Όλοι γνωρίζουμε το παραμύθι της Disney όπου η αγάπη μεταμορφώνει ένα τέρας σε πρίγκιπα. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι η συγγραφέας Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve εμπνεύστηκε το έργο της από τη ζωή ενός πραγματικού ανθρώπου που έζησε τον 16ο αιώνα.
Αυτή είναι η ιστορία του Petrus Gonsalvus και της συζύγου του, Catherine, μιας σχέσης που ξεκίνησε ως κοινωνικό πείραμα και κατέληξε σε μια βαθιά αγάπη.
Ο «Άνθρωπος του Δάσους» από την Τενερίφη
Ο Petrus Gonsalvus γεννήθηκε το 1537 στα Κανάρια Νησιά. Έπασχε από μια σπάνια πάθηση, την υπερτρίχωση (γνωστή και ως «σύνδρομο του λυκάνθρωπου»), η οποία κάλυπτε ολόκληρο το πρόσωπο και το σώμα του με πυκνό τρίχωμα.
Σε μια εποχή γεμάτη προκαταλήψεις, ο Petrus αντιμετωπιζόταν ως αξιοπερίεργο ον. Το 1547, προσφέρθηκε ως «δώρο» στον βασιλιά Ερρίκο Β’ της Γαλλίας. Ο βασιλιάς όμως, αντί να τον κλείσει σε κλουβί, διέκρινε την ευγένεια του χαρακτήρα του και αποφάσισε να του προσφέρει βασιλική μόρφωση.
Το Πείραμα της Αικατερίνης των Μεδίκων
Μετά τον θάνατο του Ερρίκου, η σύζυγός του, η διαβόητη Αικατερίνη των Μεδίκων, ανέλαβε να «δοκιμάσει» τη φύση του Petrus. Αναρωτιόταν αν αυτό το «πλάσμα» μπορούσε να αγαπήσει και να δημιουργήσει οικογένεια.
Έτσι, του επέβαλε έναν γάμο με την Catherine, την πανέμορφη κόρη ενός δικαστικού υπαλλήλου, χωρίς να την προειδοποιήσει για την εμφάνιση του γαμπρού. Η βασίλισσα πίστευε πως η αντίθεση ανάμεσα στην ομορφιά της κοπέλας και την εικόνα του Petrus θα έβγαζε στην επιφάνεια τα «ζωώδη» ένστικτά του.
Η Νίκη της Αγάπης έναντι της Προκατάληψης
Η πραγματικότητα διέψευσε τη βασίλισσα. Η Catherine, παρά το αρχικό σοκ, ερωτεύτηκε την ψυχή του Petrus. Κατάλαβε γρήγορα πως πίσω από το τρίχωμα κρυβόταν ένας καλλιεργημένος, ευαίσθητος και απόλυτα ανθρώπινος σύντροφος. Το ζευγάρι έμεινε μαζί για 40 χρόνια και απέκτησε επτά παιδιά.
Μια Γλυκόπικρη Κατάληξη
Δυστυχώς, η ζωή τους δεν είχε το κλασικό “happy end” των παραμυθιών. Τέσσερα από τα παιδιά τους κληρονόμησαν την πάθηση του πατέρα τους. Οι αριστοκράτες της εποχής, θεωρώντας τα παιδιά «ιδιοκτησία» του στέμματος, τα πήραν από τους γονείς τους και τα έδωσαν ως δώρα σε άλλες ευρωπαϊκές αυλές.
Το ζευγάρι αποσύρθηκε τελικά στην Ιταλία, όπου έζησαν μακριά από τα βλέμματα της αυλής. Ο Petrus πέθανε το 1618 και η Catherine το 1623.
Από την Ιστορία στην Αιωνιότητα
Η ιστορία τους θα είχε ξεχαστεί αν η Villeneuve δεν την κατέγραφε τον 18ο αιώνα στο βιβλίο της «La Belle et la Bête». Μέσα από το έργο της, η αληθινή Catherine και ο Petrus πέρασαν στην αιωνιότητα, υπενθυμίζοντάς μας πως η πραγματική ομορφιά βρίσκεται στην καλοσύνη και την ευγένεια που κρύβει κανείς μέσα του.
Χορηγούμενο
