Στη μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ., μεταξύ των 300 Σπαρτιατών που έμειναν στο πλευρό του Λεωνίδα, ξεχωρίζει η ιστορία του Εύρυτου. Ένας πολεμιστής που, παρά την ευκαιρία να σωθεί, επέλεξε να πολεμήσει τυφλός. Θυσιάζοντας τη ζωή του για τα ιδανικά της πατρίδας του.
Η «κατάρα» που έγινε αφοσίωση
Ο Εύρυτος, μαζί με έναν ακόμη συμπολεμιστή του, αρρώστησε από οφθαλμία. Μια σοβαρή μόλυνση των ματιών, λίγες μέρες πριν από την τελική αναμέτρηση. Ανίκανοι να πολεμήσουν, διατάχθηκαν από τον Λεωνίδα να επιστρέψουν πίσω στη Σπάρτη.
Ενώ ο σύντροφός του, ο Αριστόδημος, ακολούθησε την εντολή, ο Εύρυτος αρνήθηκε. Αντί να γυρίσει πίσω ντροπιασμένος, αποφάσισε να παραμείνει σε κοντινό στρατόπεδο, ελπίζοντας να αναρρώσει εγκαίρως και να λάβει μέρος στη μάχη. Δυστυχώς, η όρασή του επιδεινώθηκε, οδηγώντας τον στην τύφλωση.
Ο Εύρυτος διαλέγει τον ένδοξο θάνατο
Την τελευταία ημέρα της μάχης, όταν ο Λεωνίδας διέταξε την υποχώρηση των υπόλοιπων ελληνικών δυνάμεων, ο Εύρυτος έμαθε ότι το τέλος για τον ίδιο και τους Σπαρτιάτες του ήταν αναπόφευκτο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, διέταξε τον είλωτά του να τον αρματώσει. Και να τον οδηγήσει στο πεδίο της μάχης.
Παρά την τυφλότητά του και την ταπεινή του καταγωγή, ο Εύρυτος πολέμησε δίπλα στους συμπολεμιστές του, υπερασπιζόμενος την πατρίδα του μέχρι την τελευταία του πνοή. Η πράξη του αποτελεί σύμβολο του σπαρτιατικού ιδεώδους: της απόλυτης αφοσίωσης, του θάρρους και της υπεράσπισης της ελευθερίας. Ακόμα και όταν όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον σου.
Χορηγούμενο
