Η χειραψία, μια κίνηση που σήμερα θεωρείται αυτονόητη και συμβολίζει την εμπιστοσύνη, τη συμφωνία και τον σεβασμό, έχει τις ρίζες της σε έναν πολύ διαφορετικό λόγο: την ανάγκη για ασφάλεια. Η ιστορία της είναι μακραίωνη και γεμάτη ανατροπές.
Από την αρχαιότητα, η χειραψία χρησιμοποιούνταν για να δείξει ότι κάποιος δεν κρατάει όπλο. Οι Ρωμαίοι, για παράδειγμα, έλεγχαν τον πήχη του άλλου για να βεβαιωθούν πως δεν κρύβει κάποιο μαχαίρι στο μανίκι του. Στην αρχαία Ελλάδα, αντίθετα, εμφανίζεται σε κείμενα του Ομήρου και σε αρχαιολογικά ευρήματα ως μια κίνηση εμπιστοσύνης. Συχνά απεικονιζόταν σε επιτύμβιες στήλες, όπου ο νεκρός αποχαιρετούσε τα αγαπημένα του πρόσωπα με χειραψία.
Κατά τη Μεσαιωνική Ευρώπη, οι ιππότες τη χρησιμοποιούσαν ως μέσο για να αποκαλύψουν τυχόν κρυμμένα όπλα. Η χειραψία, όμως, άρχισε να καθιερώνεται ως χαιρετισμός τον 17ο αιώνα, όταν υιοθετήθηκε από τους Κουάκερους. Μέχρι το 1800, είχε γίνει τόσο δημοφιλής που άρχισαν να εκδίδονται και εγχειρίδια για την “τέχνη” της σωστής χειραψίας.
Σήμερα, οι ερευνητές προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Πιστεύουν ότι η χειραψία λειτουργεί και ως μέσο για τη μεταφορά χημικών σημάτων μεταξύ των ανθρώπων. Πολλοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι η ενστικτώδης κίνηση του να μυρίσει κανείς το χέρι του μετά τη χειραψία, δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί τρόπο επικοινωνίας μέσω αυτών των σημάτων.
Χορηγούμενο
