Η δυνατότητα ενός Rafale να φτάσει μέχρι την Άγκυρα και να επιστρέψει χωρίς να εντοπίσει τα τουρκικά ραντάρ εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Όπως η τεχνολογία του μαχητικού, η ισχύς των τουρκικών συστημάτων ανίχνευσης, οι τακτικές πτήσεις και οι συνθήκες της αποστολής.
Παρόλο που το Rafale δεν ανήκει στην κατηγορία των πλήρως “stealth” αεροσκαφών, όπως το F-35, έχει σχεδιαστεί ώστε να μειώνει το ίχνος του στα ραντάρ (low observability). Ειδικά υλικά και ο σχεδιασμός του βοηθούν στη διάχυση των ραντάρ, καθιστώντας δυσκολότερη την ανίχνευσή του.
Το σύστημα SPECTRA, που διαθέτει το Rafale, προσφέρει προηγμένες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου. Μπορεί να παρεμβάλει και να αποπροσανατολίσει τα εχθρικά ραντάρ, μειώνοντας την αποτελεσματικότητά τους. Επιπλέον, το Rafale μπορεί να πετάξει σε εξαιρετικά χαμηλά ύψη. Εκμεταλλευόμενο τον «ορίζοντα ραντάρ», ώστε να αποφεύγει τα επίγεια συστήματα ανίχνευσης.
Επίσης η μέγιστη ακτίνα δράσης του Rafale φτάνει στα 1.850 χιλιόμετρα (με εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου), επαρκής για μια αποστολή προς την Άγκυρα (περίπου 800 χιλιόμετρα από τις ελληνικές ακτές) και την επιστροφή. Ωστόσο, η Τουρκία διαθέτει ένα ιδιαίτερα πυκνό δίκτυο ανίχνευσης. Συμπεριλαμβανομένων των νατοϊκών ραντάρ, των συστημάτων S-400 και αεροσκαφών έγκαιρης προειδοποίησης (AWACS). Τα οποία αυξάνουν τις πιθανότητες ανίχνευσης, ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα.
Ωστόσο το Rafale μπορεί να αξιοποιήσει στρατηγικές χαμηλών πτήσεων, ηλεκτρονικό πόλεμο και κατάλληλη προετοιμασία για να αυξήσει την πιθανότητα επιτυχίας. Αλλά μια εντελώς αόρατη πτήση είναι δύσκολη. Επιπλέον, αν υπάρχει εντοπισμός, ο συναγερμός που θα σημάνει στην Τουρκία θα δυσκολέψει την επιστροφή.
Συνολικά, ενώ μια αποστολή ενός Rafale μέχρι την Άγκυρα και πίσω είναι τεχνικά εφικτή, η πλήρης αποφυγή ανίχνευσης απαιτεί εξαιρετική προετοιμασία. Εξελιγμένες τακτικές και εξωτερικές παράγοντες που λειτουργούν υπέρ των αεροσκαφών.
Χορηγούμενο
