Η ονομασία «Χαρταετός» ποικίλει από χώρα σε χώρα. Στη Γερμανία λέγεται ντράχεν. Που σημαίνει δράκος, στην Ιαπωνία τάκο που σημαίνει χταπόδι. Στο Μεξικό παραλότε που σημαίνει πεταλούδα, στην Αγγλία κάι που είναι το όνομα ενός πουλιού. Και στην Ελλάδα χαρταετός.
Ωστόσο, τα ονόματα των χαρταετών δεν είναι διαφορετικά μόνο από χώρα σε χώρα. Αλλά πολλές φορές διαφέρουν και από περιοχή σε περιοχή μέσα στην ίδια χώρα. Στη Θράκη, ο χαρταετός ονομάζεται και πετάκι, στα Επτάνησα και Φύσουνα. Και στις Κυκλάδες, στεφανωτό.
Ο χαρταετός μετρώντας πολλά ταξίδια μέσα στον χρόνο και σε πολλές χώρες του κόσμου, απόκτησε ποικίλες μορφές. Και δημιούργησε πολλούς μύθους γύρω από το όνομά του.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υπάρχει μια εκδοχή που αναφέρει ότι ο μηχανικός Αρχύτας (440 – 360 π.Χ.) από την αρχαία ελληνική πόλη του Τάραντα στην Νότια Ιταλία, που ασχολήθηκε με πτήσεις, χρησιμοποίησε τον χαρταετό για τις μελέτες του. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο χαρταετός ξεκίνησε από την Ανατολική Ασία και συγκεκριμένα από την Κίνα 2.000 χρόνια πριν. Οι Κινέζοι έφτιαχναν χαρταετούς από μπαμπού, μετάξι, χαρτί. Και τον χρησιμοποιούσαν για να διώξουν τα κακά πνεύματα.
Με το πέρασμα των χρόνων ο χαρταετός έγινε γνωστός στην Ιαπωνία, στην Ταϊλάνδη, στο Αφγανιστάν και στην Ευρώπη.
Ο συμβολισμός του πετάγματος του χαρταετού στην ελληνική χριστιανική παράδοση είναι αρκετά συναφής με τον κινεζικό. Συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής. Προς τον ουρανό και το Θεό. Μάλιστα οι άνθρωποι παλιότερα πίστευαν ότι όσο πιο ψηλά πετάξει ο χαρταετός τόσο πιο πιθανό ήταν ο Θεός να εισακούσει τις προσευχές τους και να τις πραγματοποιήσει.
Χορηγούμενο
