Ποιά γνωστή εφοπλίστρια άφησε πλούτη και καράβια και έγινε μοναχή; Το άγνωστο δράμα και το συγκλονιστικό θαύμα στη βίλα του Ψυχικού
Στο γαλήνιο νησί των Οινουσσών, με θέα τον γραφικό όρμο Τσελεπί, στέκει επιβλητικά η Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η ιστορία της ίδρυσής της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή μιας εξαιρετικής γυναίκας, της Μαρίας Μυρτιδιώτισσας Μοναχής Προσκυνήτριας, η οποία από τα πλούτη της κοσμικής ζωής οδηγήθηκε στην αφιέρωση και την πνευματική ηγεσία.
Γνωστή εφοπλίστρια άφησε πλούτη και καράβια και έγινε μοναχή
Γεννημένη ως Κατίγκω Λαιμού, κόρη μιας ευκατάστατης εφοπλιστικής οικογένειας, έζησε τα πρώτα της χρόνια μέσα στην άνεση και την πολυτέλεια. Ωστόσο, από νεαρή ηλικία, η καρδιά της έδειχνε μια βαθιά κλίση προς το θείο. Στο αρχοντικό της οικογένειας, ένα ξεχωριστό δωμάτιο λειτουργούσε ως προσωπικό της ιερό, όπου περνούσε ατελείωτες ώρες προσευχόμενη. Η αφοσίωσή της ήταν τέτοια που αψηφούσε τις παραινέσεις της μητέρας της για ύπνο, παραμένοντας αφοσιωμένη στην επικοινωνία της με το Θεό. Στα δεκαέξι της χρόνια, ένα ονειρικό όραμα, όπου αντίκρισε τον Αναστημένο Χριστό κατά την προσκύνηση του Επιταφίου, επισφράγισε την πίστη της και μετέτρεψε την αφοσίωσή της σε μια άσβεστη φλόγα.
Ο γάμος με τον Πανάγο Πατέρα
Ακολουθώντας την επιθυμία των γονιών της, η Κατίγκω παντρεύτηκε τον εφοπλιστή Πανάγο Πατέρα, έναν άνθρωπο με ευγενική ψυχή και έμφυτη τάση προς την ελεημοσύνη, ο οποίος αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Ξενοφών. Μαζί δημιούργησαν μια ευλογημένη οικογένεια με τρία παιδιά, την Καλλιόπη, τον Διαμαντή και την Ειρήνη, ζώντας μια ζωή βαθιά χριστιανική, τηρώντας τις θρησκευτικές παραδόσεις όπου κι αν τους οδηγούσαν οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.
Η έπαυλη στο Ψυχικό που έγινε φάρος αγάπης και προσφοράς
Η έπαυλή τους στο Ψυχικό ήταν ένας φάρος αγάπης και προσφοράς, μια όαση που διέφερε ριζικά από τις συνηθισμένες εικόνες της ζωής των πλουσίων. Ο εκκλησιασμός της Κυριακής ήταν αδιαπραγμάτευτος, ενώ οι οικιακές εργασίες σταματούσαν το Σάββατο για όλους. Τετάρτες και Παρασκευές τηρούνταν αυστηρά οι νηστείες. Συχνά διοργανώνονταν λειτουργίες και αγρυπνίες στο σπίτι τους, όπου φιλοξενούνταν άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, από διακεκριμένες προσωπικότητες μέχρι απλούς ανθρώπους, σεβαστούς γέροντες και γερόντισσες, ακόμη και φοιτητές και επιστήμονες της εποχής.
Η αγάπη τους εκδηλωνόταν έμπρακτα με γεύματα προς πολυτέκνες οικογένειες και πλούσια τραπέζια μετά τις θρησκευτικές τελετές, όπου όλοι ήταν ευπρόσδεκτοι. Μάλιστα, ήταν συνηθισμένο οι καλεσμένοι να βρίσκουν διακριτικά κρυμμένους φακέλους με χρήματα στις πετσέτες τους, μια σιωπηλή χειρονομία στήριξης για τις ανάγκες τους. Λέγεται ότι κάθε πρωί, ένα ειδικό συρτάρι στην κουζίνα γέμιζε με χρήματα, προκειμένου η υπεύθυνη υπηρέτρια να μπορεί να βοηθήσει όποιον ζητούσε ελεημοσύνη, ενώ αν περίσσευαν χρήματα στο τέλος της ημέρας, οι οικοδεσπότες επέπλητταν την υπηρέτρια για την «τσιγκουνιά» της.
