος τους είπε: «Οι δαίμονες μου το φανέρωσαν». «Μα κι εμείς- είπαν- γι’ αυτό το θέμα ήρθαμε να σε ρωτήσουμε, γιατί βλέπουμε οράματα και πολλές φορές βγαίνουν αληθινά. Αλλά μην τυχόν πέφτουμε σε πλάνη;». Και ο Γέροντας παίρνοντας ως παράδειγμα αυτό που συνέβη με τον όνο, τους πληροφόρησε ότι προέρχονται από τους δαίμονες.
Κάποιος κυνηγούσε στην έρημο άγρια ζώα. Και είδε τον αββά Αντώνιο να χαριτολογεί με τους αδελφούς. Θέλοντας ο Γέροντας να τον διδάξει ότι είναι ανάγκη που και που να συγκαταβαίνει κανείς στους αδελφούς, του λέει: «Βάλε ένα βέλος στο τόξο σου και τέντωσέ το». Και το έκανε. Του λέει: «Τέντωσέ το κι άλλο». Το τέντωσε. «Ακόμη τέντωσέ το» επιμένει. Αλλά ο κυνηγός του είπε: «Εάν το τεντώσω υπερβολικά, θα σπάσει το τόξο». «Αυτό συμβαίνει- αποκρίθηκε ο Γέροντας- και στην εργασία του Θεού. Εάν οι απαιτήσεις μας είναι υπερβολικές προς τους αδελφούς, σύντομα θα σπάσουν. Χρειάζεται πότε-πότε να συγκαταβαίνουμε στους αδελφούς».
Σαν τ’ άκουσε αυτά ο κυνηγός, ήρθε σε κατάνυξη και έφυγε πολύ ωφελημένος από το Γέροντα. Και οι αδελφοί επίσης στηρίχθηκαν και ξεκίνησαν για τον τόπο τους.
Κάποιος αδελφός είπε στον αββά Αντώνιο: «Προσευχήσου για μένα». Και ο Γέροντας του λέει: «Ούτε εγώ σε σπλαχνίζομαι ούτε ο Θεός, εάν εσύ ο ίδιος δεν σπεύσεις με ζήλο να ζητήσεις από τον Θεό».
Είπε επίσης ότι ο Θεός δεν επιτρέπει να ’ρθουν οι μεγάλοι πειρασμοί στη γενιά αυτή όπως στις παλαιότερες, γιατί γνωρίζει ότι είναι αδύναμοι και δεν το αντέχουν.
Χορηγούμενο
