Σε μια περίοδο έντονης παγκόσμιας αβεβαιότητας, μια νέα ανάλυση από τον Guardian έρχεται να ταράξει τα νερά, περιγράφοντας ένα εφιαλτικό σενάριο για τη γηραιά ήπειρο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, αν και εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, φαίνεται να συγκλίνουν σε έναν κοινό στόχο: την αποδυνάμωση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Ντόναλντ Τραμπ και η Στρατηγική Αποδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Για τον Ντόναλντ Τραμπ, η Ευρώπη δεν λογίζεται ως παραδοσιακός σύμμαχος, αλλά ως ένας ενοχλητικός οικονομικός και πολιτικός ανταγωνιστής. Η πολιτική του «Πρώτα η Αμερική» (America First) στοχεύει απευθείας στη διάβρωση της συνοχής που πρεσβεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται να προκρίνει τις διμερείς σχέσεις με εθνικές κυβερνήσεις που αμφισβητούν τις Βρυξέλλες, υπονομεύοντας έτσι τις συλλογικές αποφάσεις. Μια κατακερματισμένη και διαιρεμένη Ευρώπη εξυπηρετεί τα σχέδιά του, καθώς είναι πολύ πιο εύκολο να πιεστεί σε εμπορικό και διπλωματικό επίπεδο.
Βλαντίμιρ Πούτιν: Η Γεωπολιτική Πίεση στον Πυρήνα της Ευρώπης
Από την άλλη πλευρά, ο Βλαντίμιρ Πούτιν αντιμετωπίζει τη Γηραιά Ήπειρο ως το βασικό ανάχωμα στην επέκταση της ρωσικής επιρροής. Η ανάλυση του Guardian επισημαίνει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί το κύριο εργαλείο για να πληγεί η… Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα της ασφάλειας και της οικονομίας.
Η στρατηγική του Κρεμλίνου βασίζεται στον πολιτικό διχασμό των κρατών-μελών και την ενεργειακή πίεση. Η αποσταθεροποίηση των ευρωπαϊκών θεσμών αποτελεί προτεραιότητα για τη Μόσχα, καθώς μια αδύναμη Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπει στη.. Ρωσία να διεκδικήσει εκ νέου τον ρόλο της παγκόσμιας υπερδύναμης χωρίς ισχυρές αντιστάσεις στα δυτικά της σύνορα.
Σοκ: Ο Ρούτε ανακοίνωσε ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία
Το Μέλλον της Ευρώπης: Η Ανάγκη για Στρατηγική Αυτονομία
Το κοινό σημείο επαφής των δύο ηγετών, σύμφωνα με τον… Guardian, δεν είναι απαραίτητα μια επίσημη συνεργασία, αλλά το ταυτόσημο αποτέλεσμα των πράξεών τους. Είτε μέσω του αμερικανικού απομονωτισμού είτε μέσω της ρωσικής στρατιωτικής ισχύος, το διακύβευμα παραμένει η ανθεκτικότητα των ευρωπαϊκών δημοκρατιών.
Η προειδοποίηση είναι σαφής: Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καταφέρει να ενισχύσει την πολιτική της συνοχή και να αποκτήσει πραγματική στρατηγική αυτονομία, κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα απλό πεδίο σύγκρουσης ξένων συμφερόντων. Το μέλλον της ηπείρου εξαρτάται πλέον από την ικανότητά της να παραμείνει ενωμένη απέναντι στις συμπληγάδες Ουάσιγκτον και Μόσχας.
Χορηγούμενο