Μετά το δείπνο, η αρχόντισσα Κατίγκω συνήθιζε να καλεί τις υπηρέτριες στο παρεκκλήσι της βίλας για κοινή προσευχή, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ενότητας και πνευματικότητας.
Το ξαφνικό “χτύπημα” του καρκίνου και το συγκλονιστικό θαύμα
Η ευτυχισμένη τους ζωή όμως δοκιμάστηκε σκληρά όταν ο σύζυγος της Κατίγκως, Πανάγος, διαγνώστηκε με μια σπάνια και επιθετική μορφή καρκίνου. Η οικογένεια αναζήτησε την ιατρική βοήθεια των καλύτερων γιατρών, αλλά παράλληλα κατέφυγε με ακόμη μεγαλύτερη πίστη στην προσευχή.
Τότε συνέβη ένα γεγονός που ξεπερνούσε την ανθρώπινη λογική. Η μικρή τους κόρη, Ειρήνη, προσευχήθηκε με θέρμη να πάρει εκείνη την ασθένεια του πατέρα της. Κατά τρόπο ανεξήγητο, η Ειρήνη προσβλήθηκε από την ίδια ασθένεια, ενώ ο πατέρας της ανέρρωσε και έζησε πολλά χρόνια ακόμη. Οι γιατροί αδυνατούσαν να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο μιας μη μεταδοτικής ασθένειας.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου των ασθενειών, η βίλα στο Ψυχικό μετατράπηκε σε ένα άτυπο μοναστήρι, όπου συγκεντρώνονταν πνευματικοί άνθρωποι για να στηρίξουν την οικογένεια. Η μικρή Ειρήνη υπέμεινε με αξιοθαύμαστη καρτερία τις επώδυνες θεραπείες στα καλύτερα νοσοκομεία της Ευρώπης, αλλά η ασθένεια τελικά την κατέβαλε. Λίγο πριν το τέλος της, έγινε μοναχή με το όνομα Ειρήνη Μυρτιδιώτισσα και αναχώρησε για την αιωνιότητα το 1960, σε ηλικία μόλις 21 ετών.
Το τάμα και το μοναστήρι στις Οινούσσες
Κατά τη διάρκεια της ασθένειας της Ειρήνης, η οικογένεια είχε κάνει ένα τάμα να χτίσει ένα μοναστήρι. Μετά τον θάνατό της, φάνηκε πως είχε έρθει η ώρα να το πραγματοποιήσουν. Ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης, τον οποίο συχνά επισκέπτονταν, τους υπέδειξε την προφανή λύση: «… έχει ο τόπος σας Μοναστήρι; Όχι; Ε τότε …. στον τόπο σας, λοιπόν. Στις Οινούσσες». Έτσι, το 1963 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος της Μονής, αφιερωμένης στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γ. Κούτση.
Στο μεταξύ, η υγεία του Πανάγου Πατέρα επιδεινώθηκε και αισθάνθηκε το τέλος του να πλησιάζει. Έγινε μοναχός με το όνομα Ξενοφών και άφησε την τελευταία του πνοή τον Δεκέμβριο του 1966. Πριν το τέλος του, είχε επισκεφθεί με την Κατίγκω τον Γέροντα Ιερώνυμο, ο οποίος της όρισε να γίνει και εκείνη μοναχή μετά το πέρας των σαράντα ημερών της χηρείας της, προμηνύοντάς της πολλές θλίψεις, αλλά τονίζοντας την παντοδυναμία του Θεού.
