Η γνωστή έκφραση «ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου», που σήμερα χρησιμοποιείται μεταφορικά για να ζητήσει κανείς από κάποιον να γίνει πιο διαλλακτικός, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Όπου η σημασία της ήταν κυριολεκτική. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν συγκεκριμένους λόγους για αυτήν την πρακτική, που αντικατόπτριζε τις κοινωνικές τους αντιλήψεις.
Το συμπόσιο και η σημασία του κρασιού
Τα συμπόσια αποτελούσαν έναν από τους βασικότερους κοινωνικούς θεσμούς της εποχής. Διοργανώνονταν στον ανδρωνίτη, έναν ειδικό χώρο του σπιτιού προσβάσιμο μόνο σε άνδρες. Και συγκέντρωναν από 12 έως 30 άτομα. Μετά το γεύμα, ξεκινούσε η οινοποσία, αλλά με έναν ιδιαίτερο τρόπο: το κρασί αναμειγνυόταν με νερό σε μεγάλες στάμνες.
Η αναλογία του νερού καθόριζε τον ρυθμό της μέθης, κάτι που δεν ήταν τυχαίο. Οι Αθηναίοι, ειδικότερα, θεωρούσαν ότι το να πίνει κανείς σκέτο κρασί ήταν ένδειξη βαρβαρότητας. Η μέθη, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, οδηγούσε στην απώλεια των λογικών και στην εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών. Έτσι, η πρόσμειξη του νερού λειτουργούσε ως ένας τρόπος για τη διατήρηση της νηφαλιότητας και του ελέγχου.
Το παράδειγμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Επίσης ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ο πατέρας του, Φίλιππος Β’, ήταν γνωστοί για το πόσο πολύ μπορούσαν να πιουν. Καταναλώνοντας όχι τόσο νερωμένο κρασί. Ωστόσο, ακόμα και ο Μέγας Αλέξανδρος υπέπεσε σε μια τραγική στιγμή υπό την επήρεια του αλκοόλ. Καθώς σκότωσε τον φίλο του Κλείτο κατά τη διάρκεια μιας φιλονικίας σε συμπόσιο.
Αντίστοιχα, θεωρούταν προσβλητικό για κάποιον να μην πίνει καθόλου κρασί, καθώς χαρακτηριζόταν «παιδαγωγός» και όχι συμποσιαστής. Την ευθύνη για τη διατήρηση της ισορροπίας ανάμεσα στη μέθη και τη νηφαλιότητα είχε ο συμποσιάρχης, ο οποίος φρόντιζε να «ρίξει νερό στο κρασί» των συνδαιτυμόνων του, εξασφαλίζοντας την αρμονία και την ευρυθμία.
Χορηγούμενο
