Μακεδονία: Ο τελευταίος Βασιλιάς και το φρικτό τέλος του… Ο τραγικός θάνατος του Περσέα που ξεπερνά κάθε φαντασία
Το τέλος του Περσέα, του τελευταίου βασιλιά της άλλοτε κραταιάς Μακεδονίας, υπήρξε μια τραγωδία τέτοιας έκτασης που ξεπέρασε ακόμη και τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας, όπως χαρακτηριστικά κατέγραψε ο ιστορικός Διόδωρος. Η ισχυρή μορφή του βασιλιά βρέθηκε εγκλωβισμένη στα σκοτεινά δεσμά της ρωμαϊκής κυριαρχίας, βιώνοντας μια καθοδική πορεία γεμάτη ταπείνωση και φρικτές στερήσεις.
Τι διδάσκουν πλέον τα Ελληνικά σχολεία για τον Μέγα Αλέξανδρο; Σοκ!
Μακεδονία: Ο τελευταίος Βασιλιάς και το φρικτό τέλος του
Αρχικά, οι Ρωμαίοι επέλεξαν για τον αιχμάλωτο βασιλιά ένα υπόγειο κάτεργο στην Άλβα Φουκέντια, έναν τόπο όπου η δυσωδία από τα ανθρώπινα απόβλητα και τα αποσυντιθέμενα τρόφιμα δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα ασφυκτική και ανυπόφορη, απωθώντας ακόμη και τους φρουρούς από την άμεση γειτνίαση με το κελί του. Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, ο Περσέας μοιραζόταν την αιχμαλωσία με τα παιδιά του και πολλούς άλλους καταδικασμένους σε θάνατο, αντιμετωπίζοντας την ατίμωση και την απελπισία.
Παρά την προσφορά ενός σπαθιού και ενός σχοινιού, μια σκοτεινή “ευκαιρία” για να τερματίσει ο ίδιος τα μαρτύριά του, ο βασιλιάς αρνήθηκε πεισματικά να δώσει τέλος στη ζωή του, ίσως ελπίζοντας σε μια απροσδόκητη ανατροπή της τύχης ή φοβούμενος την αιώνια καταδίκη. Τελικά, η ρωμαϊκή Σύγκλητος, πιθανώς λόγω της φθίνουσας υγείας του ή για πολιτικούς λόγους, αποφάσισε να τον απελευθερώσει από το υπόγειο κάτεργο, θέτοντάς τον όμως υπό αυστηρή επιτήρηση.
Για δύο χρόνια, ο Περσέας έζησε σε σχετική ασφάλεια, μια ανάπαυλα που ίσως έθρεψε μέσα του την ελπίδα ότι η τύχη είχε πράγματι αλλάξει ρότα. Τότε, όμως, υπέκυψε στην ανθρώπινη αδυναμία και άρχισε να ειρωνεύεται και να χλευάζει τους φρουρούς του, μια πράξη αλαζονείας που θα επισφράγιζε με τον πιο φρικτό τρόπο το τέλος του. Οι φρουροί, εξοργισμένοι από την συμπεριφορά του πρώην βασιλιά, επέλεξαν μια ιδιαίτερα βασανιστική μέθοδο τιμωρίας: τον κράτησαν ξύπνιο για ατελείωτες ώρες, στερώντας του τον ύπνο μέχρι που ο οργανισμός του κατέρρευσε και άφησε την τελευταία του πνοή, μεταξύ των ετών 165 και 162 π.Χ.
Το άγνωστο Μνημείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου που προκαλεί δέος
Η ιστορία του Περσέα δεν είναι η μόνη που συνδέει την εξουσία με την αϋπνία, έστω και για διαφορετικούς λόγους. Ο Γάιος Μαικήνας, στενός φίλος του αυτοκράτορα Αυγούστου και αρχέτυπο των μετέπειτα μαικήνων των τεχνών, υπέφερε από μια άλλη μορφή αϋπνίας. Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν ένας διαρκής εφιάλτης χωρίς ύπνο, καθώς τον ταλαιπωρούσε ένας χρόνιος και αμείλικτος πυρετός.
Σε ένα άλλο σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας, ο αυτοκράτορας Αδριανός διέταξε το 130 μ.Χ. την εκτέλεση του αρχιτέκτονα Απολλόδωρου, μια πράξη εκδίκησης για μια προσβολή που είχε δεχτεί χρόνια νωρίτερα. Όταν ο Αδριανός ήταν ακόμη νέος και δεν είχε ανέβει στον αυτοκρατορικό θρόνο, αναζήτησε τον φημισμένο αρχιτέκτονα. Την στιγμή που τον εντόπισε να παρουσιάζει κάποια από τα έργα του στον αυτοκράτορα Τραϊανό, ο νεαρός Αδριανός τόλμησε να εισβάλει στην συζήτηση. Η αντίδραση του Απολλόδωρου ήταν άμεση και αιχμηρή, διακόπτοντάς τον και λέγοντάς του να απομακρυνθεί και να μην αναμειγνύεται σε θέματα για τα οποία δεν είχε καμία γνώση. Ο Αδριανός δεν συγχώρησε ποτέ αυτή την αυθάδεια, και χρόνια αργότερα, εκμεταλλευόμενος την αυτοκρατορική του εξουσία, βρήκε την ευκαιρία να πάρει την εκδίκησή του, στερώντας από τον Απολλόδωρο την ζωή του. Οι ιστορίες αυτές, αν και διαφέρουν στις λεπτομέρειες, σκιαγραφούν την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, ακόμη και για τους ισχυρούς, και τον τρόπο με τον οποίο η μοίρα μπορεί να επιφυλάσσει απροσδόκητο και φρικτό θάνατο.
Χορηγούμενο
