Μια ευλαβής γυναίκα, γεμάτη τύψεις, ζήτησε να εξομολογηθεί σε έναν ιερέα. Εκείνος την υποδέχτηκε με καλοσύνη και την ενθάρρυνε να ανοίξει την καρδιά της. Μετά από αρχικό δισταγμό και τις καθησυχαστικές κουβέντες του ιερέα, η γυναίκα άρχισε να εξιστορεί τα ατελείωτα λόγια. Τις κριτικές και τα κουτσομπολιά που είχε διασπείρει σε όλη της τη ζωή για ανθρώπους γνωστούς και άγνωστους.
Ο ιερέας άκουσε με υπομονή την εξομολόγησή της. Στο τέλος, αφού της διάβασε τη συγχωρητική ευχή, η γυναίκα ετοιμάστηκε να φύγει. Νιώθοντας ανακούφιση. Όμως ο ιερέας την σταμάτησε: «Περίμενε, θέλω να πας στο σπίτι σου, να πάρεις το μαξιλάρι σου και να ανέβεις στην ταράτσα. Εκεί, άνοιξέ το μαξιλάρι με ένα μαχαίρι και παρατήρησε τι θα συμβεί. Έλα αύριο να μου πεις τι είδες.»
Η γυναίκα, υπακούοντας, έκανε ακριβώς ό,τι της ζήτησε ο ιερέας.
Την επόμενη μέρα, επέστρεψε στον ιερέα. «Έκανα ό,τι μου είπατε», του είπε. Ο ιερέας τότε την ρώτησε: «Και τι παρατήρησες όταν έσκιζες το μαξιλάρι;»
Χωρίς δισταγμό, η γυναίκα απάντησε: «Μόλις άρχισα να σκίζω το μαξιλάρι, τα πούπουλα που ήταν μέσα άρχισαν να βγαίνουν και να γεμίζουν τον χώρο. Ο αέρας τα έπαιρνε και τα σκόρπιζε πολύ μακριά.»
Ο ιερέας, μετά την περιγραφή της, της είπε: «Τώρα, θέλω να πας σπίτι σου και να μαζέψεις όλα αυτά τα πούπουλα που βγήκαν από το μαξιλάρι σου!»
Η δύναμη των λόγων
Η γυναίκα έμεινε άφωνη. «Μα, τι λέτε πάτερ; Πώς είναι δυνατόν να μαζέψω όλα αυτά τα πούπουλα; Μόνο ο Θεός ξέρει πού τα έχει πάει ο αέρας τώρα. Αυτό που μου ζητάτε είναι αδύνατο να το κάνω.»
Ο ιερέας την κοίταξε στα μάτια με ηρεμία και της είπε: «Αυτό ακριβώς είναι το κουτσομπολιό!»
Η γυναίκα κατάλαβε αμέσως το βαθύ νόημα των λόγων του ιερέα. Συνειδητοποίησε ότι παρόλο που είχε μετανοήσει για τα κουτσομπολιά της, τα λόγια της εξακολουθούσαν να πληγώνουν ανθρώπους. Και να προκαλούν διχόνοια, ακριβώς όπως τα πούπουλα που είχαν σκορπιστεί από τον αέρα ήταν αδύνατο να μαζευτούν. Η μετάνοιά της ήταν ένα πρώτο βήμα. Αλλά οι συνέπειες των λόγων της παρέμεναν.
Χορηγούμενο
