Η αγάπη είναι ένα από τα πιο ισχυρά και περίπλοκα συναισθήματα που βιώνουμε. Και η ιδέα ότι η καρδιά είναι το “κέντρο” της είναι βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας. Ωστόσο, η πραγματική “έδρα” της αγάπης βρίσκεται στον εγκέφαλο.
Μια πρόσφατη μελέτη ρίχνει φως στο πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται διαφορετικές μορφές αγάπης. Αποκαλύπτοντας ενδιαφέροντα ευρήματα για τις συναισθηματικές αντιδράσεις μας.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cerebral Cortex, περιλάμβανε 55 συμμετέχοντες, όλοι γονείς σε υγιείς σχέσεις. Χρησιμοποιώντας λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), οι ερευνητές παρακολούθησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων. Καθώς σκέφτονταν διάφορες μορφές αγάπης. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να φανταστούν σενάρια που περιλάμβαναν αγάπη για τα παιδιά τους. Τους συντρόφους τους, τους φίλους τους, τα κατοικίδιά τους, τη φύση και άγνωστα άτομα.
Μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις της μελέτης ήταν ότι η αγάπη για τα παιδιά προκάλεσε τις πιο έντονες αντιδράσεις στον εγκέφαλο, ιδιαίτερα στις περιοχές που σχετίζονται με το σύστημα ανταμοιβής, όπως το ραβδωτό σώμα (striatum). Αντίθετα, η ερωτική αγάπη, ενώ ενεργοποίησε σημαντικές περιοχές του εγκεφάλου, δεν προκάλεσε την ίδια ένταση στο κέντρο ανταμοιβής.
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι η αγάπη για τα κατοικίδια επηρεάζει τον εγκέφαλο διαφορετικά ανάλογα με το αν ο συμμετέχων έχει κατοικίδιο. Οι άνθρωποι με κατοικίδια παρουσίασαν μεγαλύτερη ενεργοποίηση στις περιοχές που σχετίζονται με την κοινωνική αντίληψη. Η αγάπη για τη φύση ενεργοποίησε το σύστημα ανταμοιβής και τις οπτικές περιοχές του εγκεφάλου, αλλά δεν επηρέασε τις περιοχές που σχετίζονται με την κοινωνική αντίληψη.
Ο επικεφαλής της μελέτης, φιλόσοφος και ερευνητής Pärttyli Rinne, εξήγησε ότι η κατανόηση αυτών των διαφορών στην εγκεφαλική δραστηριότητα μπορεί να έχει σημαντικές εφαρμογές για την κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων και για την ανάπτυξη ψυχολογικών θεραπειών για συναισθηματικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη και οι διαταραχές συναισθηματικής πρόσδεσης.
Χορηγούμενο