Το ράσο και η μοναχική ζωή
Στις 20 Οκτωβρίου 1967, η Κατίγκω φόρεσε το μοναχικό ράσο, λαμβάνοντας το όνομα Μαρία Μυρτιδιώτισσα και αναλαμβάνοντας την ηγουμενία της νεοσύστατης Μονής στις Οινούσσες.
Μετά την κοίμηση του πατέρα Ξενοφώντα, ακολούθησαν επίσης οι απρόσμενοι θάνατοι των δύο άλλων παιδιών της, της.. Καλλιόπης και του Διαμαντή, στην ίδια ηλικία των 47 ετών. Η απάντηση της Μητέρας στις τραγικές αυτές απώλειες ήταν γεμάτη πίστη.. «Καλή αντάμωση στους ουρανούς», «Ο Θεός ούτε λαθεύει, ούτε αδικεί».
Η ακλόνητη πίστη της Μαρίας Μυρτιδιώτισσας ήταν χαρακτηριστική. Σε μια δικαστική διαμάχη, όταν ο δικηγόρος της αναφέρθηκε στην «ατυχία» να χάσει την κόρη της, εκείνη τον διέκοψε λέγοντας… «Όχι κε δικηγόρε. Δεν είχα καμιά ατυχία. Ό,τι δίνει ή επιτρέπει ο Θεός δεν είναι ατυχία αλλά δώρο δικό Του».
Στην ερώτηση πώς άντεξε τόσους πολλούς πόνους, απάντησε: «Ο Θεός δεν είναι άδικος και ξέρει τι κάνει. Άσε τα παιδάκια μου κοντά στο Θεό. Είναι καλύτερα από ότι θα ήταν αν τα είχα εγώ. Εγώ τα μάλωνα κι όλας!».
Η τεράστια προσφορά και το θεάρεστο έργο
Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας της, υπήρξε μια πνευματική μητέρα γεμάτη δικαιοσύνη, ευσέβεια, θάρρος, αυστηρότητα, φιλανθρωπία, στοργή και αγάπη. Με ένα γλυκό χαμόγελο και αστείρευτη αγάπη, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην αποστολή της… Κάνοντας μάλιστα πολλές δωρεές και τηρώντας αυστηρά το μοναστηριακό τυπικό. Πολλές κοπέλες από το προσωπικό της παλιάς της βίλας ακολούθησαν το παράδειγμά της και έγιναν μοναχές στη Μονή.
Όλα τα μέλη της οικογένειάς της μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν σε έναν ειδικό χώρο στη.. Μονή, σύμφωνα με τις υποδείξεις του Γέροντα Ιερωνύμου. Η Ειρήνη Μυρτιδιώτισσα, μετά την εκταφή της, βρέθηκε σχεδόν άφθαρτη μάλιστα και ευωδιάζουσα. Σήμερα αναπαύεται σε ειδική γυάλινη λάρνακα, δίπλα στον σύζυγό της, τα άλλα δύο παιδιά της και τους γονείς της. Η ίδια η Μαρία Μυρτιδιώτισσα αναχώρησε για την ουράνια πολιτεία στις 9 Ιουνίου 2005.
Το μοναστήρι, εγκαινιασμένο το 1965, είναι χτισμένο πάνω από τον όρμο.. Τσελεπί, όπου σύμφωνα με την ερμηνεία του Φώτη Κόντογλου, πιθανότατα κατέφυγε ο Απόστολος Παύλος. Η αγιογράφηση του ναού έγινε από τον Κ. Γεωργακόπουλο, σε σχέδια του Φ. Κόντογλου, φίλου της οικογένειας.
Δείτε επίσης – Απίστευτο: Ποιές πασίγνωστες Ελληνίδες τα άφησαν όλα και έγιναν μοναχές; (Φωτο)
Σήμερα, αυτό το όμορφο πνευματικό καταφύγιο φιλοξενεί πολλές μοναχές μάλιστα, που συνεχίζουν το έργο της.. Μητέρας, υπό την καθοδήγηση της τωρινής Ηγουμένης, αποτελώντας μια ευλογία για κάθε επισκέπτη.
Χορηγούμενο
