Ας αφήσουμε πίσω τη γκρίνια και την αχαριστία. Αυτές οι συμπεριφορές κουράζουν τους γύρω μας και δυσαρεστούν τον Θεό. Ας ξεκινάμε την κάθε μας ημέρα με ένα χαμόγελο και μια προσευχή.
Οι παλαιότεροι, παρά τις δυσκολίες της ζωής, ήξεραν να ζουν με αξιοπρέπεια και πίστη. Στους καθρέφτες και στα προσόψια τους έγραφαν “Καλημέρα” και “Δόξα Σοι ο Θεός”, υπενθυμίζοντας στον εαυτό τους την ευγνωμοσύνη προς τον Δημιουργό.
Ας αποφύγουμε τους γογγυσμούς και ας εμπιστευτούμε τον Θεό, λέγοντας “Έχει ο Θεός”. Η γκρίνια είναι σαν να λέμε στον Θεό ότι δεν συμφωνούμε με τα σχέδιά Του. Ας δοξάζουμε τον Θεό και στα καλά και στα δύσκολα, με αγάπη, σεβασμό, ταπείνωση και υπομονή.
Μια ιστορία με έναν πωλητή μπαλονιών μας διδάσκει ότι δεν είναι το εξωτερικό που μετράει, αλλά το εσωτερικό. Ένα μαύρο μπαλόνι πετάει το ίδιο ψηλά με ένα κόκκινο, γιατί αυτό που μετράει είναι αυτό που έχει μέσα του. Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Αν η ψυχή μας είναι καθαρή, θα πετάξουμε προς τον Θεό, ανεξάρτητα από το εξωτερικό μας.
Οι δώδεκα Απόστολοι, γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα, μετέστρεψαν τον κόσμο με την πίστη τους. Σήμερα, χιλιάδες από εμάς, κληρικοί και λαϊκοί, δυσκολευόμαστε να μεταστρέψουμε έστω και τον εαυτό μας. Αυτό συμβαίνει γιατί προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους με τα λόγια μας και όχι με την προσευχή.
Η μεγαλύτερη πνευματική ασθένεια είναι η απιστία. Δεν πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι ο ενέργων τα πάντα. Αν δεν ενεργήσει Αυτός, δεν γίνεται τίποτα. Η μεγαλύτερη πράξη είναι η προσευχή, η “απραξία” της προσευχής, όπως έλεγε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Ας αφήσουμε πίσω την γκρίνια και την αχαριστία, ας εμπιστευτούμε τον Θεό και ας αφοσιωθούμε στην προσευχή.
Χορηγούμενο
