Το φιστίκι, γνωστό στην Ελλάδα ως Φιστίκι Αιγίνης, είναι ένας καρπός με χιλιάδες χρόνια ιστορίας. Που ξεπερνά τα όρια του νησιού. Η παγκόσμια ζήτηση του αυξάνεται συνεχώς. Καθώς η δημοτικότητα των φυτικών πρωτεϊνών ανεβαίνει. Κάποτε τροφή βασιλιάδων και σύμβολο κύρους, διατηρεί την υψηλότερη τιμή. Και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του γαστρονομικού μας πολιτισμού.
Από τη Βίβλο στους Κρεμαστούς Κήπους
Επίσης το φιστίκι αναφέρεται στη Βίβλο ως πολύτιμο αγαθό. Η μυθολογία θέλει τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα να καλλιεργεί φιστικιές στους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας. Ενώ η Βασίλισσα του Σαβά το προσέφερε ως δώρο, καθιστώντας το αποκλειστική βασιλική τροφή. Η λαογραφία το συνδέει με τον ήχο του σκάσματος του καρπού τον Αύγουστο, ως οιωνό αιώνιας αγάπης.
Το Ταξίδι και η Εξάπλωση στην Ελλάδα
Ωστόσο από την Ασία, όπου υπάρχουν οι πρώτες αναφορές (Ηρόδοτος, Θεόφραστος), η φιστικιά έφτασε στην Ελλάδα με τον Μέγα Αλέξανδρο. Ο Νίκανδρος χρησιμοποίησε πρώτος την ελληνική λέξη «πιστάκιον». Η συγγένειά του με τη μαστιχιά και την αγριοφιστικιά (Pistacia terebinthus) είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη, με χαρακτηριστικά όπως το άρωμα μαστίχας και τα «τσιτσίραβλα» να το μαρτυρούν.
Επιπλέον στην Ελλάδα, η οργανωμένη καλλιέργεια ξεκίνησε τον 19ο αιώνα. Ο σοκολατοβιομήχανος Παυλίδης φύτεψε τον πρώτο φιστικεώνα στο Ψυχικό. Η Αίγινα, όμως, αναδείχθηκε πρωτοπόρος στην εμπορική καλλιέργεια χάρη στον Νικόλα Περόγλου. Αυτός, πειραματιζόμενος και διαδίδοντας τις γνώσεις του, οδήγησε στην αντικατάσταση των αμπελώνων με φιστικεώνες στο νησί.
Τέλος, η Αίγινα έγινε ο τόπος που καθιέρωσε το φιστίκι και το έκανε γνωστό ως «Αιγίνης» σε όλη τη χώρα.
Χορηγούμενο