Το μεγάλο μυστικό της NASA από την πρώτη αποστολή στο φεγγάρι με το Apollo 11 και το απόρρητο πρωτόκολλο
Η κυκλοφορία του βιβλίου «The Andromeda Strain» το 1969, μόλις δύο μήνες πριν το ιστορικό πάτημα του ανθρώπου στο φεγγάρι, προκάλεσε μαζικό πανικό. Το ερώτημα που βασάνιζε το κοινό ήταν: τι μικρόβια θα μπορούσαν να φέρουν πίσω οι αστροναύτες του Apollo 11; Ευτυχώς, η NASA είχε ένα πρωτόκολλο καραντίνας, ωστόσο, νέα έρευνα υποδηλώνει ότι αυτά τα μέτρα μπορεί να ήταν περισσότερο για λόγους επίδειξης παρά για ουσιαστική προστασία.
Οι φόβοι της εποχής και η ανάγκη για πρωτόκολλο
Όταν οι αστροναύτες επέστρεψαν από τη Σελήνη το 1969, οι αξιωματούχοι της NASA ανησυχούσαν πραγματικά για την πιθανότητα μεταφοράς παράξενων διαστημικών μικροβίων στη Γη. Εκείνη την εποχή, καμία χώρα δεν είχε επιστρέψει επιτυχώς ανιχνευτή από το φεγγάρι, πόσο μάλλον ένα σκάφος με δείγματα εδάφους και ανθρώπους. Η άγνοια για το αν η Σελήνη φιλοξενούσε μικροσκοπική ζωή ήταν διάχυτη.
Για να αντιμετωπίσει αυτή την πιθανότητα, η NASA δημιούργησε μια ειδική εγκατάσταση καραντίνας στο Χιούστον, γνωστή ως Εργαστήριο Λήψης Σελήνης. Αυτή η υπερσύγχρονη εγκατάσταση, που κόστισε εκατομμύρια δολάρια, είχε ως στόχο να αποτρέψει την πιθανή διαφυγή εξωγήινων μικροβίων. Το πλήρωμα του Apollo 11, μετά την αποστολή του, πέρασε αμέσως τρεις εβδομάδες σε αυτή την καραντίνα. Επίσης, 24 υπάλληλοι της NASA που είχαν εκτεθεί σε σεληνιακό υλικό κατά την αποβίβαση των αστροναυτών, τέθηκαν και αυτοί σε καραντίνα.
Το “θέαμα” της πλανητικής προστασίας
Παρόλο που το πρωτόκολλο καραντίνας φαινόταν λογικό, μια νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Isis, αποκαλύπτει ότι οι προσπάθειες της NASA για “πλανητική προστασία” ήταν σε μεγάλο βαθμό ένα σόου. Ο συγγραφέας της μελέτης, Dagomar Degroot, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Georgetown, δηλώνει χαρακτηριστικά: «Το πρωτόκολλο καραντίνας έμοιαζε με επιτυχία μόνο και μόνο επειδή δεν χρειαζόταν».
Η έρευνα του Degroot επισημαίνει ότι η NASA ήταν εν γνώσει της πιθανής ανεπάρκειας του πρωτοκόλλου της. Για παράδειγμα, το διαστημόπλοιο Apollo δεν είχε σχεδιαστεί για να αποτρέψει την έκθεση πιθανών σεληνιακών ρύπων στο περιβάλλον της Γης. Κατά την προσθαλάσσωση στον Ειρηνικό, η καμπίνα έπρεπε να ανοίξει πλήρως για να βγουν οι αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ, Μπαζ Άλντριν και Μάικλ Κόλινς. Επιπλέον, ο αέρας μέσα στην κάψουλα εξαερώθηκε στην ατμόσφαιρα της Γης κατά την επανείσοδο, για να αποφευχθεί η δηλητηρίαση από διοξείδιο του άνθρακα.
Ωστόσο, η NASA γνώριζε επίσης ότι ο κίνδυνος μιας “διαστημικής πανώλης” ήταν εξαιρετικά χαμηλός. Ενίσχυσαν την ικανότητά τους να συγκρατήσουν μια μικροβιακή απειλή κυρίως για να μην πανικοβάλλουν το κοινό. Σε τότε δηλώσεις, η υπηρεσία διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι οι προσπάθειές τους είχαν οδηγήσει στη δημιουργία “ενός εργαστηρίου με δυνατότητες που δεν υπήρχαν ποτέ στο παρελθόν”.
Αποκάλυψη σοκ από τη NASA: Πότε και πως θα έρθει το τέλος του κόσμου;
Μαθήματα για το μέλλον
Εάν το Apollo 11 είχε φέρει σεληνιακά μικρόβια, είναι δύσκολο να πούμε αν θα αποτελούσαν κίνδυνο για τους ανθρώπους. Η πλειονότητα της μικροβιακής ζωής στη Γη είναι ακίνδυνη, και δεδομένου ότι τυχόν σεληνιακά μικρόβια θα είχαν εξελιχθεί ξεχωριστά, ίσως να μην μπορούσαν καν να αλληλεπιδράσουν με τα κύτταρά μας.
NASA: Ανακαλύφθηκε πλανήτης με εξωγήινη ζωή!
Η πιθανή ανεπάρκεια του πρωτοκόλλου καραντίνας του Apollo 11 αποτελεί ένα πολύτιμο μάθημα για τις μελλοντικές αποστολές, ιδιαίτερα αυτές που στοχεύουν στην επιστροφή δειγμάτων (και ανθρώπων) από τον Άρη. Δεδομένης της ατμόσφαιρας και της γεωχημείας του, ο Άρης θεωρείται πολύ πιο πιθανό να φιλοξενεί μικροβιακή ζωή από το φεγγάρι. Το 2020, η NASA εξέδωσε μια ενημερωμένη διαδικασία για τον περιορισμό εξωγήινων μικροβίων, αν και το έγγραφο αυτό δεν έχει ακόμα χρησιμοποιηθεί στην πράξη.
Χορηγούμενο
