Η Ομόνοια και η σχέση με την «Καλλιόπη» για τις τουαλέτες στο Στρατό
Η Ομόνοια και η απίστευτη σχέση της με την φράση «Καλλιόπη» για τις αγγαρείες στις τουαλέτες στο Στρατό
Η Ομόνοια και η φράση Καλλιόπη για τις τουαλέτες στο Στρατό… Πριν από περίπου έναν αιώνα, η πλατεία Ομονοίας φιλοξενούσε οκτώ αγάλματα των Μουσών, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να διατηρήσουν τη θέση τους στην καρδιά της Αθήνας. Θεωρήθηκαν αντιαισθητικά και τελικά απομακρύνθηκαν, με την τύχη ορισμένων εξ αυτών να αγνοείται. Ένα από αυτά τα αγάλματα, όμως, συνδέθηκε με μια απροσδόκητη και ταπεινωτική χρήση, καταγράφοντας μια μοναδική ιστορία.
Το καλοκαίρι του 1930, η πλατεία… Ομονοίας αναδιαμορφώθηκε στο πλαίσιο των εγκαινίων του νέου υπογείου σιδηροδρομικού σταθμού από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η πλατεία, που αρχικά σχεδιαζόταν ως χώρος βασιλικών ανακτόρων, απέκτησε έναν πιο φυσικό χαρακτήρα, με κιγκλιδώματα, λιγότερο πράσινο και έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο. Κατά την υπογειοποίηση του ηλεκτρικού σταθμού, δημιουργήθηκε ένα δίκτυο εξαερισμού, οι απολήξεις του οποίου έπρεπε να καλυφθούν. Έτσι, τοποθετήθηκαν τσιμεντένιες βάσεις με αγάλματα των 8 από τις 9 Μουσών, έργα μιας ομάδας καλλιτεχνών, επί δημαρχίας Σπύρου Μερκούρη.
Ωστόσο, υπήρχε μια αστοχία στον σχεδιασμό: οι βάσεις ήταν οκτώ, ενώ οι Μούσες εννέα. Έτσι, η Καλλιόπη, η Μούσα της επικής ποίησης και της ρητορικής, τοποθετήθηκε μακριά από τις υπόλοιπες, στον υπόγειο σταθμό, δίπλα στα δημόσια ουρητήρια. Από εκείνη τη στιγμή, το όνομά της ταυτίστηκε με τις τουαλέτες, καθώς οι περαστικοί συνήθιζαν να ρωτούν “που είναι η Καλλιόπη;” για να τους κατευθύνουν προς στις δημόσιες τουαλέτες. Με τον καιρό, το όνομα της επιβλητικής Μούσας συνδέθηκε με τις τουαλέτες, ενώ αργότερα απέκτησε μια άλλη χροιά, καθώς χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τη δυσκολότερη και πιο απεχθή αγγαρεία των στρατιωτών… Τον καθαρισμό των στρατιωτικών αποχωρητηρίων.
Δείτε επίσης – Ο άγνωστος πύργος στην Ακρόπολη και τα μυστικά του
Το ξήλωμα των Μουσών από την Ομόνοια
Το 1936, ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Κοτζιάς αποφάσισε την απομάκρυνση των αγαλμάτων, τα οποία θεωρήθηκαν ακαλαίσθητα. Μέχρι το 1950, οι Μούσες βρίσκονταν σε αποθήκες, ώσπου δωρίστηκαν σε διάφορους δήμους. Τέσσερα άγαλματα κατέληξαν στην Καρδίτσα, δύο στις Καρυές Λακωνίας και δύο στην Αμοργό. Το άγαλμα της Καλλιόπης, ωστόσο, εξαφανίστηκε, και η τύχη του παραμένει άγνωστη.
Δείτε επίσης – Αθήνα: Η κρυφή υπόγεια «πόλη» και τα μυστικά της Πάρνηθας
Η ιστορία της Καλλιόπης και των υπόλοιπων Μουσών είναι ένα παράδειγμα του πώς σημαντικά έργα μπορούν να χάσουν τη σημασία της τέχνης τους λόγω αστοχιών, κακής διαχείρισης και λανθασμένων επιλογών.
Χορηγούμενο