Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας καλεί σε πνευματική εγρήγορση μέσα από δύο πολύ γνωστά τροπάρια: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται» και «Τον νυμφώνα Σου βλέπω».
Το πρώτο τροπάριο προειδοποιεί ότι ο Χριστός θα έρθει ξαφνικά, «εν μέσω της νυκτός», και μας καλεί να είμαστε έτοιμοι – ξύπνιοι και σε εγρήγορση. Όποιος είναι αδιάφορος και πνευματικά «κοιμισμένος», κινδυνεύει να χάσει τη βασιλεία των ουρανών. Το μήνυμα βασίζεται σε παραβολές του Χριστού. Όπως εκείνη των δέκα παρθένων και των πιστών δούλων. Και μας θυμίζει ότι ο θάνατος είναι η δική μας προσωπική ώρα κρίσης.
Το δεύτερο τροπάριο εκφράζει τη λαχτάρα του πιστού να εισέλθει στον «νυμφώνα», δηλαδή στον παράδεισο, αλλά και τον φόβο πως η ψυχή του δεν είναι «ντυμένη» κατάλληλα. Ο ύμνος βασίζεται στην παραβολή του βασιλικού γάμου, όπου ο καλεσμένος χωρίς κατάλληλο ένδυμα (καθαρή ψυχή) αποβάλλεται. Έτσι, ο πιστός προσεύχεται στον Χριστό να φωτίσει και να καθαρίσει την ψυχή του.
Και στα δύο τροπάρια, ο Χριστός παρουσιάζεται ως Νυμφίος, δηλαδή Γαμπρός. Που ενώνεται με τη Νύφη Του – την Εκκλησία, δηλαδή την ανθρωπότητα. Αυτή η ένωση δεν είναι άλλη από τη σωτηρία, την αποκατάσταση της σχέσης Θεού και ανθρώπου. Μέσα από την αγάπη και τη θυσία του Χριστού.
Ωστόσο αυτά τα τροπάρια δεν είναι απλώς λυρικά κείμενα. Είναι προσκλήσεις για εσωτερική ανανέωση, μετάνοια και προετοιμασία για τη μεγάλη συνάντηση με τον Θεό – είτε κατά τη Δευτέρα Παρουσία, είτε στην προσωπική μας ώρα εξόδου από τον κόσμο αυτό. Μας καλούν να καθαρίσουμε την καρδιά μας από ό,τι μας χωρίζει από τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Και να ζήσουμε με επίκεντρο την αγάπη και τη σχέση με τον Θεό ως τον απόλυτο σκοπό της ζωής μας.
Χορηγούμενο
