Το φως των αγγέλων καθοδηγεί τους μοναχούς, ενώ για όλους τους ανθρώπους, η ζωή που προσεγγίζει την αγγελική ύπαρξη αποτελεί την αληθινή, ουράνια πολιτεία. Ο μοναχισμός, με την καθαρότητα και τον απόλυτο αφιερωμένο βίο του, είναι αυτός που στηρίζει πνευματικά τον κόσμο και αποτελεί πηγή επαίνου. Και μακαρισμού για όσους ακολουθούν αυτό το μονοπάτι.
Όταν ένας άνθρωπος επιλέγει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Χριστό, προσφέροντας την ψυχή και τη διάνοιά του, τότε ο ουρανός ευφραίνεται και οι άγγελοι χαίρονται, καθώς βλέπουν έναν ακόμα αδελφό να πορεύεται με σκοπό να ζήσει όπως εκείνοι – καθαρά, αγνά και με πλήρη αφοσίωση στο Θείο.
Ο μοναχός και η μοναχή ζουν με προσμονή τη συνάντηση με τον Ουράνιο Νυμφίο. Αποσύρονται από τον κόσμο και πορεύονται σε πνευματική έρημο, προσμένοντας τη θεία χάρη και την αιώνια ανάπαυση. Με το πέρασμα στον μοναχικό βίο, αποχωρίζονται το παλιό τους όνομα, όπως και την παλαιά τους φύση, και λαμβάνουν νέο όνομα και νέο σκοπό: την τελείωση στην αρετή και την αφιέρωση.
Η ιερή τελετή της μοναχικής κουράς είναι πλούσια σε συμβολισμούς. Ο δόκιμος προσέρχεται ταπεινά, χωρίς υποδήματα και με έναν απλό λευκό χιτώνα. Δηλώνοντας έτσι την απογύμνωσή του από τα εγκόσμια και την ετοιμότητα να ενδυθεί το Άγιο Ράσο.
Ο Συμβολισμός της Μοναχικής Ένδυσης
Κατά την κουρά, ενδύεται το λέντιο, μαύρο ένδυμα που συμβολίζει τη μετάνοια και την αγαλλίαση που πηγάζει από την αρετή, αντικαθιστώντας τη φθορά που επέφερε η αμαρτία. Ονομάζεται και χιτώνας δικαιοσύνης, αφού ο μοναχός καλείται να ζήσει κάθε αρετή και να έχει πάντα στην καρδιά του το πένθος για τις αμαρτίες.
Στη συνέχεια, φορά τον ανάλαβο – το πολυσταύρι – που με τους πολλαπλούς σταυρούς του συμβολίζει τη σταύρωση. Και την απόλυτη προσήλωση στον Χριστό. Ο σταυρός δεν είναι πια μόνο σύμβολο θυσίας, αλλά και προστασίας από τον πειρασμό και τις κακές επιθυμίες.
Η δερμάτινη ζώνη γύρω από τη μέση εκφράζει τη σωφροσύνη και τη νεκρότητα των σαρκικών παθών. Είναι σύμβολο δύναμης για την τήρηση των εντολών. Τα σανδάλια, που φοριούνται έπειτα, δηλώνουν την ετοιμότητα του μοναχού να διαδώσει το Ευαγγέλιο της ειρήνης και να πορευτεί ακατάπαυστα προς τη Βασιλεία του Θεού, πατώντας πάνω σε κάθε πειρασμό και δόλο του πονηρού.
Ακολουθεί το ένδυμα του παλλίου, το εξώρασο, που εκφράζει τη θεία χάρη και την αιώνια ευσέβεια του αφιερωμένου ανθρώπου. Στη συνέχεια, το κουκούλιο, καλύπτει το κεφάλι και συμβολίζει την ελπίδα της σωτηρίας και την ταπεινότητα. Όπως αυτή των μικρών παιδιών. Σκεπάζει τις αισθήσεις και τον νου. Διατηρώντας τα προσηλωμένα στον Θεό.
Μανδύας
Τελευταίο ένδυμα είναι ο μανδύας, που καλύπτει ολόκληρο το σώμα και σημαίνει τη θεία σκέπη. Την ταπεινότητα και την αποξένωση από κάθε εγκόσμια πράξη. Δεν έχει μανίκια, δείχνοντας ότι όλα τα μέλη του σώματος είναι πλέον νεκρωμένα ως προς τον κόσμο. Το μόνο που μένει ελεύθερο είναι το κεφάλι, στραμμένο στον Θεό και τα ουράνια.
Ωστόσο όλα τα ενδύματα του μοναχού απεικονίζουν το πάθος και την ταφή του Χριστού. Ο μανδύας μοιάζει με τον τάφο, τα άλλα ενδύματα με τα εντάφια σάβανα, και το κουκούλιο με το σουδάριο. Ο μοναχός, έτσι, γίνεται εικόνα του Εσταυρωμένου. Φέροντας με το σώμα και την ψυχή του την υπόσχεση της νέας ζωής.
Προσδοκίας της αιώνιας Βασιλείας
Η ένδυσή του είναι υπενθύμιση του σταυρικού βίου που επέλεξε, της νεκρώσεως για τον κόσμο και της πορείας προς τη θεία ανάσταση, με σκοπό να γίνει συγκληρονόμος της αιώνιας Βασιλείας, της αγάπης και της χάρης που έχει ετοιμαστεί για τους εκλεκτούς του Θεού από καταβολής κόσμου.
Χορηγούμενο
