Ποιό είναι και πώς είναι σήμερα το εργοστάσιο που γυρίστηκε η αγαπημένη ελληνική ταινία Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια;
Με αστείρευτο χιούμορ και ατάκες που αντέχουν στον χρόνο, οι παλιές ελληνικές ταινίες συνεχίζουν να χαρίζουν στιγμές αυθεντικής διασκέδασης. Από μέρη απομακρυσμένα μέχρι γωνιές της Αττικής που ίσως περνάμε καθημερινά, η ιστορία κρύβεται παντού.
Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια Ποιό είναι και πώς είναι σήμερα το εργοστάσιο;
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα; Η αξέχαστη ταινία «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966) με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Γνωρίζετε άραγε πού βρισκόταν το εργοστάσιο που αποτέλεσε το κινηματογραφικό της σκηνικό και πώς είναι σήμερα; Σύμφωνα με το exploringgreece.tv, η απάντηση, ίσως εκπλήξει πολλούς, καθώς βρίσκεται μόλις λίγο έξω από την Αθήνα, στο Μεγάλο Πεύκο.
Η πλοκή της αγαπημένης ελληνικής ταινίας
Η πλοκή της αγαπημένης αυτής ταινίας είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο εργοστασιάρχης Αντώνης Δέλβης, ένας χήρος πατέρας, ονειρεύεται να δει την κόρη του Λίζα να αναλαμβάνει τα ηνία της επιχείρησής του μετά τις σπουδές της στο Λονδίνο. Όταν όμως η Λίζα επιστρέφει, φέρνει μαζί της έναν αέρα ανανέωσης και ριζοσπαστικών ιδεών. Σκοπεύει να φέρει επανάσταση στο εργοστάσιο, αμφισβητώντας την πατρική αυταρχικότητα. Οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές της αντιλήψεις για την εργασία την φέρνουν σε σύγκρουση όχι μόνο με τον πατέρα της, αλλά και με τις κοινωνικοπολιτικές νόρμες της εποχής.
Σε μια ειρηνική διαδήλωση, στην οποία συμμετέχει παρά την αντίθεση του πατέρα της, η Λίζα γνωρίζει τον Γιώργο, έναν νεαρό φιλειρηνιστή με έντονο πάθος. Μια παρεξήγηση τους οδηγεί στο κρατητήριο, όπου αρχικά η Λίζα τον αντιμετωπίζει με περιφρόνηση. Ωστόσο, η έλξη μεταξύ τους είναι αναπόφευκτη, παρά το γεγονός ότι ο μαχητικός Γιώργος είναι υπάλληλος του πατέρα της, γεγονός που δεν τον καθιστά ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο στην οικογένεια. Η ιστορία κορυφώνεται με τον γάμο τους, επισφραγίζοντας μια απρόσμενη ένωση.
Από κινηματογραφικό σκηνικό σε σιωπηλό μάρτυρα του χρόνου
Αυτό που ίσως αγνοούν πολλοί είναι η πραγματική ταυτότητα και η σημερινή εικόνα του εργοστασίου που φιλοξένησε τα γυρίσματα αυτής της κλασικής ταινίας. Η Πειραϊκή-Πατραϊκή Βιομηχανία Βάμβακος Α.Ε., γνωστή απλώς ως «Πειραϊκή-Πατραϊκή», υπήρξε κάποτε η κορωνίδα της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας. Ιδρύθηκε το 1919 και λειτούργησε έως το 1996, αποτελώντας έναν κολοσσό στην παραγωγή βάμβακος και έτοιμων ενδυμάτων.
Το 1950, η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» εγκαινίασε μια μεγάλη και σύγχρονη εργοστασιακή μονάδα στο Μεγάλο Πεύκο, το πρώτο εργοστάσιο που χτίστηκε στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο. Αυτός ακριβώς ο χώρος μεταμορφώθηκε για τις ανάγκες της ταινίας του Αλέκου Σακελλάριου στο εργοστάσιο Υφασματέξ του Αντώνη Δέλβη, τον οποίο υποδύθηκε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εμβληματικές σκηνές στην αυλή του εργοστασίου και τις χορογραφίες που έμειναν στην ιστορία;
Η δεκαετία του 1970 σηματοδότησε την αρχή της παρακμής για την ελληνική βιομηχανία. Η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» ανέστειλε την παραγωγική της δραστηριότητα το 1992, οδηγώντας στην απόλυση του συνόλου του προσωπικού της. Αργότερα, το εργοστάσιο λειτούργησε για λίγα χρόνια υπό διαφορετική ιδιοκτησία και με άλλο αντικείμενο.
Χτυποκάρδια στο θρανίο: Σε ποιό σχολείο έγιναν τα γυρίσματα;
Σήμερα, ελάχιστα θυμίζουν την παλιά αίγλη του εργοστασίου. Ωστόσο, για όσους γνωρίζουν την ιστορία του, η εικόνα του χώρου μπορεί να συνδεθεί νοερά με τις αξέχαστες σκηνές της ταινίας, αποτελώντας έναν σιωπηλό μάρτυρα μιας άλλης εποχής του ελληνικού κινηματογράφου και της ελληνικής βιομηχανίας.
Χορηγούμενο
