Η Μαίρη Βιδάλη πήρε τη μεγάλη απόφαση και επιστρέφει στο θέατρο μετά τον θάνατο του γιου της
Η Μαίρη Βιδάλη πέρασε πρόσφατα μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της, βιώνοντας την απώλεια του γιου της. Ο 34χρονος Κάρολος έδωσε μια γενναία, αλλά άνιση μάχη με μια επιθετική μορφή καρκίνου του ήπατος, η οποία διήρκεσε έξι μήνες. Η τραγική αυτή εξέλιξη οδήγησε την ηθοποιό να διακόψει προσωρινά όλες τις επαγγελματικές της δραστηριότητες, προκειμένου να αντιμετωπίσει το βαθύ προσωπικό της πένθος.
Η Μαίρη Βιδάλη επιστρέφει στο θέατρο μετά τον θάνατο του γιου της
Ωστόσο, παρά τη μεγάλη απώλεια που βίωσε, η Μαίρη Βιδάλη αποφάσισε να επιστρέψει στο θέατρο, κάνοντας ένα δυναμικό βήμα προς τα εμπρός. Σύντομα, θα την δούμε ξανά στη σκηνή, όχι με μία, αλλά με δύο παραστάσεις, σύμφωνα με την ανακοίνωση του θεάτρου της. Η επιλογή της να επιστρέψει στο σανίδι φαίνεται να αποτελεί έναν τρόπο να ανακτήσει τη δύναμη και την ισορροπία της μέσα από την τέχνη.
Πιο συγκεκριμένα, από το Σάββατο 1η Μαρτίου, κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00 (ενώ κάθε Παρασκευή στις 21:00 θα γίνονται ειδικές παραστάσεις για συλλόγους), το Διάχρονο Θέατρο Μαίρη Βιδάλη θα παρουσιάζει δύο εμβληματικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο, σε μια ιδιαίτερη προσέγγιση. Το πρώτο έργο, «Έτσι Όπως Με Θες», σε μετάφραση και διασκευή του Γιώργου Δανεσή και σκηνοθεσία της ίδιας της Βιδάλη, πραγματεύεται το δίλημμα μιας γυναίκας που καλείται να αποφασίσει αν θα μείνει με τον άντρα που τη διαμόρφωσε όπως εκείνος επιθυμούσε ή αν θα επιστρέψει σε έναν άλλον, ο οποίος είναι έτοιμος ακόμα και να δώσει τέλος στη ζωή του για χάρη της. Μέσα σε ένα σκηνικό γεμάτο μυστήριο, πάθος και παραλογισμό, η ηρωίδα πρέπει πρώτα να ανακαλύψει τη δική της ταυτότητα.
Το δεύτερο έργο είναι το μονόπρακτο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», σε σκηνοθεσία του Μπάμπη Χατζηδάκη. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα φορτισμένη ιστορία, που καταπιάνεται με την ανθρώπινη ύπαρξη και τη σχέση της με τον θάνατο.
Η θεωρία που διαμόρφωσε στα έργα του ο συγγραφέας φαίνεται να ήταν επηρεασμένη από τις προσωπικές του εμπειρίες, καθώς η σύζυγός του έπασχε από νευρασθένεια. Ο ίδιος μάλιστα συνήθιζε να λέει… «Έχουμε δυο μάσκες, μια εσωτερική, που μόνο εμείς τη ξέρουμε και μια εξωτερική με την οποία μας γνωρίζουν οι άλλοι. Πολλές φορές την εξωτερική μας την επιβάλλουν οι συνθήκες του κοινωνικού μας περίγυρου.»
Η επιλογή αυτών των έργων μοιάζει να αντικατοπτρίζει το προσωπικό της ταξίδι μέσα στον πόνο και την αναζήτηση νοήματος, καθώς επιστρέφει στο σανίδι με δύναμη και αποφασιστικότητα, τιμώντας τη μνήμη του γιου της μέσα από την τέχνη που αγαπά.
Χορηγούμενο
