Μπορεί να μας φαίνεται αθώο ή «εκπαιδευτικό», όμως πολλές από τις φράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά στα παιδιά μας, στην πραγματικότητα περνούν λάθος μηνύματα. Αντί να τα ενισχύουμε, καταλήγουμε –χωρίς πρόθεση– να τους δημιουργούμε φόβο, ντροπή ή αίσθημα ανεπάρκειας.
Ας δούμε πέντε τέτοιες φράσεις και πώς μπορούμε να τις αντικαταστήσουμε με κάτι πιο εποικοδομητικό:
1. «Τα μεγάλα παιδιά δεν φοβούνται»
Ο φόβος είναι φυσιολογικός και απαραίτητος – μας προστατεύει και μας κρατά σε εγρήγορση. Ωστόσο όταν απορρίπτουμε τον φόβο του παιδιού, του μαθαίνουμε να αγνοεί ένα βασικό του ένστικτο. Αντί να το μαλώνουμε, ας του πούμε: «Είναι εντάξει να φοβάσαι. Θες να το συζητήσουμε;»
2. «Με έχεις απογοητεύσει»
Επίσης όταν ένα παιδί κάνει λάθος, το τελευταίο που χρειάζεται είναι να το φορτώσουμε με συναισθήματα ενοχής. Καλύτερα να πούμε: «Καταλαβαίνω ότι αυτό δεν ήταν σωστό. Τι πιστεύεις ότι μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά την επόμενη φορά;»
3. «Δεν είσαι αρκετά καλός»
Ακόμη, αυτή η φράση «καρφώνεται» στην αυτοεικόνα του παιδιού. Αντί για αρνητικές κρίσεις, ας δίνουμε έμφαση στην προσπάθεια. Π.χ.: «Είδα πόσο προσπάθησες. Την επόμενη φορά θα σου βγει ακόμα καλύτερα!»
4. «Σταμάτα να κλαις τώρα»
Επίσης το κλάμα είναι αποφόρτιση, όχι αδυναμία. Επιπλέον το παιδί χρειάζεται χώρο να εκφραστεί. Πες του: «Κλάψε όσο χρειάζεσαι. Όταν νιώσεις καλύτερα, θα είμαι εδώ να τα πούμε».
5. «Κοίτα ο Γιωργάκης τι καλό παιδί είναι»
Καθώς η σύγκριση με άλλα παιδιά δεν κινητοποιεί – πληγώνει. Αντί γι’ αυτό, δώσε έμφαση στο δικό σου παιδί: «Ξέρω ότι έχεις τον δικό σου τρόπο. Πάμε να δούμε τι λειτουργεί για σένα».
Επιπλέον τα παιδιά μας δεν χρειάζονται την τελειότητά μας. Αλλά, χρειάζονται την αυθεντικότητά μας, τη στήριξή μας και το δικαίωμα να είναι ο εαυτός τους. Ωστόσο κάθε φορά που προσπαθούμε να τους δώσουμε αυτά, κάνουμε κι εμείς ένα βήμα πιο κοντά στο να γίνουμε οι γονείς που θέλουμε.
Χορηγούμενο
